การสำคัญผิดในข้อกฎหมาย และข้อเท็จจริง

ข้อห้ามความผิดเกี่ยวกับเลือกตั้ง

ตัวอย่างการสำคัญผิดในข้อกฎหมาย และการสำคัญผิดในข้อเท็จจริง

           ๑. นายแดงผู้สมัครรับเลือกสมาชิกสภาท้องถิ่นตั้งมาร้องคัดค้านคุณสมบัติของนายดำ ผู้สมัครรับเลือกสมาชิกสภาท้องถิ่น คู่แข่งว่ามีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านในเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่สมัครรับเลือกตั้งเป็นเวลาติดต่อกันน้อยกว่าหนึ่งปี จึงไม่มีสิทธิสมัครรับเลือกตั้งสภาท้องถิ่น แต่ข้อเท็จจริงปรากฏว่านายดำถึงแม้มิได้มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านในเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่สมัครรับเลือกตั้งเป็นเวลาติดต่อกันน้อยกว่าหนึ่งปีก็ตาม แต่นายดำได้เสียภาษีตามกฎหมายว่าด้วยภาษีโรงเรือน และที่ดินหรือกฎหมายว่าด้วยภาษีบำรุงท้องที่ ให้กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น เป็นเวลาติดต่อกันสามปีนับถึงปีที่สมัครรับเลือกตั้ง จึงสามารถสมัคร รับเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นได้

           ๒. ในงานทอดผ้าป่าในวัดแห่งหนึ่งนายเขียวเห็นนายเหลืองผู้สมัครรับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรีมอบเงินให้แก่เจ้าอาวาสวัด นายเขียวจึงมาร้องต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดว่า นายเหลืองให้เงินแก่วัดเพื่อจูงใจผู้มีสิทธิเลือกตั้งให้ลงคะแนนเลือกตั้งให้แก่ตนเอง อันเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕ แต่เมื่อคณะกรรมการการเลือกตั้งสอบสวนแล้วพบว่า นายเหลืองให้เงินแก่วัดเพื่อเป็นการทำบุญตามปกติประเพณีที่เคยปฏิบัติมา จึงสามารถกระทำได้ไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕

           ๓. นายแดงผู้สมัครรับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรีมาร้องต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งว่าถูกนายม่วง ผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีซึ่งขณะนี้ดำรงตำแหน่งเป็นนายกเทศมนตรีอยู่   กลั่นแกล้งโดยการนำเจ้าหน้าที่เทศบาลมารื้อถอนป้ายหาเสียงเลือกตั้งของตนออก แต่ข้อเท็จจริงปรากฏว่าการที่เจ้าหน้าที่เทศบาลมารื้อถอนป้ายหาเสียงของนายแดงออกนั้น เนื่องจากป้ายหาเสียงของนายแดงนั้น ติดอยู่นอกเขตที่เทศบาลอนุญาตให้ติดและเป็นการบดบังทัศนียภาพ    การรื้อถอนป้ายดังกล่าว จึงเป็นการปฏิบัติตามอำนาจหน้าที่ของเทศบาล จึงไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕

          ๔. นายขาวผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีมาแจ้งต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำหวัดว่านายดำผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีซึ่งขณะนี้ดำรงตำแหน่งเป็นนายกเทศมนตรีอยู่ ได้อนุมัติงบประมาณเพื่อสร้างถนน และแจกเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุในช่วง ๖๐ วันก่อนครบวาระการดำรงตำแหน่งอันเป็นการจูงใจให้ผู้มีสิทธิเลือกตั้งเลือกนายดำมาดำรงตำแหน่งอีกครั้งหนึ่ง แต่ตามข้อกฎหมายแล้วหากนายดำ ดำเนินการตามแนวทางในการแก้ไขปัญหาตามอำนาจหน้าที่ของท้องถิ่น ด้วยวิธีการใช้จ่าย จากเงินงบประมาณ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ก็ไม่ถือว่าเป็นการกระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕

         ๕. นายขาวผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีปราศรัยหาเสียงว่าตนเองจะสร้างถนน ๑๐ สาย และเพิ่มเบี้ยยังชีพให้แกผู้สูงอายุจาก ๕๐๐ บาทเป็น ๑,๐๐๐ บาท นายเหลืองผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีได้ฟังปราศรัยของนายขาวดังกล่าวแล้วจึงมาแจ้งต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งว่านายขาวปราศรัยหาเสียงโดยการหลอกลวง แต่ตามข้อกฎหมายแล้วการปราศรัย หาเสียงดังกล่าวของนายขาวนั้น หากเป็นการโฆษณาหาเสียงเกี่ยวกับนโยบายที่เป็นไปได้จริงตามอำนาจหน้าที่และเงินงบประมาณขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นนั้น ก็สามารถกระทำได้

        ๖. บนป้ายโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งของนายม่วงผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นมีรูปนายม่วงแต่งชุดข้าราชการในตำแหน่งกำนัน เมื่อนายดำผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นคู่แข่งเห็นป้ายหาเสียงดังกล่าวของนายม่วงจึงมาร้องต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดว่านายม่วงหาเสียงเลือกตั้งโดยหลอกลวงเนื่องจากนายม่วงปัจจุบันมิได้ดำรงตำแหน่งเป็นกำนันแต่อย่างใด แต่ข้อเท็จจริงปรากฏต่อมาว่ารูปดังกล่าวเป็นรูปที่นายม่วงถ่ายไว้ในสมัยที่ตนเองยังดำรงตำแหน่งเป็นกำนันอยู่ จึงสามารถกระทำได้ ไม่เป็นการหลอกลวง

        ๗. นายเขียวผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีได้รับเชิญไปงานแต่งงานของคนในหมู่บ้านในเขตที่ตนเองลงสมัครรับเลือกตั้ง โดยในงานดังกล่าวนายเขียวได้รับเชิญให้ขึ้นเวทีไปอวยพรคู่บ่าวสาวในงาน นายแดงผู้สมัครรับเลือกตั้งเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวจึงมาแจ้งต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดว่านายเขียวได้หาเสียงโดยการจัดเลี้ยงเพื่อจูงใจผู้มีสิทธิเลือกตั้ง ให้ลงคะแนนเลือกตั้งให้แก่ตนเองอันเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕ แต่เมื่อคณะกรรมการการเลือกตั้งสอบสวนแล้วพบว่า ในงานดังกล่าวนายเขียวเพียงแค่กล่าวอวยพรให้แก่คู่บ่าวสาวเท่านั้น มิได้มีการกล่าวเกี่ยวกับการหาเสียงเลือกตั้งหรือจูงใจผู้มีสิทธิเลือกตั้งให้เลือกตนเองแต่อย่างใด จึงไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕

        ๘.  นายดำผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นเห็นนายน้ำเงินผู้สมัครับเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่น กำลังแจกเงินให้กับนายขาวและพวก จึงมาร้องต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดว่า นายน้ำเงินให้เงินแก่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งเพื่อจูงใจผู้มีสิทธิเลือกตั้งให้ลงคะแนนเลือกตั้งให้แก่ตนเองแต่ข้อเท็จจริงปรากฏต่อมาว่าการที่นายน้ำเงินแจกเงินให้แก่นายขาวและพวกนั้น เพื่อเป็นค่าจ้างแรงงานในการช่วยหาเสียงให้แก่นายน้ำเงิน การกระทำดังกล่าวของนายน้ำเงิน   จึงไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕

        ๙. นายแดงผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นมาร้องต่อคณะกรรมการการเลือกตั้ง ว่าก่อนการปราศรัยบนเวทีของนายม่วงผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นนั้น นายม่วงได้เปิดเพลงรื่นเริงบริเวณเวทีหาเสียง จึงเป็นการจัดมหรสพเพื่อจูงใจผู้มีสิทธิเลือกตั้งให้ลงคะแนนเลือกตั้งให้แก่ตนเอง แต่ข้อเท็จจริงปรากฏว่าเพลงที่เปิดนั้น มิใช่เพลงที่ใช้ในการรื่นเริง แต่เป็นเพลงหาเสียงเลือกตั้ง ที่แต่งขึ้นมาเพื่อใช้ในการหาเสียงของนายม่วง การกระทำดังกล่าวของนายม่วง จึงไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕

       ๑๐. นายเหลืองผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรี เห็นป้ายหาเสียงเลือกตั้งของนายขาวผู้สมัครรับเลือกตั้ง ติดอยู่นอกสถานที่ที่เทศบาลกำหนดให้สามารถตั้งป้ายหาเสียงเลือกตั้งได้ จึงมาร้องต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัด แต่ข้อเท็จจริงปรากฏต่อมาป้ายหาเสียงเลือกตั้งของนายขาวติดอยู่ในที่ของเอกชน ซึ่งนายขาวได้ขออนุญาตเจ้าของที่เพื่อติดป้ายหาเสียงแล้ว การกระทำดังกล่าวของนายขาว จึงไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๕