ลาเต้ไม่ใส่ฟองนม
ลาเต้ไม่ใส่ฟองนม
ผมหายหน้าหายตาไปหลายวันเพราะมีเดินทางตลอดมาเกือบเดือนแล้ว มึนๆงงๆพอสมควร ล่าสุดไปงานที่ขาดไม่ได้ประจำปี คือ workshop จิตตปัญญาเวชศึกษา สำหรับน้องๆนักเรียนแพทย์ ม.วลัยลักษณ์ ที่ท่าศาลา จ.นครศรีธรรมราช ปีนี้มากันครบทีมเช่นเคย คือมีพี่วิธาน ฐานะวุฑฒ์ วรวุฒิ โฆวัชรกุล (ผ.อ.รพ.สันทราย) แอ๊ด พัฒนา แสงเรียง (นักวิจัยสังคมอิสระ) และผม
ที่นี่มีอะไรน่าประทับใจเยอะ การทำ workshop ให้กับเด็กๆ (ที่จริงไม่ใช่เด็ก แต่เมื่อเปรียบเทียบอายุเฉลี่ยของคราวนี้ก้บทั่วๆไปที่เราทำ ก็จะเด็กกว่าชัดเจน) น้องๆนักเรียนแพทย์ พลังงานแตกต่างจากหมอโตๆ พยาบาลโตๆ ชาวบ้านโตๆเยอะ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ ได้เห็นการทำงานแบบอุทิศของแม่มะ อาจารย์มยุรี วศินานุกร คณบดีคณะแพทย์คนเดียวในประเทศไทยที่กินนอนนั่งเล่นกับนักเรียนแพทย์ทุกคนและยังจำชื่อจริง ชื่อเล่น กิ๊ก ขนาดเอว ฯลฯ ได้อีกด้วย
แต่ที่น่าประทับใจก็คือโจ๊กแปลกๆจากแถวนี้ ใครไม่เคยก็ลองอ่านเรื่องแรก "กั้งสันทราย" ที่นี่ (ลอง google ดูก็ได้) พวกเรามีกัน 4 คน คราวนี้จะเป็นรายต่อไปที่เอา (หน้า) มาขายภาคใต้
ใครๆก็รู้จักคุณหมอวิธาน เธอเป็นคนละเอียด อ่อนโยน และคิดเผื่อคนอื่นตลอดเวลา แกไปที่ไหน หมาที่นั่นจะอิ่มหมีพีมัน เพราะเศษอาหารเหลือแกจะเก็บมาฝากตลอด ป้อนจากมือเลยทีเดียว ไม่ต้องแปลกใจหากพวกเราเดินไปซอยไหน แล้วจะเห็นหมาเดินส่ายก้นดิ๊กๆมาหาแกเป็นประจำ และเมินพวกเราที่เหลือหมด เป็นที่อิจฉาริษยาในเมตตาบารมีมาก คนอื่นมีเสกไก่ป่าให้หายเปรียว พี่วิธานของเราจะเสกหมาวัดเป็นหมาบ้าน ถือว่าใกล้บรรลุแล้ว
คราวนี้เราก็ไปกินร้านเดิมคือท่าศาลาซีฟูดกันสามวันรวด ขากลับมาส่งทีมล้านนากลับภาคเหนือ ผมเลยฉวยโอกาสพาไปร้านสเต๊กหลานตาชู อันเป็นร้านสเต๊กคู่บ้านคู่เมืองพัทลุง ใครมาจะต้องมาเยี่ยมเยียน ร้านนี้ไม่เพียงแค่สเต๊กอร่อย แต่งร้านสวย ห้องน้ำติดแอร์ ยังมีกาแฟสดสุดยอดอีกด้วย เหมาะสำหรับผู้เดินทางผู้หิวโหย อ่อนเพลีย หรือแค่มีรสนิยมดีก็พอแล้วที่จะแวะมา
เราสั่งอาหารมาทานกันแบบพายุบุแคม โต๊ะตัวเบ่อเริ่มแทบจะไม่พอวาง เสร็จเรียบร้อยก็สั่งกาแฟขนมหวานมากิน เจ้าแอ๊ดทำเป็นเด็ก สั่งน่้ำแข็งไสราดน้ำแดง ที่เหลือสั่งกาแฟ
"ของผมเอาคาปูชิโนเย็น" ผมสั่งก่อน
ของวรวุฒิก็สั่งบ้าง "ผมเอาอเมริกาโนร้อนจ้ะ" เสียงอ่อนเสียงหวานตามประสาหนุ่มพลัดบ้าน (มาบ้านเก่าภรรยาแท้ๆนะเนี่ย!)
พี่วิธานตามว่า "ลาเต้ร้อนครับ" น้องที่มารับ order ก็ก้มหน้าจดยิกๆ (ยิกๆเป็นคำขยายของจด ไม่ได้หมายความว่าเขียนคำว่า "ยิกๆ") แล้วต่อด้วยเสียงนุ่มของหนุ่มรสนิยมสูง ผู้ละเอียดอ่อน "ลาเต้ร้อนไม่ใส่ฟองนมนะน้อง..."
