ชีวิตของ หญิงคนหนึ่ง ซึ่งไร้ค่า
ในสายตา คนรอบข้าง ต่างหยามหยัน
รอยยิ้มเย้ย เหมือนไร้ค่า มานานวัน
สาเหตุนั้น ไร้ที่มา และที่ไป
เพียงเกิดมา ท่ามกลาง กองขยะ
สภาวะ ทุกคนเห็น ว่าเป็นไพร่
เหมือนขยะ คนเหยียบย่ำ ต่ำกระไร
ลมหายใจ เท่านี้ ที่เป็นคน
แต่....เธอคนนี้ .... มีลูกน้อย
ความเป็นแม่ มิได้ด้อย แต่เข้มข้น
มีความรัก ให้ลูก อย่างท่วมท้น
แม้ชีวิต จะทุกข์ทน สักเพียงใด
ลูกเติบโต โผพ้น จากอกแม่
สู่โลกกว้าง ด้วยดวงแด ที่สดใส
การศึกษา ส่งเสริม เพิ่มเติมไป
ส่งลูกให้ ลอยไกล จากโคลนตม
แม่ยิ้มชื่น สุขนัก ลูกรักจ๋า
ลูกอยู่ฟ้า แม่ดีใจ ได้สุขสม
ถึงแม่เหลือ แต่สังขาร อันซานซม
แต่ใจแสน ชื่นชม ในลูกรัก
มองดูฟ้า น้ำตา แม่ปริ่มปรี่
ด้วยยินดี สุขใจ ให้ประจักษ์
แม่ดีใจ ภูมิใจ เป็นยิ่งนัก
สมกับที่ ฟูมฟัก เลี้ยงลูกมา
จงอยู่ดี มีสุข เถิดลูกรัก
ขอคุณพระ ปกปัก และรักษา
ให้ลูกสุข สราญ ทุกเวลา
ให้ก้าวหน้า ในชีวี ดังที่ปอง
คือสิ่งที่ แม่คนหนึ่ง พึงมีให้
คือรักอัน ยิ่งใหญ่ ไม่มีสอง
ความเป็น "แม่" ยิ่งใหญ่ ไม่เป็นรอง
รักแม่ครอง โลกา ชั่วนิรันดร์
......................................................
คีต์ตะวัน
12/08/54