Our iceberg is melting (ตอนที่ 3)

Problem

ตอนที่ 3

หลังจากนั้นสองสามวัน Alice พยายามติดต่อกับคณะผู้ปกครองเพนกวินทั้งหมดรวมทั้ง Louis ซึ่งเป็นผู้ปกครองสูงสูด Alice ชักชวนให้ทุกตัวลงไปสำรวจใต้ภูเขาน้ำแข็งยังจุดที่เป็นปัญหา เหมือนอย่างที่ Fred นำไปชม ทั้งหมดนั้นดูเหมือนจะสนใจ แต่ก็ยังมีข้อกังขาอยู่มาก โดยเฉพาะมักจะคิดกันไปว่า Alice นั้นมีปัญหาส่วนตัวอะไรหรือเปล่าที่มาพูดเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ บางตัวเลยเถิดคิดไปว่า  Alice คงกำลังมีปัญหาครอบครัวเป็นแน่ถึงพูดจาไม่มีสาระแบบนี้

สรุปแล้วไม่มีตัวใดเลยที่ให้ความสนใจที่ว่ายน้ำลงไปสำรวจโพรงใต้ภูเขาน้ำแข็งพร้อมกับ Alice บางตัวก็แสดงทีท่าไม่สนใจโดยบ่ายเบี่ยงบอก Alice ว่าไม่มีเวลาบ้าง หรือมีอย่างที่สำคัญกว่าต้องทำบ้าง บางตัวยังให้ความสำคัญกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเช่น โต้เถียงกันในเรื่องเวลาของการประชุมประจำสัปดาห์ว่าควรจะกระชับเวลาการประชุมให้เหลือเพียง 2 ชั่วโมงเท่านั้น ซึ่งเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่ของเพนกวิน ประเภทที่ชอบพูดชอบเสนอความคิดต่างๆ กลัวว่าจะมีเวลาพูดน้อยกว่าเดิม

Alice ได้พูดกับ Louis เพนกวินหัวหน้าคณะผู้ปกครองให้ลองเชิญ Fred เข้ามานำเสนอสิ่งที่เขาค้นพบ ซึ่ง Louis ก็สนใจและพูดว่า "เอ่อ จากสิ่งที่เธอเล่ามาถึงเจ้าเพนกวินหนุ่มตัวนี้ และเรื่องราวที่เขาค้นพบ ฉันก็คิดมันน่าสนใจจริงๆ" แต่นั่นก็เป็นการตอบแบบนักการทูต คือไม่ทั้งปฏิเสธความน่าสนใจ และไม่ทั้งยอมรับให้ Fred เข้าพบ ดังนั้น Louis จึงไม่ยอมตกปากรับคำกับ Alice ในการให้ Fred เข้าประชุมร่วมด้วย ซึ่ง Louis ก็มีจุดยืนของเขา คือไม่เคยให้เพนกวินตัวใดก็ตามเข้าร่วมการประชุมด้วย ถ้าตัวนั้นยังไม่เคยประชุมร่วมกับคณะผู้ปกครองมาก่อน แต่ Alice ก็ไม่ละความพยายาม และย้ำกับ Louis (ซึ่งเป็นหัวหน้าของเธอ) ถึงสิ่งที่คณะผู้ปกครองต้องทำในบางครั้ง เธอพูดว่า"Louis ในฐานะที่เธอเป็นหัวหน้า เธอกล้าที่จะเสี่ยงต่อเรื่องต่างๆ มากมายมาตลอดการปกครองอาณาจักรเพนกวินแห่งนี้นะ" ซึ่งนั่นก็เป็นความจริง และแน่ล่ะ Louis ก็รู้ว่าสิ่งที่ Alice ต้องการคืออะไรถึงพูดแบบนั้น แต่ก็รู้สึกดีกับการที่ได้ยิน Alice พูดแบบนั้นกับตัว จนในที่สุดก็ตกลงใจให้ Fred เขาพบและร่วมประชุมกับคณะผู้ปกครองเพนกวิน

