Our iceberg in melting (ตอนที่ 5)

team

ตอนที่ 5  I cannot do the job alone. ฉันทำงานนี้คนเดียวไม่ได้

เช้าวันต่อมา เพื่อนของ NoNo ตัวหนึ่งไถลตัวไปใกล้ Louis และให้ความเห็นว่าในฐานะหัวหน้าเพนกวิน Louis ต้องแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง

"Louis ในฐานะที่ท่านเป็นหัวหน้าผู้ปกครองที่นี่ ท่านต้องแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเองให้ได้ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่หัวหน้าต้องทำนะ ท่านเป็นหัวหน้าที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกเรา ท่านไม่จำเป็นต้องให้ใครมาช่วยท่านหรอกจริงมะ"

ว่าแล้วก็ไถลตัวออกไป

เพนกวินอีกตัวแนะนำว่า Louis ควรที่จะมอบหมายงานให้เพนกวินตัวอื่นๆ ทำเช่นให้เพนกวินหนุ่มที่มีความรู้เรื่องน้ำแข็งมาช่วย แต่ Louis บอกว่า พวกเพนกวินหนุ่มเหล่านั้นยังหนุ่ม ความน่าเชื่อถือยังไม่พอ ยังไม่มีทักษะการเป็นผู้นำเท่าที่ควร และประสบการณ์ก็ยังน้อยในอาณาจักรเพนกวินแห่งนี้

"แล้วท่านคิดว่าอย่างไรล่ะ??"

Louis คิดถึงสิ่งที่จะทำต่อได้สักครู่ก็เรียก Alice Fred Buddy และเพนกวินอีกตัวหนึ่งชื่อ Jordan ไปที่มุมสงบแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลนักจากที่ชุมนุม ทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ของถูเขาน้ำแข็ง สำหรับ Jordan นั้นเป็นเพนกวินซึ่งรู้จักกันในนามของ "อาจารย์" มีความใกล้ชิดกับคณะผู้ปกครอง ถ้าอาณาจักรเพนกวินแห่งนี้มีมหาวิทยาลัย Jordan ก็คงเป็นอธิการบดีหรือศาสตราจารย์ไปแล้ว

ผู้ปกครองสูงสุดพูดขึ้นว่า "ในภาวะเช่นนี้ อาณาจักรเพนกวินของเราต้องการทีมพิเศษที่จะช่วยนำพวกเขาให้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง และ ฉันเชื่อว่า เราทั้ง 5 จะเป็นทีมที่ยอดเยี่ยมสำหรับภารกิจนี้"

Alice ผงกหัวรับ Buddy ยังดูเหมือนกำลังสับสนอะไรบางอย่างอยู่ Fred นั้นประหลาดใจมากที่เพนกวินหนุ่มอย่างเขาได้รับเลือกให้อยู่ในทีมนี้ด้วย แต่อาจารย์ Jordan ก็ถามว่า

"แล้วท่านแน่ใจได้อย่างไรว่าเราทั้ง 5 จะสามารถทำภารกิจนี้ได้สำเร็จ"

Louis ผงกหัว และตอบว่า เป็นคำถามที่ดี ท่านอาจารย์ลองดูเราทั้ง 5 สิ แล้วลองลิสต์ดูนะครับว่า เราทุกตัวนั้นมีจุดแข็งอะไรบ้าง"

Louis ไม่ค่อยพูดแบบนี้กับใครเท่าไหร่ในเวลาปกติ ยกเว้นก็แต่เวลาที่พูดกับอาจารย์เท่านั้น

Jordan เริ่มใช้ความคิด ซึ่งถ้าท่านสามารถได้ยินสิ่งที่เขาคิดในสมองก็จะเป็นลักษณะนี้

Louis  เป็นหัวหน้าเพนกวิน มีประสบการณ์ที่มากมาย ฉลาดล้ำลึก ถึงแม้จะเป็นพวกอนุรักษ์นิยมไปบ้าง แต่ก็เป็นเพนกวินที่ได้รับการยอมรับจากเพนกวินตัวอื่น ยกเว้น NoNo และเพนกวินหนุ่มตัวอื่นๆ บ้าง

Alice เป็นนักปฏิบัติ กัดไม่ปล่อย เชื่อมั่นในสิ่งที่ทำและต้องทำให้สำเร็จ ปฏิบัติต่อเพนกวินทุกตัวด้วยความเสมอภาคกัน ยากที่จะครอบงำหรือทำให้ตื่นกลัว (ถ้าใครทำก็บ้าแล้ว)

Buddy เพนกวินที่หล่อเหลา ไม่มีความทะเยอทะยานมากนัก มีความน่าเชื่อถือ แต่ออกจะดูน้อยสักนิดในเรื่องความฉลาด

Fred เพนกวินหนุ่มผู้มีความอยากรู้อยากเห็น มีความคิดสร้างสรรค์ แต่ในเรื่องของความรู้หรือ IQ ยังไม่มีข้อมูลเท่าไหร่สำหรับเพนกวินตัวนี้

ส่วนฉันเอง มีความคิดเป็นตรรกะ อ่านได้เร็ว สนใจกับสิ่งที่น่าสนใจต่างๆ แม้ว่าจะไม่ค่อยสังคมกับเพนกวินตัวอื่นเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เป็นไร

ดังนั้นถ้าหัวหน้าเพนกวินคือ A, Alice คือ B, Buddy คือ C, Fred คือ D, และตัวฉันเองคือ E ดังนั้นแล้ว A+B+C+D+E เท่ากับทีมที่แข็งแกร่ง!!!

เมื่อนั้นอาจารย์ก็หันไปทาง Louis และพูดว่า "สำหรับสิ่งที่ท่านพูดและคิดนั้นผมเห็นว่ามันมีเหตุผลที่น่าสนับสนุน"

Buddy นั้นยังดูสับสนอยู่ ซึ่งเป็นลักษณะของเขาอยู่แล้วเนื่องจากเขาไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่ Jordan พูดเลย แต่เขามีความเชื่อมั่นในตัว Louis

Fred นั้นไม่รู้ว่าในหัวของ อาจารย์ Jordan นั้นคิดอะไรอยู่ แต่เหมือนกับ Louis และ Alice เขาคิดว่าเรามันถูกทางแล้ว และยังรู้สึกดีที่จะได้ทำงานร่วมกับทีมที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้

จากนั้น พวกเขาก็ใช้เวลาทั้งวันไปกับการสนทนาซึ่งก็ยากในตอนเริ่มต้นเช่น

"ผมกำลังคิดอยู่ว่าอัตราการหดตัวของภูน้ำแข็งของเรานั้นคิดเป็นกี่เปอร์เซ็นต์ต่อปี" อาจารย์ยังพูดต่อ "ผมเคยอ่านวาสารทางวิชาการของ Vladiwitch ที่พูดถึงทฤษฎี..........................."

Alice กระเอมเสียงดังสองสามทีในขณะที่มองไปที่ Louis และพูดว่า บางทีเราน่าจะลองมาพิจารณาและให้ความสำคัญกับสิ่งที่เรากำลังเผชิญไม่ดีกว่าหรือ"

Buddy พูดว่า "ผมคิดว่าคุณ Vladiwitch ต้องเป็นเพนกวินที่ดีแน่ๆ ครับ"

อาจารย์ผงกหัวรับ ดีใจที่มีคนร่วมสนทนาด้วย ซึ่งจริงๆ แล้วก็แค่ Buddy เพียงตัวเดียว

Louis ดึงให้การสนทนากลับเข้าเรื่องอีกครั้งโดยเอ่ยขึ้นว่า "ผมคิดว่ามันจะช่วยได้อย่างมากถ้าเราหลับตาลงชั่วครู่" และก่อนที่อาจารย์ Jordan จะถามอะไร Louis ก็พูดขึ้นว่า ได้โปรดเถอะครับอย่าเพิ่มถามอะไรตอนนี้ ผมขอแค่ให้พวกท่านหลับตาก่อน มันใช้เวลาไม่นานหรอกครับ"

จากนั้นแต่ละตัวก็หลับตาลง  

Louis พูดขึ้นว่า ในขณะที่ดวงตาท่านหลับ ผมขอให้ทุกท่านชี้ไปที่ทิศเหนือครับ"

ทุกตัวมีท่าทีลังเลอยู่พักหนึ่งก็ชี้ไปยังทิศที่ตนเองคิดว่าเป็นทิศเหนือ

"เอาละตอนนี้ขอให้ทุกท่านลืมตาขึ้นได้"

ผลปรากฏว่าไม่มีตัวไหนชี้ถูกทิศเลย ทุกตัวชี้ไปคนละทิศละทาง แม้แต่ Buddy ก็ชี้ขึ้นฟ้า

Alice เริ่มเข้าใจในสิ่งที่ Louis ให้ทำแล้วและรู้สึกถึงปัญหา ส่วนอาจารย์ก็ว่า "ฮ่า น่าสนใจจริงๆ" ส่วน Fred ผงกหัวรับ ในขณะที่ Buddy ยังคงไม่เข้าใจอะไรเลย

จากนั้นอาจารย์ก็พูดขึ้นว่า  "พวกท่านเห็นไหมว่า ถ้า A+B แล้วจะมีความสามารถมากกว่า การทำงานของคนๆ เดียวตามลำพัง แต่นั่นต้องอยู่ในเงื่อนไขว่าเราต้องทำงานเป็นทีมเท่านั้นนะ ถ้าเป็นทีมแล้วต่างคนต่างทำก็ไม่มีผล จะสังเกตได้ว่าจากกิจกรรมที่ Louis ให้เราทำแล้ว นั้นเรายังไม่มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเท่าไหร่"

ทันใดนั้นผู้ปกครองสูงสุดก็ขัดจังหวะการวิเคราะห์ของอาจารย์อีกครั้ง โดยเอ่ยขึ้นว่า "ทุกท่านสนใจจะไปหาปลาหมึกทานกันไหม?" และนั่นก็เป็นการขัดจังหวะอาจารย์ได้ชะงัดนักเพราะปากท้องย่อมต้องมาก่อนสิ่งอื่นใดเสมอ

โดยปกติแล้วเพนกวินชอบ"หมึก" มาก ซึ่งจะว่าไปแล้วปลาหมึกในทะเลลึกก็มีขนาดที่ต่างกันออกไปตั้งแต่ขนาดใหญ่อย่างปลาหมึกยักษ์ไปจนถึงขนาดเท่าหนูตัวเล็กๆ อย่างปลาหมึกหอม แต่ทว่าปลาหมึกขนาดเล็กที่เป็นที่โปรดปรานของเพนกวินนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นเมนูที่จะหากันมาง่ายๆ เพาะหมึกจะพ่นหมึกสีดำออกมาเพื่อพรางตัวและว่ายหลบหายไปอย่างรวดเร็ว ถ้าเป็นการเผชิญหน้ากัน หนึ่งต่อหนึ่งแล้วละก็เพนกวินแทบไม่มีทางจัดการกับเจ้าสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังนี้ได้เลย แต่เพนกวินก็ค้นพบวิธีจัดการกับอาหารอันโอชะนี้ ซึ่งก็โดยใช้วิธีการล่าหมึกเป็นทีม

