กลัว กลั๊ว กลัว

"ท่านเคยกลัวอะไรบ้างไหมคะ"

          คงไม่มีใครปฏิเสธว่าทุกคนต้องเคยผ่านความรู้สึกกลัวกันบ้าง  ซึ่งมันอาจจะเกิดจากการที่เราไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น ไม่เคยทำเรื่องราวที่กำลังจะทำหรือกำลังจะเกิดขึ้นในชีวิตของเรา  ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ผ่านเรื่องราวของความกลัวครั้งแล้วครั้งเล่า  ล่าสุดหัวหน้าให้ทำงานวิจัย    เป็นงานวิจัยสถาบันที่ดิฉันไม่เคยทำมาก่อน และคิดว่าคนที่จะทำวิจัยได้ต้องเป็นคนที่เรียนในระดับปริญญาโทเท่านั้น ดิฉันเป็นกังวลมากและใจก็อยากจะลองทำในสิ่งทีไม่เคยทำ  เนื่องจากเป็นงานใหม่ อีกทั้งนิสัยพื้นฐานของตัวเองเป็นคนขี้กังวล  กลัวจะทำไม่ได้  และแล้วงานก็สำเร็จ ส่วนหนึ่งที่ทำให้งานสำเร็จเนื่องมาจากกำลังใจจากเพื่อน ทั้งขู่ทั้งปลอบ  ในใจคิดว่าถ้าไม่เริ่มทำเราก็จะไม่พบความสำเร็จ  เริ่มจากการถาม ๆๆๆๆๆ ทั้งผู้รู้  ผู้เชี่ยวชาญในการทำงานวิจัย  ห้องสมุดเป็นอีกแหล่งหนึ่งที่ดิฉันได้ใช้เพื่อค้นคว้าข้อมูลอ้างอิง  สิ่งที่ได้รับจากการทำวิจัยมีมากมายเกินกว่าที่ดิฉันได้คิดไว้  โปรแกรมการประมวลผล SPSS  โปรแกรม Powerpoint  ไม่เคยใช้มาก่อนก็จำเป็นที่จะต้องใช้ทำ  เพราะหลังจากที่เก็บข้อมูลมาได้แล้วต้องทำการประมวลผล เพื่ออภิปรายผล  ก็อีกนั่นแหละที่ดิฉันคิดว่าเมื่อได้ลองทำแล้วก็อยากจะทำเองทุกขั้นตอน  ตั้งแต่เก็บข้อมูล  คีย์ข้อมูล  ประมวลผลและอภิปรายผล  เมื่อทำเสร็จแล้วเขาก็ให้นำเสนอ  คราวนี้ล่ะดิฉันทั้งกินไม่ได้นอนไม่หลับ กังวล ความกลัวเข้ามาหาดิฉันอีกแล้ว.... 

[ชายขอบ]

     "กลัว" มักจะเกิดก่อนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง และมักจะมาพร้อมกับสิ่งที่ไม่ทราบว่าคืออะไร "กลัว" เป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้นในกลางใจ มีในทุกคน ขึ้นอยู่กับว่าจะจัดการมันได้อย่างไร
     "เผชิญหน้าอย่างกล้าหาญ" ได้จะหายกลัว แต่ใช่จะหายได้ทั้งหมด เพราะธรรม(ชาติ) จึงมักจะยังอยู่เป็นธรรมดา

[มงคล ยะภักดี]

เย้ๆๆๆๆ  ในที่สุดเจ้าของบล็อกก็ทำได้ ในที่สุดเจ้าของบล็อกก็เริ่มต้น
เป็นการเริ่มต้นได้น่ารักยิ่ง กลัว กลั๊ว กลัว...

เปิดดูในสมุดบันทึก มีเรื่องอุปสรรคแห่งการเรียนรู้ (3ก1ข1ท) ของคุณหมอสมศักดิ์ อยู่พอดี
(ขออนุญาตคุณหมอเผยแพร่ต่อครับผม)

บันทึกที่จดไว้อย่างย่นย่อ ความว่า...

นักเรียนไทยคนนึงเกลียดวิชาคณิตศาสตร์มาแต่เด็ก แต่ได้รับเหรียญทองโอลิมปิคคณิตศาสตร์ในรอบ 15 ปีของไทย
(คุณหมอหยุดสักพัก แล้วถามว่า "ใครเคยเกลียดเรื่องใด แล้วต่อมาสำเร็จในสิ่งที่เกลียดนั้นไหม")

ผู้สูงวัยคนนึงอายุ 60 ปี ไม่เคยมีความรู้เรื่องการเขียน ต่อมาได้ถ่ายทอดประสบการณ์การดูแลลูกสาวที่ป่วยเรื้อรังจนกลายเป็นหนังสือขายดี
(คุณหมอหยุดสักพัก แล้วถามว่า "ใครเคยไม่คิดว่าจะทำอะไรได้ แต่ทำได้บ้างไหม")

คุณหมอสรุปเบื้องต้นว่าอุปสรรคแห่งการเรียนรู้ ได้แก่ (3ก1ข1ท)
1. กลัว : กลัวยาก กลัวขายหน้า กลัวเสียเวลา กลัวงานหนัก
2. เกร็ง/เกรง : เกรงใจเพราะเขาใหญ่/โตกว่า เกรงใจเพราะเห็นว่าเขายุ่ง เกรงจะถูกหาว่าโง่ และสารพัดเกรงใจ
3. เกลียด : เกลียดคนสอน เกลียดเนื้อหาวิชา เกลียดคนที่บอกให้เรียนรู้ (เลยเสียโอกาสเรียนรู้ไปซะนั่น)
4. ขี้เกียจ : มักอ้างว่า ทำๆ ไปเดี๋ยวก็รู้เอง--รู้แค่นี้ก็พอแล้ว สอบผ่านแล้ว ทำงานได้แล้ว--เดี๋ยวไปถามเอาข้างหน้าก็ได้--เยอะไปไม่รู้จะอ่านยังไงไหว
5. ทัศนคติ : เลือกคิดในคติที่ดี/ถูกต้องต่อความรู้และเรียนรู้  (ตรงนี้ว่างๆ คงมาเล่าขยายความต่อว่า ทัศนคติที่ว่านั้นเป็นอย่างไร)

ในบันทึกของผม สรุปไว้ว่า ก่อนจบ คุณหมอให้ข้อคิดจากประสบการณ์ของท่านว่า
1. ทำอะไรแล้ว ควรสรุปเปรียบเทียบกับความรู้เดิมที่เคยรู้
2. เล่าเรื่องเท่าที่รู้กับคนอื่น ถ้าสงสัยให้ถามเลย
3. อ่าน-เขียน บันทึก ในสิ่งที่รู้หรืออยากรู้
4....
5....
จดไม่ทันครับ

(ไม่ได้หลับครับ แต่จดไม่ทัน เพราะคุณหมอเล่าได้ประทับใจมาก เลยนั่งฟังเสียเพลิน)

ยินดีต้อนรับเจ้าของบล็อกนะครับ
คลอดแล้วครับ หลังจากที่ท้องอยู่ตั้งนาน

นึกว่าจะแท้งซะแล้ววววว....

[บุบผา]

กว่าจะลงมือเขียนได้ก็คิดๆๆๆ ท้าทายมากกับสิ่งแปลกใหม่ น่าจะลองทำดู  สำหรับคนที่มีความกลัวเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว   คุณชายขอบ และคุณมงคล พูดได้ถูกต้องมากค่ะ  แต่ไม่ทราบว่าความกังวลเป็นส่วนหนึ่งของโรคจิตหรือเปล่า?  ขอบคุณที่กรุณาแสดงความคิดเห็นและกำลังใจที่มีให้ค่ะ 

[ปภังกร]

• ก่อนอื่นต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับที่เข้าไปเยี่ยมบล็อค "ความรู้คือพลัง"
• ปกติผมก็กลัวหลาย ๆ เรื่องครับ กลัวผี กลัวงู กลัวโน่นกลัวนี่
• แต่ความกลัวทั้งหมดสร้างปัญญาได้ทุกครั้ง โดยเฉพาะกลัวในเรื่องของการเรียน ทำให้เรารู้จักคิดหาวิธีการแก้ไขปัญหาเพื่อทะลุผ่านความกลัวเหล่านั้นครับ

[ganeshnoi07]

ความกลัว ทำให้เราไม่กล้า ทำให้ขาดคนเสียโอกาสทั้งที่สิ่งเรากลัวนั้น ไม่เป็นอย่างที่เราคิด

[อำนวยพร]

ความกลัวมักเกิดจากการขาดความมั่นใจในตนเองถ้าเรามีความมั่นใจเราก็จะหายกลัวไปเองคะ แต่เจ้าความมั่นใจจะก่อเกิดได้ก็มีองค์ประกอบหลายอย่างนะคะ เดี๋ยววันหลังมาบอกว่ามีอะไรบ้าง วันนี้บ๊ายๆคะ (ขอขอบคุณที่แวะเข้าไปเยี่ยมชมใน Blog นะคะ)