ในการเตรียมการสำหรับการนำเสนอของ Fred นั้น ขั้นต้นเขาเตรียมการที่จะนำเสนอในรูปแบบของการบรรยายสรุปโดยใช้ข้อมูลทางสถิติเกี่ยวกับการหดตัวของพื้นที่น้ำแข็งที่พวกมันอาศัยอยู่ในแต่ละปี ข้อมูลเกี่ยวกับโพรงและรูใต้ภูเขาน้ำแข็ง ซึ่งเต็มไปด้วยน้ำทะเล ประกอบการบรรยาย  แต่ก่อนถึงวันที่จะนำเสนอไม่กี่วัน เขาก็มีโอกาสที่ถามผู้มีอาวุโสมากกว่าตัวหนึ่งเกี่ยวกับบรรยากาศในการประชุมของคณะผู้ปกครองทั้ง 10 และได้รับคำตอบซึ่งต้องทำให้อ้าปากค้างดังนี้

มีอยู่ 2 ตัวในคณะที่ชอบเกี่ยวกับการวิเคราะห์และตัวเลขเป็นที่สุด และสามารถถกเถียงเกี่ยวกับข้อมูลทางสถิติได้เป็นวันๆ และเจ้าสองตัวนี้เองก็เป็นผู้ที่ชอบทำให้การประชุมแต่ละครั้งต้องใช้เวลายืดยาวออกไป

มีอยู่ตัวหนึ่งในคณะผู้ปกครองที่ชอบหลับ และมักจะหลับเมื่อจะต้องฟังการนำเสนอที่ยาวนานและเกี่ยวข้องกับตัวเลขและสถิติ

อีกตัวหนึ่งก็ไม่ค่อยชอบตัวเลขเท่าใดนัก แต่โดยส่วนมากก็ผงกหัวรับ และการผงกหัวโดยที่ไม่มีนัยยะนี้ก็สร้างความอึดอัดและรำคาญให้เพื่อนเพนกวินที่ร่วมประชุมเป็นอย่างมาก

และมีเพนกวินอีกอย่างน้อยสองตัว ที่มีท่าทีที่เห็นได้ชัดว่าไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่งว่าควรทำอะไร เนื่องจากติดยึดและคิดว่าเป็นหน้าที่โดยตรงของตัวเองมากกว่าที่จะบอกตัวอื่นๆ ว่าให้ทำอะไร

หลักจากต้องคิดหนักกับข้อมูลที่ได้ Fred จึงหาวิธีการนำเสนอที่แตกต่างออกไปสำหรับการประชุมที่สำคัญนี้

Fred คิดที่จะสร้างภูเขาน้ำแข็งจำลองขึ้น ซึ่งมีขนาดประมาณ 4x5 ฟุต โดยทำจากน้ำแข็งจริงๆ การทำแบบจำลองนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับ Fred (โดยเฉพาะสำหรับเพนกวินที่ไม่มีนิ้วและไม่มีมือ) แต่ในที่สุด Fred ก็ทำสำเร็จ Fred รู้ดีว่าแม้มันจะไม่สมบูรณ์แบบนัก แต่มันก็เป็นความคิดสร้างสรรค์ที่จะช่วยให้คณะผู้ปกครองได้มองเห็นถึงปัญหา

คืนก่อนการประชุม Fred และเพื่อนอีกสามสี่ตัวช่วยกันนำโมเดลนี้ไปไว้ที่สถานที่ประชุม ซึ่งแน่นอนครับมันเป็นจุดสูงสุดของภูเขาน้ำแข็งที่พวกมันอาศัยอยู่ ในขณะที่ช่วยกันเข็นโมเดลไปได้ครึ่งทางก็เริ่มมีเสียงบ่นพึมพำจากเพื่อนบางตัวของ Fred ว่า "ช่วยบอกฉันอีกสักครั้งซิ Fred ว่าทำไมเราต้องมาหลังขดหลังแข็งทำอะไรแบบนี้ด้วย" ถ้าเพนกวินสามารถร้องโอดครวญออกมาได้ละก็มันก็คงเป็นเสียงโอดครวญที่ดังและยินชัดทีเดียวในค่ำคืนนั้น

และแล้ววันแห่งการนำเสนอก็มาถึง คณะผู้ปกครองห้อมล้อมโมเดลของ Fred และเริ่มการสนทนาระหว่างกัน บางตัวมองโมเดลด้วยความฉงนระคนสงสัยว่าไอ้ก้อนนี้มันคืออะไรกันหนอ

Alice แนะนำ Fred ให้กับคณะผู้ปกครอง และ Louis ก็เริ่มการประชุมโดยบอกกับ Fred ว่า "พวกเราต้องการฟังจากเธอ Fred เกี่ยวกับการค้นพบที่อาจมีผลกระทบต่อเราทุกตัว" Fred คำนับ คณะผู้ปกครองด้วยความเคารพและรู้สึกถึงความเป็นกันเองจากหัวหน้าคณะคือ Louis และสมาชิกตัวอื่นๆ

Fred รวบรวมความคิดและความกล้า โดยเริ่มเล่าเรื่องที่เขาค้นพบ Fred อธิบายถึงวิธีการที่ใช้ในการศึกษาถึงปัญหานี้รวมถึงการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ก็คือโพรงใต้ภูเขาน้ำแข็งซึ่งเต็มไปด้วยน้ำทะเล และโพรงนี้เองจะเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ภูเขาน้ำแข็งแตกออกจากกันในอนาคต ในการนำเสนอครั้งนี้ Fred ใช้โมเดลที่ได้เตรียมมากระตุ้นความสนใจให้กับผู้ฟังเป็นระยะ โดยจะสังเกตได้ว่าคณะผู้ปกครองที่ฟังนั้นต่างขยับเข้าไปใกล้โมเดล ยกเว้นก็แต่เฉพาะสมาชิกตัวหนึ่งเท่านั้นที่ยืนที่เดิม

เมื่อ Fred เปิดผ้าคลุมที่คลุมส่วนที่เป็นโพรงใต้ภูเขาน้ำแข็งให้ทุกคนได้เห็นและอธิบายถึงหายนะที่กำลังใกล้เข้ามานั้น ทุกคนก็ต่างตกตะลึง และนิ่งงัน มันเป็นความเงียบงันชนิดที่ว่า เราอาจได้ยินเสียงของเกล็ดหิมะตกลงกระทบพื้นทีเดียว

Alice เป็นฝ่ายเริ่มการสนทนาก่อน โดยเล่าว่าเธอได้เห็นสิ่งที่ Fred นำเสนอนี้จริงๆ โพรงซึ่งเต็มไปด้วยน้ำทะเลนั้นใหญ่มาก ใหญ่จนน่ากลัว เราไม่สามารถเพิกเฉยต่อเหตุการณ์นี้ได้

เพนกวินที่เหลือผงกหัวรับ

หนึ่งในคณะผู้ปกครองเพนกวิน มีอยู่ตัวหนึ่งชื่อ NoNo ซึ่งเขาตัวนี้มีหน้าทีรับผิดชอบโดยตรงต่อการทำนายสภาวะอากาศ สำหรับชื่อของ NoNo ซึ่งถือว่าแปลกนั้นมีอยู่ 2 ความเชื่อเกี่ยวกับที่มาของชื่อ คือ 

1 ชื่อเป็นชื่อที่เรียกสืบเนื่องมาแต่บรรพบุรุษ และอาจจะย้อนหลังกลับไปถึงรุ่นปู่ทวดของ NoNo ซึ่งเป็นรุ่นแรกที่ใช้ชื่อนี้

2 ก็คือคำแรกที่เขาพูดได้ แทนที่จะเป็น พ่อ หรือ แม่ แต่กลับเป็น No..No แทน

NoNo ซึ่งมักถูกมองว่าทำนายสภาพอากาศได้ไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่ แต่กับการกล่าวอ้างของ Fred ครั้งนี้กระทบกับความรับผิดชอบของ NoNo โดยตรง เรื่องของการที่น้ำแข็งละลายมันมากเกินไปสำหรับเขา NoNo จึงลุกขึ้นพูดบ้างโดยเก็บอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของตนไว้ไม่ค่อยอยู่ว่า "ผมได้ทำการรายงานท่านสมาชิกถึงการสำรวจของผมเกี่ยวกับสภาพอากาศและผลกระทบต่อภูเขาน้ำแข็งของเราไปแล้ว และมันก็เหมือนกับการรายงานครั้งก่อนๆ ครับ อัตราการละลายของน้ำแข็งระหว่างช่วงฤดูร้อนเป็นไปอย่างปกติ และเมื่อกลับเข้าสู่ฤดูหนาวทุกอย่างก็จะกลับสู่สภาวะปกติ ไอ้ที่ คุณFred เห็นนั้นไม่ใช่สิ่งใหม่แต่อย่างใด ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่น่าเป็นกังวล! ภูเขาน้ำแข็งที่เราอาศัยอยู่นั้นแข็งแรงและสามารถทนทานต่อสภาวะการที่เปลี่ยนแปลงได้เป็นอย่างดี"

แต่ละประโยคที่ออกมาจากปากของ NoNo นั้น ดังขึ้นและดังขึ้น ถ้าเพนกวินสามารถโกรธจนหน้าแดงได้เหมือนมนุษย์แล้วละก็ NoNo ก็คงหน้าแดงไปแล้ว

และเมื่อ NoNo เห็นการสัญญาณการสนับสนุนจากเพื่อนเพนกวินบางตัวก็ชี้ไปที่ Fred แล้วพูดว่า

"เจ้าเพนกวินหนุ่มตัวนี้มีทฤษฎีว่าการละลายของน้ำแข็งเป็นตัวการทำให้เกิดโพรง แต่ถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้นล่ะ ถ้าน้ำที่ขังในโพรงไม่ขยายตัวและไม่ทำให้ภูเขาน้ำแข็งแตกล่ะ และถึงแม้ว่าเขาจะถูก ผมก็มีข้อกังขาว่า ภูเขาน้ำแข็งของเรานั้นจะไม่สามารถทนทานต่อการขยายตัวของน้ำในโพรงจนทำให้มันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ได้จริงหรือ"

"พวกเราจะรู้ได้อย่างไรว่าที่เขาพูดนั้นไม่เป็นแค่เพียงทฤษฎีหรือความรู้สึก"

"สิ่งที่ได้ยินวันนี้ มันเป็นอะไรที่ฝันเฟื่องสิ้นดี!!!"

NoNo หยุดไปชั่วขณะ มองไปรอบๆ และพูดทิ้งท้ายเป็นหมัดเด็ดไว้ว่า "แล้วเจ้าเพนกวินหนุ่มนี้จะสามารถการันตีได้หรือไม่ว่าข้อมูลของเขาจะถูกต้อง 100%?"

เพนกวินสี่ตัวผงกหัวรับ และมีตัวหนึ่งที่เริ่มจะมีอารมณ์บ้างเหมือนอย่าง NoNo

Alice มอง Fred อย่างให้กำลังใจซึ่งมีความหมายในเชิงที่ว่า ไม่ต้องวิตกน่า Fred ไม่มีอะไรหรอก (ซึ่งจริงๆ แล้วก็เห็นอยู่ว่าไม่เป็นอย่างนั้น) ตอนนี้ก็รีบตอบแก้ข้อข้องใจของเจ้าพวกนี้ไปก่อนดีกว่า (ซึ่งถ้าเป็นเธอคงตะโกนใส่หน้า NoNo ไปนานแล้ว)

Fred ยังคงไม่พูดอะไร จน Alice ต้องมองมาทางเขาอีกครั้ง