Louis กระโดดลงน้ำเป็นตัวแรก ตามติดๆ ด้วยตัวอื่นในเวลาอันรวดเร็ว แม้ว่าเพนกวินจะดูเป็นสัตว์ทีมีการเคลื่อนที่แปลกๆ บนบก ซึ่งดูไปก็เหมือน Charlie Chaplin แต่ในทะเลแล้วมันสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวได้อย่างดีเยี่ยม อย่างกับรถ Porsche ทีเดียว อีกทั้งยังสามารถดำน้ำลึกได้ประมาณ 1/3 ไมล์ และอยู่ใต้น้ำได้ถึงประมาณ 20 นาที!! แต่ก็นั่นแหละครับคุณสมบัติอันคับกระเป๋าของเพนกวินนี้ก็ไม่สามารถทำให้มันจับปลาหมึกได้ง่ายๆ เลย!!

หมึกตัวแรกที่เจอนั้นหลุดหายไปได้ แต่ไม่ช้าเพนกวินทีมนี้ก็เรียนรู้ที่จะทำงานร่วมกันได้อย่างเข้าขา ไม่นานพวกมันก็สนุกกับการล่าเหยื่อจนรับประทานหมึกกันอย่างพอใจทุกตัว Louis ก็นำทีมกลับขึ้นสู่พื้นภูเขาน้ำแข็ง และนำการสนทนาอีกครั้ง ซึ่งแทนที่จะเป็นการสนทนาเกี่ยวกับภูเขาน้ำแข็งหรือก้าวต่อไปที่จะแก้ปัญหา เขากลับนำให้กลุ่มพูดคุยถึงชีวิตของเพนกวินที่ตนรัก ความคาดหวังและความฝันของพวกเขา ซึ่งการสนทนาก็กินเวลาหลายชั่วโมงทีเดียว

อาจารย์นั้นไม่ค่อยชอบคุยเรื่องเกี่ยวกับชีวิตโดยที่ไม่มีสาระแบบนี้เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ขัดได้แต่นั่งฟังและใช้ทักษะการวิเคราะห์ของตัวซึ่งเป็นทักษะที่ถนัดคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมาว่า เรื่องทั้งหมดนี้เริ่มจาก Fred เป็นผู้พบปัญหา และพยายามที่จะสือสารให้คณะผู้ปกครองรู้ เขาเข้าพบ Alice และเล่าถึงปัญหาให้เธอฟัง พร้อมทั้งพาไปดูสถานที่ ถัดมาก็นำเสนอกับคณะผู้ปกครองโดยใช้ภูเขาน้ำแข็งจำลองทำให้เห็นภาพ มาถึงการที่ขวดแตกทำให้ความมั่นใจว่าน้ำแข็งจะสามารถขยายตัวและดันวัตถุรอบตัวให้แตกออกได้ จนมาถึงการประชุมใหญ่ของเหล่าเพนกวิน Louis เลือกสมาชิกในการทำภารกิจนี้ จากนั้นก็เปลี่ยนให้เป็นทีมที่เข้าขากันได้ด้วยกิจกรรมการล่าหมึก

มันนึกดูแล้วก็แปลกดี แต่มองอีกที ก็น่าสนใจมากทีเดียว

เช้าวันต่อมา Louis นัดให้สมาชิกในทีมมาพบกันอีกครั้ง จริงๆ แล้วเขาอยากมีเวลาสักเดือนเพื่อให้ทีมมีความใกล้ชิดกันมากกว่านี้ แต่เวลาที่มีอยู่ก็จำกัดเหลือเกิน ซึ่งเขาก็ต้องทำให้ดีที่สุด และภายในสองวันนี้เพนกวินกลุ่มนี้ก็เริ่มที่จะมีความต่างกันน้อยลง มาถึงตอนนี้ Louis ก็ประสพความสำเร็จอีกขึ้นหนึ่งแล้ว ในการที่ปรับให้ทีมที่มีความต่างกันมากในตอนแรก ให้มีจุดร่วมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และพร้อมที่จะนำพาให้เหล่าเพนกวินที่เหลือเผชิญต่อความเปลี่ยนแปลง ที่ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว