หมอพื้นบ้าน - น้องแป้ง


   ๑ สิงหาคม ๒๕๕๔

       เมื่อต้นเดือนมิถุนายน มีงานงานหนึ่งที่จังหวัดต้องการให้ทำส่ง อันที่จริงต้องบอกว่าเป็นงานที่นักการแพทย์แผนไทยต้องทำกันอยู่แล้ว คือการเก็บองค์ความรู้ในท้องถิ่น เรียนรู้ไปกับหมอพื้นบ้าน เขียนงานออกมาเป็นตำรา

 

      ตัวเราเองก็หาจังหวะเหมาะๆที่จะลงชุมชนฝากตัวเป็นศิษย์กับหมอพื้นบ้านอยู่แล้ว เป็นโอกาสอันดีที่จังหวัดมาจี้ให้ออกไปทำงาน ^_^ เลยลากตัวเองออกไปคลุกคลีอยู่กับหมอพื้นบ้านท่านหนึ่ง ท่านชื่อ คุณตา บรรลือ เป็นหมอสมุนไพรที่เก่งมาก ช่วงเดือนมิถุนายน  - กรกฎาคมที่เราไปคลุกคลี กินข้าว พูดคุยกับท่านทำให้เราสนิทสนมกับน้องแป้ง (หลานสาวคุณตาบรรลือ) เป็นพิเศษ

     น้องแป้งเป็นเด็กสาวอายุ ๑๐ ขวบ ผมสั้นเต่อ นัยย์ตาเป็นประกาย เวลายิ้มขึ้นมาทำให้โลกดูสดใสได้อย่างประหลาด แววสวยมีมาตั้งแต่เด็กเลย โตขึ้นน้องแป้งต้องเป็นสาวสวยอย่างไม่ต้องสงสัย 

      แรกเจอกันเราไปเดินป่ากับคุณตาบรรลือ น้องแป้งขอไปด้วย คุณตาเล่าว่า หลานสาวท่านคนนี้เป็นเด็กฉลาด ชอบสมุนไพร ชอบถอดตำราของท่านซึ่งเป็นคัมภีร์โบราณ ชอบซัก ถามโน่นนี่นั่นไม่หยุด เมื่อได้คุยกันเราก็ได้รู้ว่าคุณตาพูดถึงหลานไม่ผิดเลย แรกๆที่ไม่คุ้นเคย น้องแป้งมักเรียกเราว่า หมอนีๆ...แต่เมื่อเราบอกว่าเรียกพี่ก็พอแแล้ว น้องแป้งก็ทำตามอย่างว่าง่าย

ไปเดินป่าศึกษาสมุนไพรกับคุณตาบรรลือ

     เมื่อคราวออกไปเก็บข้อมูล เราก็กอดคอน้องแป้งไปด้วยทุกครั้ง ด้วยไม่รู้จักทางและชื่อคนที่คุณตาบอก เพราะการลงมาศึกษาข้อมูลของหมอพื้นบ้าน เราจะต้องตามไปสอบถามเคสต่างๆที่เคยมารักษากับคุณตาบรรลือ ว่าด้วยอาการอะไร กินยาแล้วเป็นอย่างไร ดีขึ้นหรือไม่ เมื่อได้ข้อมูลมาแล้วเราก็ต้องมานั่งถอดตำรับยาอาการนั้นๆที่คุณตาบรรลือจ่ายให้คนไข้ เพราะคนไข้จำไม่ได้ว่าได้ยาอะไรไปบ้าง การถอดตำราเช่นนี้สนุกกว่ามานั่งถามแล้วให้ท่านตอบตำรับยา

    น้องแป้งจะกระตือรือร้นในการเก็บข้อมูลมาก ฝนตก แดดออก ก็ไม่เคยบ่น พอเราเหนื่อยแล้วหันไปมองน้อง แป้งจะมีรอยยิ้มหวานๆมาให้เสมอ พร้อมคำปฏิเสธว่าไม่เหนื่อย ทำให้เรามีแรงฮึดเดินเก็บข้อมูลต่อ

    สิ้นสองเดือนแล้วงานยังไม่เสร็จเลย ห้าๆๆๆๆ  ^_^ แต่เรากลับรู้สึกว่า มันไม่สำคัญเลย เพราะสิ่งที่เราได้เรียนรู้ระหว่างเก็บข้อมูลนั้นมีมากกว่า เราได้เจอผู้คนที่มีวีถีใกล้เคียงกัน แต่แนวคิดแตกต่างกัน เรียนรู้วิธีพูดคุยเพื่อให้ได้ข้อมูลที่ต้องการ สนุกกับการฟังแนวคิดเด็กสิบขวบอย่างน้องแป้ง สนุกกับการวิ่งหนีน้องหมา.....

   การออกชุมชนนี้จะไกล้เสร็จ (เพราะยังไม่เสร็จ ห้าๆ) สำเร็จลงไม่ได้เลย ถ้าขาดคนนำทางอย่างหนูแป้ง.....ที่เราจัดความสำคัญให้เป็นน้องสาวเราไปแล้ว..^_^

   

      เรา คุณตา น้องแป้ง เก็บสารพัดว่าน

หมายเลขบันทึก: 451981เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2011 18:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม 2012 14:35 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

แวะมาเรียนรู้ค่ะ และมาเติมพลังให้น้องแป้งด้วย

น้องเป็นเด็กที่ช่างเรียนรู้ค่ะ และเชื่อว่าโตขึ้นมาต้องเก่งกว่านี้เยอะเลย

น่าสนใจครับ

เป็นภูมิปัญญาชาวบ้านแท้ๆ ที่นับวันยิ่งหายากขึ้นทุกที

ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนครับ

ขอบคุณค่ะ คุณ อาร์ม คุณ อักขณิช

พี่นีสุดยอดๆทุ่มเทมากๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท