บันทึกริมทาง(9)


ยามใดก็ตามที่เธอกำลังมีความสุขสนุกสนาน เธอไม่ควรที่จะเพลิดเพลินหรือหลงระเริงให้มากนัก เพราะว่าในความสุขนั้น บางทีอาจจะมีความทุกข์อันยิ่งใหญ่แอบซ่อนอยู่

 

 

 

 

 

41
ความผิดพลาดหรือความบกพร่อง
เป็นเรื่องธรรมดาที่อาจจะเกิดขึ้นได้
หากคุณหรือใครทำอะไรผิดพลาดขึ้นมา
ไม่ควรที่จะตอกย้ำหรือซ้ำเติมใด ๆ อีก
แต่จงให้เกียรติแก่ตนเองหรือผู้อื่นบ้าง
จงรู้จักที่จะให้อภัยแก่ตัวเองและผู้อื่น
เรียนรู้ที่จะพัฒนาปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้น
อย่าท้อแท้หรือเบื่อหน่ายต่อโชคชะตาของตนเอง
จงรู้จักที่จะเริ่มต้นใหม่อยู่เสมอ
สักวันหนึ่ง….ทุก ๆ สิ่งก็คงจะดีขึ้น

 

42
ที่จริงแล้ว....ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความทุกข์
ความสมหวังหรือล้มเหลวใด ๆ ก็ตาม
แท้ที่จริงแล้วมันก็เป็นแค่ปรากฏการณ์อย่างหนึ่ง
ที่มีการเกิดขึ้น…..ดำรงอยู่

และในที่สุดก็คงจะต้องดับสลายไปตามกาลเวลา

ยามใดก็ตามที่เธอกำลังมีความสุขสนุกสนาน
เธอไม่ควรที่จะเพลิดเพลินหรือหลงระเริงให้มากนัก
เพราะว่าในความสุขนั้น
บางทีอาจจะมีความทุกข์อันยิ่งใหญ่แอบซ่อนอยู่
และเช่นเดียวกัน….ยามเมื่อเธอมีความทุกข์

เธอก็ไม่ควรที่จะโศกเศร้าหรือคร่ำครวญจนเกินไป
ด้วยว่า……เบื้องหลังของความทุกข์นั้น

บางครั้งอาจจะแอบซ่อนไว้ด้วยความสุขก็ได้

สำคัญอยู่ที่ว่า……เธอจะต้องรู้จักการมองโลกและชีวิตให้ดี ๆ

ถ้าเธอเข้าใจผิด ชีวิตของเธอก็จะเศร้าหมอง

หากเธอเข้าใจได้อย่างถูกต้องแล้ว
นั่นแหละ…..แล้วเธอจะดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างไม่ต้องมีความทุกข์ใด ๆ อีก

 

43
เกิดเป็นคนควรมีความอดทน…เข้มแข็งกล้าหาญ กล้าแกร่ง

มีจุดยืนเป็นของตัวเอง และมีความเชื่อมั่นอยู่เสมอ
จึงจะสามารถนำชีวิตไปสู่ความเจริญก้าวหน้าและพัฒนาได้
หากขาดสิ่งเหล่านี้เสียแล้วเราจะพัฒนาตนเองให้มีความก้าวหน้าได้อย่างไร
เข้มแข็ง และเชื่อมั่นในตนเองอยู่เสมอซิ
เรียนรู้โลกให้กว้าง ๆ
แล้วเราจะเป็นผู้ชนะตลอดกาล….

 

44
วันเวลา….ที่ล่วงเลยผ่านพ้นไป
เป็นเพียงแค่อดีต
ปล่อยมันไปเถอะ…ปล่อยให้มันผ่านไป
พร้อมกับสายลมที่พัดผ่าน
แล้วก้าวเข้าสู่ชีวิตใหม่
ที่บริสุทธิ์…งดงามกว่าทำให้ชีวิตเริ่มตระหนักตักหา
กับเส้นทางสายเดิม
ที่เปลี่ยนใหม่สู่อนาคต
ด้วยว่า…ไม่เคยมีอะไรสาย สำหรับผู้ที่คิดจะเริ่มต้น…

 

45
หลาย ๆ ครั้ง ที่เรารู้สึกเหงา…โดดเดี่ยว

สิ่งเหล่านี้อาจจะรบกวนจิตใจของเราอยู่บ้าง
อาจจะทำให้เราอ่อนแอ…ท้อแท้ไป

แต่มันก็เป็นธรรมดามิใช่หรือ
ช่างมันเถอะ…ปล่อยมันไป

อีกไม่นาน…มันก็คงจะผ่านไปเหมือนดังสายลมที่พัดผ่านมา
ในที่สุดมันก็พัดผ่านไป….ตลอดกาล

หมายเลขบันทึก: 444873เขียนเมื่อ 19 มิถุนายน 2011 15:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 19:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท