อุปสรรค 4 ประการ ต้องการเรียนรู้/การเปลี่ยนแปลง

อุปสรรค 4 ประการ ต้องเรียนรู้/การเปลี่ยนแปลง  ในองค์กร และผู้ป่วย

1.เห็นแต่ไม่รับรู้  เรามักติดยึด เชื่อมั่นกับความคิดของตนเอง เชื่อมั่นในข้อมูลจากโลกภายนอกที่หลั่งไหลมามากกว่าความจริงที่ประจักษ์แต่เราไม่ได้เห็นไม่ได้ยิน ในขณะนั้น จึงให้ความสำคัญกับวิสัยทัศน์ กระบวนการของตนเอง พยายามควบคุมกำหนดและเป็นผู้ชี้ช่อง นำทาง

2.ไม่พูดในสิ่งที่คิด เมื่อผู้ร่วมงานถูกตำหนิจากการไม่เห็นด้วยกับผู้นำ ผู้ป่วยถูกตำหนิว่าไม่ตระหนักไม่รักตนเอง เขาจะเรียนรู้ที่จะไม่พูดในสิ่งที่ตนคิด เก็บงำความคิดตนไว้เพื่อความอยู่รอด  สนทนาเฉพาะเรื่องถูกถาม หรือที่เกี่ยวข้อง  ขาดโอกาสเรียนรู้ซึ่งกันและกัน

3.ไม่ทำสิ่งที่พูด  ความพยายาม ความปรารถนา คำสำคัญ เพื่อการเปลี่ยนแปลง ปรับปรุง ของผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องจึงไม่สามารถไปสู่การปฏิบัติได้จริง สูญเสียความตั้งใจ ความคาดหวัง พลังงานและก่อความเครียด ท้อแท้ พลังใจที่ถดถ่อย

4.ไม่เห็นสิ่งที่ทำ  ผู้ให้บริการจึงมืดบอดต่อความจริงที่ว่า พฤติกรรมของเขาเองที่นำไปสู่อุปสรรคต่อการเรียนรู้พัฒนาองค์กรผู้มีส่วนร่วม

[นพ. ชาตรี เจริญศิริ]

ตามมาชื่นชม เก็บประเด็นหัวใจได้ครบ แถมโพสต์เร็วกว่าผมอีก 555

[pobsuk]

อุปสรรคทั้ง 4 ประการ มีระดับความหนักไม่เท่ากัน ใน ระบบการบริหาร โดยเฉพาะระดับผู้นำองค์กร หากมีคุณสมบัติแม้เพียงข้อเดียว ในสี่ประการนี้ ก็เป็นเรื่องหนักหนามากสำหรับองค์นั้น ๆ ฉันเห็นแล้วกลัวที่สุด ในคนทุกคน คือ ข้อ สี่ ค่ะ เหมือนกับว่า ตัวเขาป่วย แต่ ไม่คิดว่าตัวเองป่วย หรือไม่ยอมรับว่าตนเองป่วย อันนี้ดูจะแก้ยาก สำหรับฉัน ก็เลยคิดว่า ต่อไปจะตั้งใจสำรวจตัวเองว่ากำลังมีคุณสมบัติใดบ้าง จะได้รับป้องกัน และ แก้ไข เจ้าค่ะ