WISH
ถึง ข้าวกล้อง ข้าวหอม และแม่แอ๋ม (ลูกแก้ว เมียขวัญ)
วันนี้ ถือเป็นวันพิเศษของพ่อที่เวียนมาบรรจบครบรอบอีกครั้งหนึ่ง
วันเกิดของพ่อนั่นเอง (ขอบคุณผู้อวยพรทุกท่าน)
จริง ๆ ก็ไม่ได้พิเศษอะไรมากนักหรอก เพราะพ่อก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับวันนี้มากนัก
มันก็เหมือนวันอื่นๆ ทั่วไป พ่อไม่เคยจัด หรือฉลองกับวันนี้ตลอดสี่สิบปี และก็คงไม่ทำต่อไป
ความสำคัญของวันเกิดที่พ่อพยายามบอก กล้องและหอมเสมอ ก็คือ
วันเกิดเป็นวันที่แม่เจ็บปวดที่สุด ดังนั้น วันเกิดก็ควรต้องอยู่กับแม่ ดูแลแม่ หรือระลึกถึงพระคุณของแม่ก็พอ ไม่ต้องฉลอง หรือสนุกออกหน้าออกตานัก
วันเกิด กับ วันตาย เป็นวันคล้าย ๆ กัน เกิดก็เจ็บปวด (ทุกข์) ตายก็เจ็บปวด (ทุกข์)
โดยเฉพาะวันที่ข้าวหอมคลอด (ผ่าคลอด) แม่แอ๋มก็เกือบตาย
เพราะการประสานงานกันผิดพลาดของทีม วางยาสลบ กับ ทีมงานผ่าตัด
วันนั้นแม่แอ๋มใช้เวลาในห้องผ่าตัด และห้องไอซียู นานจนผิดสังเกต
พอแม่แอ๋มฟื้นมาถึงรู้ว่า ก่อนหมดสติ อะไรมันเกิดขึ้นบ้าง ? ในวินาทีนั้น ..
ดังนั้น การเกิด กับ การตาย มันใกล้กันนิดเดียว แต่ที่รู้สึกว่ามันห่างกัน เพราะเราไม่ได้คะนึงถึงมัน
ครั้นเรามีโอกาสได้ ลืมตา ฉับพลันเราก็ ลืมตาย ในทันที
ทั้ง ๆ ที่ ลืมตา หลับตา ความตายมันก็เฝ้าเราตลอด เพียงแต่มันจะแสดงตัวตนตอนไหนเท่านั้น
บางคนมันแสดงตัวแบบ “จะเอ๋ ” บางคนมันก็ส่งสัณญาณบอก “อีก 6 เดือนเจอกันนะจ๊ะ”
แต่สำหรับพ่อ พ่อไม่รู้ว่า ความตายมันจะแสดงตัวแบบ จะเอ๋ หรือ บอกล่วงหน้าอีก 6 เดือนเจอกันนะจ๊ะ
แต่ไม่ว่าจะปัจจุบันทันด่วน หรือ ตระเตรียมตัวเพื่อเจอกัน
มันก็ต้องแสดงตัวต่อพ่ออยู่ดี และมันก็มาตรงเวลาเสมอ เท่าเทียมกันทุกคน(พ่อไม่ได้รับสิทธิ์คนเดียว)
ลำพังผู้จากไป ก็ไม่มีอะไรนัก เพราะไม่มีความรู้สึกรับรู้ทุก ๆ สิ่งรอบข้าง
แม้กระทั่งความโศกเศร้าเสียใจอย่างสุดซึ้งของลูก ของเมีย พ่อ แม่ ญาติพี่น้องม็องประโอน
ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างหาก จะต้องจัดการ บริหารความรู้สึกตนเองให้สมดุลที่สุดเพื่อ ให้ชีวิตที่เหลืออยู่นั้น
มีความสุขร่วมกัน อยู่กับปัจจุบันให้ได้มากที่สุด
ดังนั้น เนื่องในโอกาสวันเกิด ที่เป็นวันพิเศษในปีนี้
พ่อจึงถือโอกาสบอกความปรารถนาของตัวพ่อเอง ดังนี้
1 หากพ่อสิ้นชีวิตลงไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์แบบปัจจุบันทันด่วน หรือ แบบรู้ว่าจะสิ้นชีวิตในไม่กี่เดือนนี้ สินทรัพย์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด พ่อมอบให้แม่แอ๋มจัดการทั้งหมดทั้งสิ้น
