กรอบสุดท้าย ( ๑ ) ... เมื่อยมือสุด ๆ ;)
................................................................................................................................................
แนวคิดเรื่อง "กรอบสุดท้าย"
................................................................................................................................................
คำว่า "กรอบสุดท้าย" หมายถึง การเรียนการสอนรายวิชานี้จะสิ้นสุดในวันสอบปลายภาคในวันนี้ หลังจากนักศึกษาได้รับการเคี่ยวกรำทั้งเรื่อง "ความเป็นคน" และ "ความเป็นครู" มาอย่างหนักตลอดเวลา ๒ เดือนที่ผ่านมา นักศึกษาน่าจะมีบางสิ่งที่อยากเขียน อยากวาด เพื่อแสดงมุมมองต่อสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของช่วงเวลาหนึ่ง
"กรอบสุดท้าย" จึงเกิดขึ้นแบบ "ปลายเปิด" ที่ไร้กรอบคิด ไร้การยึดมั่นหลักการใด ๆ แต่ทำให้เกิดสิ่งที่ออกมาจากใจของผู้เรียนได้มากที่สุด
ประโยชน์ที่จะได้รับ นอกจากเรื่องการปรับปรุงกระบวนการเรียนการสอน ยังถือว่าเป็นการตรวจสอบกระบวนการที่ผ่านมาอีกด้วยว่า มีข้อบกพร่องหรือไม่ อย่างไร แต่มากกว่าไปกว่านั้น นักศึกษาผู้ถูกเคี่ยวกรำจะมองเห็นคุณค่าที่เกิดขึ้นกับตนเองได้อย่างชัดเจนมากขึ้น และสามารถนำไปใช้ได้จริงในขณะฝึกสอน
ในการสอบปลายภาครายวิชาหนึ่ง (ที่ผมสอน)
ภาคเรียนที่ ๓ ปีการศึกษา ๒๕๕๓
ข้อสอบมี ๒ ตอน แบ่งเป็นข้อสอบปรนัย ๕๐ ข้อ และข้อสอบอัตนัย ๖ ข้อ
ข้อสุดท้าย ...
ข้อสุดท้ายของข้อสอบอัตนัย (ถือเป็นสัญลักษณ์การสิ้นสุดการเรียนการสอนในรายวิชานี้) ผมออกเป็นข้อสอบปลายเปิด นอกกรอบความคิด ไม่สนใจหลักการวัดผลและประเมินผลอะไรทั้งนั้น
ผมเขียนคำบอกเล่าคำหนึ่ง
"กรอบสุดท้าย" (๕ คะแนน)
แล้วตีกรอบสี่เหลี่ยมเปล่า ๆ เอาไว้ ๑ หน้ากระดาษ A4
ซึ่งผมเปิดพื้นที่เอาไว้ให้สำหรับนักศึกษาอยากจะเขียน หรืออยากจะวาดอะไรก็ได้ตามที่ใจเขาอยากเขียนออกมา ผมถือว่าเป็นมุมสะท้อนที่สำคัญสำหรับการสอนของตัวเองอย่างยิ่ง
ผมเลือกที่จะนำเสนอมุมมองของนักศึกษาในหมู่เรียนนี้ ทีละคน ๆ ครับ
................................................................................................................................................
มุมมองของนักศึกษาคนแรก
................................................................................................................................................
................................................................................................................................................
ทุ้มอยู่ในใจ ...
................................................................................................................................................
