กบัตริย์กรีกกับนายแพทย์ดูบัน......หมอเทวดา

  ในบรรดานิทานในอาหรับราตรี มีอยู่เรื่องหนึ่ง ที่ผู้เขียนสนใจ และเห็นว่ามีสาระดี นอกจากนี้ ยังมีความสนุกตื่นเต้น อีกทั้งยังสอนให้เห็นโทษของการขาดสติยั้งคิด จนทำให้หลายคนในนิทานนี้ ถึงกับน้ำตาตก

  มีกษัตริย์กรีกพระองค์หนึ่ง มีอาณาจักรกว้างใหญ่ไพศาล ข้าทาสบริวารเพรียบพร้อม แต่ก็หาความสุขไม่ได้ เพราะทรงเป็นโรคเรื้อนมาหลายปี สุดที่ปัญญาหมอหลวงทั้งหลายจะเยียวยา ทรงทอดอาลัยกับชีวิต ได้แต่ภาวนาต่อพระเป็นเจ้าให้ถึงวันสิ้นพระชนม์เพื่อจะได้หมดทุกข์ทรมานเสียที

   แต่เพราะโชคชะตา ได้มีแพทย์นามว่าดูบัน เข้ามาในพระราชสำนัก เป็นหมอวิเศษ ที่มีความรู้เรื่องแพทย์ที่แตกฉาน วันหนึ่งได้มีโอกาสเข้าเฝ้าพระราชา เมื่อได้ตรวจโรคแล้ว ก็กล่าวว่า เพียงแค่นี้ เขาสามารถรักษาโรคนี้ให้หายได้อย่างง่ายดาย และขออาสาถวายการรักษาแก่พระราชา

   พระราชาดีพระทัยมาก มีความหวังและกำลังใจขึ้นมาทันที ราวกับพบเจอเทพเทวดา ถึงกับตรัสว่า ถ้านายแพทย์ดูบันรักษาหาย จะปูนบำเหน็ดรางวัลให้เต็มที่ นายแพทย์ดูบัน กลับไปเตรียมการรักษา ที่มีความพิเศษไม่เคยเห็นมาก่อน ด้วยการทำไม้ตีคลีมาอันหนึ่ง ตรงบริเวณด้ามที่ใช้มือถือนั้น เหลาจนบาง พอให้พิษยาซึมออกมาได้ จากนั้นนำมาถวายพระราชา และขอให้พระองค์ใช้ไม้นี้เล่นตีคลี เพื่อออกกำลังจนรู้สึกเหนื่อยจนพระเสโทไหลซาบ ดังนี้แล้วยาในด้ามไม้ตีคลี เมื่อได้ความร้อนก็จะซึมซาบเข้าสู่พระวรกาย หลังจากนั้น ให้เสด็จสรงน้ำชำระพระวรกายด้วยน้ำอุ่น ก่อนเข้าพระบรรทม

  ช่างน่าแปลกอะไรเช่นนั้น ครั้นพระราชาตื่นพระบรรทม ก็พบว่าโรคเรื้อนร้าย ที่มาสร้างความทุกข์ทรมาให้พระองค์นั้น บัดนี้ไม่มีแม้ร่องรอยโรคแต่ประการใด ข่าวนี้ แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วส ผู้คนทั่วเมืองต่างชื่นชมศรัทธานายแพทย์ดูบันยิ่งนัก ส่วนพระราชานั้น ถึงกับในนั่งร่วมอาสน์บ่อยครั้ง บางครั้งยังทรงแสดงความรักต่อนายแพทย์ดูบัน โดยการสวมกอด เหมือนสหายสนิท ทรงพระราชทานสิ่งของมีค่า ตลอดจนพระราชทานยศตำแหน่งอำมาตย์ใหญ่ ให้ นับแต่นั้นมานายแพทย์ดูบัน ก็เป็นที่โปรดปรานเมตตายิ่งนัก เป็นปกติของคนเรา เมื่อผู้ใดมาทำสิ่งดีๆให้ ก็อยากตอบแทนบุญคุณเป็นเรื่องดีงาม และพระราชากรีกองค์นี้ ทรงเห็นว่า สิ่งที่มอบให้นายแพทย์ผู้วิเศษคนนี้ ยังน้อยไปเสมอ นับวันก็ทรงยกย่องให้ความสำคัญเขามากขึ้นทุกที มากจนกระทั่ง......

   ยังมีแกรนด์วิเซียร์คนหนึ่ง เป็นผู้ใกล้ชิดและถวายความอารักขาพระราชา ได้เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ที่นายแพทย์ดูบัน ได้รับพระเมตตาอย่างยิ่ง  ด้วยแกรนด์วิเซียร์คนนี้ พื้นเดิม เป็นคนขี้อิจฉา อาฆาตจองเวร และเขารู้ว่าพระราชาของเขา มีจิตใจที่อ่อนแอ หลงคนง่ายและมักเชื่อคำยุยง ประกอบกับเขารู้สึกอิจฉาหมอเทวดาคนนี้เป็นอย่างมาก  ดังนั้นแผนการอันชั่วร้าย จึงผุดขึ้นในสมอง และตั้งใจจะใช้แผนนี้มาทำการยุยงให้พระราชาเกลียดชังนายแพทย์ดูบันให้จงได้ หมายมั่นว่าต้องทำได้สำเร็จแน่นอน อีกไม่นาน ด้วยลมปากอันวิเศษของเขานี้แหละ จะทำการกำจัดหมอเทวดา ผู้สร้างความหม่นหมองในใจของเขาตลอดมา ด้วยความอิจฉา

แกรนด์วิเซียร์ จะใช้แผนอะไรมากราบทูลพระราชาให้พลิกผันเป็นเกลียดชังนายแพทย์ดูบันผู้มีพระคุณได้ และจริงหรือที่พระราชาเป็นคนเชื่อคำยุยงง่ายๆอย่างที่เขาเข้าใจ หรือว่า อวสานของคนขี้อิจฉากำลังจะมาถึงแล้วต่างหาก

  ต้องขอนำเสนอตอนต่อไปนะคะ เพราะเป็นช่วงที่น่าระทึก และตื่นเต้น หากจะเล่าเสียคืนนี้ ก็เกรงจะทำให้ท่านผู้ฟังนิทาน จะพลอยสนุกจนนอนดึกเกินไปละค่ะ

( โปรดติดตามตอนต่อไป)

 

 

[ถาวร]

สวัสดีค่ะพี่รุ่ง

อ่านเพลิน น่าติดตามค่ะ

สบายดีนะค่ะพี่รุ่ง

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณถาวร

พี่รุ่งเล่าต่อไปอีกหลายตอนแล้วนะคะ

และกำลังจะเล่าตอนจบด้วย

อย่าลืมติดตามอ่าน

พี่รุ่งสบายดี และขอให้คุณถาวรสบายดีมากๆเช่นกันค่ะ