..ได้โปรด...

 

ได้โปรดเถิด...ราตรี

ต่อเวลาคืนนี้...อีกนิดได้ไหม

อ้อนวอนจันทรา...อย่าเพิ่งลาจากไป

โปรดเห็นใจ...คนกำลังอ่อนแอ

..เพียงหวังให้แสงจันทร์..

ปลอบใจอันบอบช้ำ...กรำรอยแผล

รักโบยบาดกราดเกรี้ยวไม่เหลียวแล

ต้องการแค่..แสงจันทร์..ช่วยบรรเทา

...ในยามนี้ฉันไม่มีใคร...

จะปลอบใจ..ซึมซับ..รับความเหงา

ขอร้องสักครั้ง...เมื่อทุกอย่างบรรเทา

ให้ความเศร้า..เบาบาง..ไปจากใจ

ได้โปรดเถิด...ราตรี

หยุดเวลาไว้ตรงนี้...ได้ไหม

ด้วยไม่รู้ว่า..ชีวิตข้างหน้า..จะเป็นอย่างไร

เมื่อวันใหม่..ไร้รัก..ให้พักพิง

                                                      กิ่งไผ่...ใบหลิว