อ่านแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ... ข้อสอบผม ทำซะเด็กเมื่อยมือไปเลย เพราะเวลาสอบมีเพียงแค่ ๒ ชั่วโมง (สอดคล้องจำนวนหน่วยกิตของรายวิชา)
และข้อสอบที่ถามว่า ปุ่ม Numeric Keys บนคีย์บอร์ดมีกี่ปุ่ม ทำให้เด็กฝังใจมาก (แค้นใจแน่ ๆ เลย 555)
อีกทั้งถือเป็นมุมสะท้อนสังคมอุดมศึกษาว่า นักศึกษาเปลี่ยนจากการใช้คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ มาเป็น เครื่องคอมพิวเตอร์แบบกระเป๋าหิ้ว กันมากขึ้น และมากขึ้น
คำขอบคุณของเขา คือ สิ่งที่ผมปลูกฝังและกล่อมเกลาเขามาตลอดภาคเรียน
................................................................................................................................................
คำถามที่อาจเกิดขึ้น ...
................................................................................................................................................
หลายท่านเข้ามาอ่าน คงจะนึกว่า ที่เด็กพยายามเขียนให้ดี ๆ เพราะเขาอยากได้คะแนนมากกว่าที่จะให้มุมมองที่แท้จริงของตัวเขาเอง
ผมยืนยันได้ว่า คะแนนสอบของผมน้อยมาก ซึ่งเขาก็ทราบดี ชิ้นงานตลอดภาคเรียน ๗๐ เปอร์เซ็นต์ สอบปลายภาคแค่ ๑๐ เปอร์เซ็นต์ แถมข้อนี้ก็ ๕ คะแนน จาก ๑๐๐ คะแนนที่ต้องทำอีก
ผมใช้กระบวนการเขียนมาตลอดรายวิชานี้ ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมในห้องเรียน หรือแม้กระทั่งการสอบ การเขียนบล็อก เด็กเขาจะทราบว่า คนเขียนที่เปิดใจด้วยปัญญาเท่านั้น จะได้คะแนนดี
และคะแนนการเขียนจะเป็นประจักษ์ต่อสายตาเขาอยู่แล้ว อันเป็นกระบวนการปรับพฤติกรรมของคนที่เป็นครูในอนาคตว่า ต้องจริงใจ ไม่โกหก หลอกลวงในกระทำของตนเอง
ดังนั้น ผมจึงเชื่อมั่นในวิธีการสอนของตัวเอง จวบจน "กรอบสุดท้าย" นี้
"กรอบสุดท้าย" ที่ใคร ๆ ก็อยากจะเขียนทิ้งทวนในเรื่องราวที่อัดอั้นตันใจที่ผ่านมา
................................................................................................................................................
มุมมองของนักศึกษาที่อยู่ใน "กรอบสุดท้าย" ยังมีอีก ๔๐ คน ๔๐ มุมมองครับ
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
...............................................................................................................................................
ป.ล. ลูกศิษย์ของครูคนใดแอบเข้ามาเห็น เงียบ ๆ ไว้นะครับ ;)...
...............................................................................................................................................
ความเห็น (18)
อยากเขียน "กรอบสุดท้าย" บ้างค่ะ
คงต้องใช้กรอบใหญ่มากเลย ทีเดียว**.....
"กรอบสุดท้าย" ของนางฟ้า ชาดา อาจจะต้องขนาดเท่าตัวของนางฟ้าเองครับ ;)...
ขอบคุณที่มาเยี่ยมบันทึกเป็นคนแรกของบันทึก และของบล็อก "ทุ้มอยู่ในใจ" ด้วยครับ
น่ารักดีจังค่ะอาจารย์ ข้อสอบอาจารย์นะ
ทำไมหนูไม่เคยได้เขียนเลยค่ะ อยากเขียนบ้าง
สงสัยบ่นเยอะแน่ ๆ เลยค่ะอาจารย์
หากบ่น แสดงว่า ดอกหญ้าน้ำ ยังไม่ถูกครูกล่อมเกลาและปลูกฝังสิ่งดี ๆ เข้าไปครับ
เดี๋ยวลองติดตามอ่านของคนต่อ ๆ ไปดูนะ อาจจะจินตนาการถึงสิ่งที่เด็ก ๆ เขาได้รับได้
;)...