2 งานศพพ่อ พ่อให้ปู่ หรือ ย่าจัดการ แต่ถ้าหากไม่มีปู่ หรือ ย่า จัดการ พ่อขอมอบให้แม่แอ๋มเป็นคนตัดสินใจ จัดการแต่เพียงผู้เดียว ทุกอย่างที่แม่แอ๋มตัดสินใจนั่นคือ สิ่งที่ถูกต้องที่สุดและตรงตามเจตนารมณ์ของพ่อที่สุด เพราะแม่แอ๋มคือคนที่รู้จิต รู้ใจพ่อที่สุดนั่นเอง (สำหรับญาติ มิตร คนรู้จัก พ่อให้ไว้อาลัย แสดงความเสียใจผ่าน facebook ของพ่อก็แล้วกันเพื่อไม่เป็นการรบกวนเวลา การเดินทาง งบประมาณ) อย่างไรก็ตาม หากข้อ 3 พ่อดำเนินการสำเร็จ งานก็ไม่ต้องจัด
3 สำหรับการสิ้นชีวิตของพ่อหากเกิดขึ้น พ่อหวังว่าการสิ้นชีวิตของพ่อจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นมากที่สุด นั่นคือ พ่อกำลังมีแผนจะไปดำเนินการบริจาคร่างกาย อวัยวะที่พอจะมีประโยชน์กับผู้อื่นที่ต้องการ โดยมีแผนจะไปที่ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากเขาไม่รับบริจาค ก็ให้แม่แอ๋มดำเนินการตามข้อ 2 อย่างเคร่งครัด
4 สำหรับกรณีป่วย หรือ ประสบอุบัติเหตุแบบไม่รู้สึกตัว หรือ พ่อไม่รับรู้ ไม่ตอบสนองต่อการกระตุ้นต่าง ๆ อาศัยเพียงเครื่องมือพยุงชีพจรให้อยู่รอดนั้น พ่อไม่ประสงค์จะรับการรักษาแบบยื้อชีพจรไว้ เพราะจะสร้างความลำบากแก่ผู้ที่เฝ้าดูแล รักษา ปรนนิบัติ และเป็นภาระค่าใช้จ่ายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด โดยเฉพาะแม่แอ๋ม กล้อง และหอม กรณีเกิดความเจ็บปวดที่เกิดเรื้อรังขณะที่พ่อไม่ตอบสนองหรือรับรู้ พ่ออนุญาตให้แม่แอ๋มใช้มอร์ฟีนเพื่อระงับความเจ็บปวดอันนั้นทันทีตามที่ได้คุยกันไว้ (อันนี้พ่อคุยกับแม่แอ๋มเรียบร้อยแล้ว เมื่อวันอาทิตย์ที่ 7 ส.ค. 54 ระหว่างทาง มหาสารคามไปขอนแก่น)
5 ภายหลังจากที่พ่อจากไป พ่อปราถนาให้ แม่แอ๋ม กล้อง และ หอม ดำเนินชีวิตไปตามปกติ และใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุด เห็นความสวยงามของการมีชีวิตอยู่ในแต่ละวันให้มากที่สุด เพราะคนเราตายไปแล้วก็แล้ว ไม่มีโลกนี้และโลกหน้า พ่อเชื่ออย่างนั้น พ่อว่ามันมีเพียงโลกปัจจุบัน โลกที่เราได้อยู่ด้วยกันจริง ๆ รับรู้ สัมผัสกันและกันได้จริง ๆ ตอบสนองต่อกันได้จริง ๆ โลกอื่นพ่อยังไม่สามารถสัมผัส หรือรับรองว่า พวกเราจะอยู่ด้วยกันอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้จึงเป็นความปรารถนาของพ่อเนื่องในวันครบรอบวันเกิด สี่สิบกว่าปีที่เวียนมากบรรจบ ที่พ่อปราถนาให้แม่แอ๋ม กล้อง และหอม ช่วยทำตามความปรารถนาอันเป็นที่สุดที่พ่อต้องการด้วยนะ
นับต่อจากนี้ไป พ่อก็จะใช้ชีวิตที่เป็นปัจจุบัน อยู่ในโลกปัจจุบันกับพวกเราให้มากที่สุด เท่าที่เวลา และความตายจะให้โอกาสพ่ออยู่กับพวกเรา
ด้วยรัก
พ่อ
บันทึกไว้ ณ. เวลา ๐๓.๐๙ น.
วันอังคารที่ ๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๔
ความเห็น (2)
มาให้กำลัง อาจารย์ตู้ครับ
ขอให้อายุยืนยาวนับ หมื่นปี ข้าน้อยขอคารวะ
ขอบคุณครับในความสม่ำเสมอ