บันทึกริมทาง(2)

 

 

 

 

 6
เพื่อนเอ๋ย….เบื่อบ้างไหม
เหนื่อยบ้างหรือเปล่า
ที่เธอต้องเดินทางไปผู้เดียวตามลำพัง
บนถนนชีวิตที่ขรุขระและยาวไกล
อดทนไว้เถิดนะ…ฉันอยากให้เธอเข้มแข็งไว้
อีกไม่นานหรอก…เมื่อถึงปลายทางแล้ว

เธอก็จะได้หยุดพักผ่อนโดยที่ไม่ต้องเดินอีกต่อไป

 

7
หากมียามใดที่เราหกล้มลง
ขอให้เราจงลุกขึ้นยืนใหม่
เพราะว่าหนทางที่เราก้าวเดินไป
ยังเหลือระยะทางอีกยาวไกล
ที่เราจะต้องก้าวเดินไปให้ถึง
ในชีวิตเราอาจมีผิดหวังบ้าง
แต่ก็ใช่ว่าจะล้มเหลวทุกครั้งไป
หากเรามีกำลังใจและมีความเชื่อมั่นอยู่เสมอ
ไม่นานสิ่งที่เราฝันใฝ่
ก็คงจะมาถึงเข้าสักวัน

 

8
เพื่อนเอ๋ย…เหนื่อยไหม,,,,
ท้อแท้บ้างหรือเปล่า
กับหนทางชีวิตสายวกวนอันยาวไกล
ที่เธอได้เดินผ่านมา
เพื่อนรัก…โลกเราก็เป็นอย่างนี้แหละ
ไม่มีสิ่งใดเลยที่จะได้มาอย่างง่ายดาย
อย่างน้อยก็ต้องแลกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยและเจ็บปวด
เพื่อนรัก….เข้มแข็งซิ

จงก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง
สักวัน……เธอก็คงจะได้ดี

 

9
คนดี !
บนหนทางของการต่อสู้
ผู้ที่เข้มแข็งจริง ๆ เท่านั้นจึงจะเป็นผู้ชนะ
เธอเองก็ใฝ่ฝันอยากจะเป็นเช่นนั้น มิใช่หรือ
คนดี !
ก้าวเดินต่อไปเถิด
ก้าวเดินต่อไปบนถนนชีวิตสายนั้น
ที่เธอใฝ่ฝันหาและปรารถนาจะไปให้ถึง
อย่าท้อแท้ไปเลย
เพราะอย่างน้อย…..เธอก็ยังคงมีฉัน

ที่ห่วงใยและคอยเป็นกำลังใจให้เธอเสมอมา

 

10
คนดี !
ไม่มีเหตุผลอะไรเลย
ที่เธอจะต้องหยุดชีวิตตนเองไว้กับที่
เพียงเพราะรู้สึกเหน็ดเหนื่อย
ที่ต้องผจญกับปัญหาและอุปสรรคมากมายที่รายล้อม
ฉันอยากจะให้เธอลุกขึ้นยืนใหม่
และสร้างกำลังใจให้กับตัวเองอีกครั้ง
แล้วก้าวเดินต่อไปด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
แม้ว่าเธอจะต้องพบกับความผิดหวังหรือล้มเหลวอีก
แต่มันก็ยังดีกว่าการปล่อยชีวิตให้หยุดนิ่งอยู่กับที่
เพราะชีวิตคือการเคลื่อนไหว
การก้าวเดินไปข้างหน้า แม้จะเป็นเพียงก้าวเดียว
แต่นั่นก็แสดงให้เห็นถึงความเคลื่อนไหว….มิใช่หรือ ?