ชีวิตใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย - จิตรลดา

สวัสดีค่ะพี่ๆ เป็นอย่างไรกันบ้างคะ สบายดีกันไหมเอ่ย ช่วงนี้อากาศค่อนข้างจะเปลี่ยนแปลงบ่อยนะคะ มีทั้งร้อน ฝนตกและหนาวเป็นบางเวลา จะออกจากบ้านทั้งทีอย่าลืมติดร่มไปด้วยนะคะ ตอนนี้หนูมาอยู่ที่หอได้สักพักแล้วค่ะ เข้ามาอยู่หอตั้งแต่วันที่ 19 พฤษภาคม มาอยู่วันแรกคิดถึงบ้าน คิดถึงยายและน้องมากเลยค่ะ เพื่อนร่วมห้องก็เพิ่งมีมาอยู่กับหนูเพียงคนเดียว ทำให้บางครั้งบางเวลาก็มีเหงาบ้าง แต่พอคิดถึงยายและน้องที่รออยู่ที่บ้านทำให้หนูมีแรงที่จะฮึดสู้ต่อไปค่ะ

กับการที่ได้เข้ามาอยู่ตั้งแต่วันที่ 19 นั้น ซึ่งเป็นการเตรียมตัวก่อนเปิดเรียนพอสมควรที่จะใช้เวลาในการปรับตัวกับบ้านหลังใหม่ที่ต้องอาศัยอยู่ไปจนจบชั้นปีที่ 1 ต้องปรับตัวเข้ากับเพื่อนใหม่ที่มาจากต่างถิ่น ทั้งเหนือ กลาง อีสาน และใต้ ยอมรับว่ามีทุกภาคจริงๆค่ะ มองๆไปแล้วก็ถือเป็นการท้าทายนะคะที่เราจะได้ฝึกฝนตนเองให้รู้จักครองชีวิตด้วยตนเอง เพราะปกติเวลาอยู่ที่บ้าน หนูจะมียายคอยให้คำปรึกษาและช่วยเหลือในหลายๆเรื่อง แต่กับการมาเรียนต่อมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นโลกที่กว้างมากกว่าเดิม ได้เจอผู้คนหลายๆรูปแบบ สิ่งแปลกตามากมาย บางครั้งเราต้องรู้จักหักห้ามใจไม่ให้ไปกับสิ่งเหล่านั้น ต้องรู้จักมีวินัยในตนเอง เราจึงจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยได้อย่างสมบูรณ์ และแข็งแกร่งที่สุดค่ะ

เมื่อมาอยู่หอได้ไม่กี่วันก็ต้องเข้าไปทำกิจกรรมที่คณะซึ่งเป็นกิจกรรมที่พี่ๆสโมสรนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ได้จัดให้กับรุ่นน้องปี 1 ทุกคนค่ะ โดยได้เริ่มตั้งแต่วันที่ 25 พฤษภาคม  รุ่นพี่ได้นัดให้พวกเราไปเจอที่คณะเวลา 07.00 น. ตอนแรกหนูก็ยังไม่ทราบว่ารุ่นพี่นัดให้ไปทำอะไรทั้งๆที่อีกหลายวันกว่าจะเปิดเรียน แต่เมื่อได้ไปร่วมทำกิจกรรมก็ได้เข้าใจค่ะ รุ่นพี่นัดให้เราไปทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนใหม่ทุกคนที่เรียนศึกษาศาสตร์เพื่อที่จะได้รู้จักกันมากขึ้น และได้สอนพวกเราร้องเพลงเชียร์ บูมเชียร์ ตลอดจนให้คำแนะนำในการเตรียมตัวก่อนที่จะเปิดเรียน ซึ่งมีชื่อค่ายว่าค่าย Pre – Education  ดูๆไปก็เหมือนจะเป็นเรื่องน่าเบื่อนะคะ เพราะรุ่นพี่นัดให้ไปทุกวัน ไม่มีวันหยุดเลย ไปแต่เช้าและกลับเย็นจนถึงค่ำ และ จนตอนนี้ก็เป็นวันสุดท้ายแล้ว เพราะพรุ่งนี้จะเปิดเรียนแล้วค่ะ  แต่สิ่งที่ได้รับโดยไม่รู้ตัวจากการไปร่วมกิจกรรมทุกวันมันได้ให้อะไรมากมายค่ะ ยอมรับว่ากิจกรรมที่พวกพี่ๆเค้าจัดให้บางครั้งมันก็น่าเบื่อจริงๆแต่มันได้ฝึกความอดทนให้หนูค่ะ และสิ่งที่ได้อีกอย่างซึ่งมีคุณค่ามากที่สุดก็คือมิตรภาพระหว่างเพื่อนค่ะ

มีอีกเรื่องหนึ่งที่หนูอยากจะเล่าให้พวกพี่ๆฟังมากเลยค่ะ  จากที่หนูได้อ่านตัวอย่างรายงานความเป็นอยู่ที่พี่ๆได้ส่งมาให้ ในเรื่องของค่าใช้จ่ายเรื่องเสื้อผ้าชุดนิสิต และเสื้อของคณะ ที่ว่าแพงมากตอนแรกหนูก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกค่ะ แต่ตอนนี้หนูเชื่อแล้ว เสื้อคลุมคณะตัวละ 750 บาท (แพงมากค่ะไม่เคยซื้อเสื้อแพงขนาดนี้มาก่อน) ไหนจะเสื้อเฟรชชี่ เสื้อเทคนิคเชียร์ เสื้อสายใย และเสื้อค่าย อีกตัวละ 250 บาท อีก แถมยังต้องจ่ายเงินค่ากิจกรรม(ค่าย) เป็นจำนวนเงิน 1000 บาทอีกค่ะ คือเห็นค่าใชจ่ายในเทอมแรกนี่แทบจะบ้าเลยค่ะ แบบว่าหลายเรื่องมาก แต่ยังไงก็จะสู้ต่อไปค่ะ

ในวันที่ 4 มิถุนายน ได้มีการปฐมนิเทศนิสิตใหม่ของคณะศึกษาศาสตร์ ได้มีการเชิญผู้ปกครองมาร่วมฟังการปฐมนิเทศด้วย เนื่องด้วยบ้านของหนูอยู่ไกล และยายก็แก่มากแล้วไม่สามารถเดินทางคนเดียวได้ ทำให้ยายหนูไม่ได้มาร่วมฟังด้วย โดยส่วนตัวแล้วหนูก็เศร้าเหมือนกันค่ะ เพราะในวันนั้น เป็นเสมือนการเริ่มต้น เป็นวันที่หนูได้ใส่ชุดนิสิตเป็นวันแรก หนูอยากให้ยายได้เห็นมากเลยค่ะ แต่ก็ทำไม่ได้ และกิจกรรมของคณะก็เยอะมาก แต่ก็ยังดีที่ยังพอมีวันหยุดให้ได้กลับไปเยี่ยมยายบ้างค่ะ จนตอนนี้หนูก็คิดถึงยายกับน้องอีกแล้วค่ะ ทั้งสองคนเป็นมากกว่ากำลังใจที่ทำให้หนูสู้ต่อไป และหนูจะตั้งใจทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อทุกคนที่คอยเอาใจช่วยหนูอยู่ค่ะ เพราะหนูเชื่อว่าหนูจะต้องทำได้ “จงเชื่อในสิ่งที่ทำ และทำในสิ่งที่เชื่อ” คตินี้มันคอยช่วยเหลือหนูเสมอมาและทำให้มีพลังที่จะทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนให้สำเร็จได้

สำหรับฉบับบนี้ก็พอแค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวมีอะไรที่สนุก ตื่นเต้น และสร้างสรรค์ หรือเป็นสิ่งแปลกตาที่หนูไม่เคยได้เจอมาก่อน จะเมล์มาเล่าให้พี่ๆฟังใหม่นะคะ

ด้วยรักและเคารพ

     สวัสดีค่ะ

                                                                                                                                     นางสาวจิตรลดา      สมสาย

                                                                                                                                                      นิสิตมหาวิทยาลัยนเรศวร