APPRECIATION

แม่ กระบือ กบฏ

ชื่นชม ชื่นชอบ ซาบซึ้งใครให้บอกเขาทันทีที่ทำได้  กด like ให้ก็ยังดี  ก่อนที่ไม่มีเขาให้บอกคำว่า “ชื่นชม ชื่นชอบ” ก่อนรุ่งสางของวันพรุ่งนี้

 

ดังนั้นวันนี้ ผมขอชื่นชม ชื่นชอบ คนในครอบครัวนี้แล้วกันนะครับ

 

เริ่มจากบทกวีของพ่อ ว่าด้วยเรื่อง  “แม่”

 

แม่หอบกระต่าสองบ่าด้าน                      เปลี่ยนข้างไม้คานสองด้านบ่า

 

ทุกเช้าค่ำย่ำเที่ยวทางไปนา                     ฤดูกาลผ่านมาได้ผ่านไป

 

คือกะต่าชะตากรรมสัมภาระ                   คือพันธะที่หน่วงหนักที่รักใคร่

 

อุทิศทั้งชีวิตและจิตใจ                             เลี้ยงลูกจนเติบใหญ่ได้เป็นคน

 

ได้เป็นคน จนปีกกล้าจนขาแข็ง             ไปแสวงแสงสว่างในต่างหน

 

ความใฝ่ฝันซึ่งไกลมาจากบ้านตน           ปล่อยให้แม่จ้ำป่น  อยู่คนเดียว

 

                                                                บุญยศักดิ์  ทองน้อย (พ่อ)

 

ต่อด้วยบทกวีของลูก  “ควาย(กระบือ)กบฏ”  ชอบมากเป็นพิเศษ (จนต้องปริ๊นซ์ติดที่โต๊ะทำงาน)

 

 

จะทูนเทิดเชิดชู  กูทำไม                        สูหว่านไถ กลางไอแดด  ร้อนแผดเผา

 

ยังอุตส่าห์พากูออก  จากคอกเล้า             มาลุยโคลน  เหม็นเน่า    เช้าจนเย็น

 

จะทูนเทิดเชิดชู   กูทำไม                        กูขัดขืนอย่างไร   สูไม่เห็น

 

ได้แต่เอาแส้ฟาด   บาดเนื้อเย็น    ที่กูอยู่เพราะจำเป็น    ไม่เห็นทาง

 

จะทูนเทิดเชิดชู   กูทำไม        มิทันไรคมมีด     ก็กรีดร่าง

 

สูแทงคอจนเลือดนอง    กูร้องคราง               พอตกเย็น   หนังกูย่าง   กลางกองไฟ

 

จะทูนเทิดเชิดชู  กูไปเพื่อ?     เห็นเลือดเนื้อกูสละ    หรือไฉน

 

ถามกูสักนิดน้อย   หน่อยปะไร    กูเต็มใจไถนา   หรือจำยอม

 

จะทูนเทิดเชิดชู   กูไปเพื่อ ?        ยามใดเมื่ออยากได้เบี้ย    สูเกลี้ยกล่อม

 

ไล่ต้อนกูออก   จากคอกล้อม   รถซอมซอ  มอซอ     กูเบียดยืน

 

จะทูนเทิดเชิดชู    กูไปเพื่อ?   ฝังความเชื่อ  ว่ากูเง่า      กูเขายื่น

 

ทุ่งท่า ต้นหญ้าเขียว    กูเคี้ยวกลืน          ใครบ้องตื้นสูก็ว่า “กินหญ้าซะ”

 

จะทูนเทิดเชิดชู    อยู่อีกหรือ?                พวกสูคือ  คนใจยักษ์      กักขฬะ

 

ท่ามเสียงแส้หวดใส่     ไม่ลดละ            หว่านวาทะ   อนุรักษ์       วิถีควาย

 

จะทูนเทิดเชิดชูกู    อยู่อีกหรือ?                              กูก็แค่ทาส    ซื่อบื้อ ของซื้อขาย

 

ใช่สิ ! สูอาจเห็น         เป็นของตาย                       จะทำร้าย  กูอย่างไร         ไม่คำนึง

 

จะทูนเทิดเชิดชู        กูอยู่หรือ ?                              ข้างข้างชื่อ   แขวนเขากู          อยู่ค่อนครึ่ง

 

อย่ามาทำ   สำออย          คอยซาบซึ้ง                       กับบทเพลงบรรเลงถึง           คนกับควาย

 

แท้สูสร้างคุณค่า  มายาคติ       อุตริปั้นนิยาม            เขียนความหมาย

 

ยกย่องกูว่ายิ่งใหญ่  หน้าไม่อาย             สูทำร้าย    กูลงไป    ไม่รู้ตัว

 

 

                                                                ณิศวร์ฐิตะ  ทองน้อย(ลูกชาย) 

 

ส่วนงานของแม่ ผมติดตามอ่านทุกวันในหน้าแรกของเฟซบุ๊ค

 

ผมว่า.. บทกวี สามารถถ่ายทอดผ่านทางพันธุกรรมได้นะ แม้จะไม่ได้ทำวิจัยก็ตาม

 

ผม ชื่นชม ชื่นชอบครอบครัวนี้นะครับ

 

จึงเรียนมาเพื่อทราบ

 

ด้วยรัก

 

จาก

 

ครูต้วย เอ๊ย ! ครูตู้