กลับบ้านเกิด
อีกสองวันจะถึงวันแม่แล้ว ตั้งใจว่าจะกลับบ้าน
ไปกอดแม่ อยู่กับแม่ กินข้าวกับแม่
วันเวลาหมุนเวียนไป สี่สิบกว่าปีแล้ว
ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป
สิ่งแวดล้อมแถวบ้านเปลี่ยนไปมาก
ต้นไม้หายไปเยอะ มีแต่บ้านเรือน ถนนและรถเพิ่มขึ้น
แต่แม่ยังอยู่ที่เดิม มีแต่ลูกที่แยกย้ายออกไปมีบ้านใหม่
แม่ยังรักลูกเท่าเดิม
จะมีแต่สุขภาพของแม่ที่เปลี่ยนไป
แม่น้ำหนักเพิ่มขึ้น ปวดเข่ามากขึ้น เดินไม่ค่อยถนัด
ทุกครั้งที่ไปหาแม่
เรื่องราวความทรงจำเก่าๆจะติดตามมาเสมอ
เป็นความสุข เป็นต้นทุนชีวิต
ถึงแม้ว่าเรื่องราวชีวิตในอดีตจะไม่สามารถย้อนกลับไปได้
แต่ก็สามารถเก็บไว้เป็นความสุขทุกครั้งที่ได้คิดถึง
เก็บเป็นความสุขที่คอยเยียวยาในยามที่ใจเหนื่อยล้าได้เสมอ
ความเห็น (2)
ตอนนี้อยู่กับแม่ค่ะ แต่พออ่านแล้วทำให้นึกถึงแม่ขึ้นมาเลยค่ะ .....ซึ้งค่ะ
สวัสดีครับคุณเนาวรัตน์ พวงมาลา ผมพึ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่านบันทึกของคุณเนาวรัตน์ บันทึกนี้เขียนเมื่อสองปีที่แล้ว แต่ผมมาอ่านในวันนี้ ก็ยังมีความรู้สึกเหมือนกับว่า บันทึกนี้พึ่งจะเขียนเมื่อช่วงวันแม่ที่ผ่านไป(2556)นี้เอง ความรู้สึกที่เรามีต่อแม่ช่างไม่เปลี่ยนแปลงไปตามวันเวลาเลยนะครับ รู้สึกอบอุ่น อิ่มอุ่น ซึ้งใจอยู่เสมอ