มีกรอบสุดท้าย และ ที่ท้ายกรอบ อีก นิ ท่าน
จะติดตามอ่านต่อไปค่ะ ได้แนวคิดดีๆด้วยค่ะ
ท่านอาจารย์หมอ JJ สบายดีที่ท้ายกรอบนะครับ ;)...
ขอบคุณมากครับ
คุณ KRUDALA ต้องติดตามอีก ๔๐ บันทึก ๔๐ วันนะครับ ;)...
ขอบคุณมากครับ ;)...
จะติดตามทุกตอนเลยค่ะ
- ข้อสอบ...อาจารย์ยากส์จริงๆด้วย....แต่ขอสมัครเรียน...หน่วยกิตละเท่าไหร่คะนี่....
- จะรอติดตามกรอบต่อไปนะ
คือแบบนี้นะ ดอกหญ้าน้ำ ;)...
ครูจะดูว่า บันทึก "กรอบสุดท้าย" มันไหลหลุดจากที่หมวดหมู่ "การศึกษานอกระบบ การศึกษาตามอัธยาศัย" เมื่อใด ครูจะเขียนบันทึกต่อเนื่องทันที บันทึกจะได้คงอยู่ไปเรื่อย ๆ ขึ้นจนครบจำนวนคนทั้งหมด
ดอกหญ้าน้ำ ... ก็ต้องเข้ามาเรื่อย ๆ หรือ ติดตามความเคลื่อนไหวดูครับ ;)...
ข้อสอบแบบ "คิดนอกกรอบ" หลักการและทฤษฎีการวัดผลการศึกษาทั้งหมดครับ พี่ ✿อุ้มบุญ ✿ ;)... เน้น "ความเป็นคน" มากกว่าเนื้อหาความรู้ ดังนั้น สงสัยว่า พี่ ✿อุ้มบุญ ✿ คงต้องติดตามทุกวันและหลาย ๆ เวลาแล้วล่ะครับ ;)...
ขอบคุณมากครับพี่ ;)...
ติดตามแน่นอนค่ะ ชอบบันทึกของอาจารย์ทุกบันทึกเลย
อยากเขียนให้ได้ครึ่งหนึ่งของอาจารย์พอค่ะ
เห็นที ... ครูตัวลอยเสียตั้งแต่วันนี้แล้วเนี่ย ดอกหญ้าน้ำ ;)...
ดอกหญ้าน้ำ ก็เขียนจริงจังวันละ ๑ บันทึกก็พอ
เขียนวันละ ๑ บันทึก เยี่ยม/อ่าน/ฝากข้อความวันละ ๑๐ บันทึก
แค่นี้ก็มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันเยอะแยะมากมายแล้วล่ะ ;)...
พลังความคิด การกระทำของอาจารย์มากจริง ๆ เลยนะครับ
กรอบสุดท้าย...แต่ไม่เคยท้ายสุด
อาจารย์มึมุมภาษาสวย ๆ เสมอ นะครับ ...ชื่นชมทุกครั้งที่เปิดอ่านครับ
กรอบไม่สุดท้ายของคุณ แสงแห่งความดี ถือเป็นพลังใจเช่นกันครับ
"กรอบสุดท้าย" ทดแทนความรู้สึกของเด็ก ๆ ที่อยากบอกคุณครู
รู้สึกดีนะครับที่ได้คิดและทำเช่นนี้
ขอบคุณมากครับ ;)...
อาจารย์ขาาา..เขียนวันละหนึ่งบันทึกไม่ได้ค่ะ (นอกจากเขียนลงสมุดบันทึก) เพราะถ้าอยู่ดอยแล้ว ไม่มีเน็ตแน่นอนค่ะ
ดอกหญ้าน้ำ ... ครูก็ประมาณ ๆ เอาไว้แหละ
หากขึ้นดอย ... ก็ให้ติดไว้ก่อนไง อิ อิ ;)...