น้องชะงักไปนิด เงยหน้าฉงน
"ลาเต้ร้อน ไม่ใส่ฟองนมจ้ะ" พี่วิธานเน้น พูดชัดเจน ฉาดฉานไม่เป็นที่สงสัยอีกต่อไปว่าจะเอาอะไร น้องคนจดเม้มปากเล็กน้อย พยักหน้า แล้วเดินคอตกไป
พี่วิธานหันมาหาพวกเรา (ซึ่งหน้าตาปุจฉา ไม่แพ้น้องคนจด) วิสัชนาสอนเด็กๆว่า "ลาเต้น่ะมีนมอยู่แล้ว พวกนี้บางทีมันชอบใส่ฟง ใส่ฟองอะไรลงไป กาแฟจางหมด กลิ่นนมข้างล่างก็หายไป ทีหลังผมต้องบอกละเอียดเลยว่า ลาเต้น่ะไม่ต้องใส่ฟองนม" น้องๆรอบโต๊ะพยักหน้าพร้อมกันอย่างเกิดพุทธิปัญญา เรื่องแบบนี้ต้องเชื่อแกครับ เพราะแกละเอียด และกลัวน้องเขาจะทำมาผิด
คนรับ order หายไปนาน จนเราชักสงสัยจะตาม พอดีน้องยกถาดมา
วางแก้วแรกของผม คาปูชิโนเย็น อา..สดชื่น แก้วเบ่อเริ่ม สะใจมาก วางน้ำแข็งใสของแอ๊ดลงเป็นอย่างที่สอง อื้อหือ ยังกะน้ำแข็งใสร้านฟูจิ น่ากินเหมือนกันนิ เหลืออีกสองแก้ว น้องวางลงตรงหน้าวรวุฒิและพี่วิธานอย่างรวดเร็ว ปรากฏว่าเป็นกาแฟดำร้อนสองแก้ว
พอพี่วิธานเงยหน้าจะพูดอะไร น้องคนเสริฟรีบชิงอธิบาย "อ๋อ... คือว่าอเมริกาโน่ร้อนน่ะคะ ลาเต้ที่ไม่ใส่นมก็เหมือนกับอเมริกาโน่ร้อนนะคะ ตัวเดียวกันค่ะ" แล้วก็เดินปล้าบหายไปในพริบตา!!!!
น้องๆรีบก้มหน้าก้มตากินของๆตัวเองกันหมด เสียงพรึดอะไรไม่รู้ แว่วๆออกมาจากปากทุกคนที่ก้มหน้าก้มตา!
ความเห็น (6)
"ลาเต้ร้อน ไม่ใส่ฟองนมจ้ะ"
อาจารย์คะ อ่านถึงตรงนี้ก็สงสัยแล้วว่า มีด้วยหรือ
ลาเต้คือกาแฟครึ่งบวกนมครึ่ง (หนึ่งช็อตของเอสเปรสโซบวกนมปริมาณเท่ากัน) ถ้าคาปูชิโนแบบอาจารย์สั่งคือ กาแฟหนึ่งบวกนมหนึ่งในสาม แล้วนิยมเติมแต่งด้วยฟองนมโรยหน้านิดหนึ่งด้วยผงซีนามอนหรือผงโกโก้
จึงยิ้ม ๆ เมื่ออ่านถึงตอนจบ ขอบคุณค่ะ
สงสัยพี่วิธานแกไปเจอร้านที่เทฟองนมลงไปในถ้วยลาเต้ของแกน่ะครับ แกเลยสงสัยว่าอาจจะมีตำรับ (หรือร้าน) ที่ทำแบบนั้น เลยบอกไป แต่ร้านที่ไม่ใช่ expert กาแฟเขาคงงงน่ะครับ ยิ่งลูกค้าเน้นมา ก็เลยต้องลองดูซะเลย หึ หึ
สวัสดีค่ะ อาจารญ์หนูเป็นเจ้าพนักงานทันสาธารณสุขอยู่ที่ลำปาง เห็นเนื้อหาของอาจารย์น่าสนใจดีค่ะ วันนี้เป็นวนแรกที่ใช้เวปนี้พอดีมีอบรมเรื่องเวปนี้ที่จังหวัค่ะ
เอสเปรสโซ 1 ออนซ์เป็นหนึ่งช็อต
สองออนซ์เอสเปรสโซดับเบิลช็อต
1 เอสเปรสโซบวก1นมสด..what
กลายร่างลาเต้ฮ็อต ฮิตตลอดกาล
สาวสาวช้อบชอบกับฟองนม
หวานปนขมบ่มรักที่กล่าวขาน
มีชื่นมีช้ำกล้ำดวงมาน
เป็นตำนานคาปูชิโน..ที่สด,มัน
อยากได้รักแบบกุ๊กกิ๊ก
หยอกแกมหยิก สนุกสุดฝัน
ลองแต่งเติมกาแฟแค่ช็อคโกแลตอัน
มอคค่านั้นแสนอร่อยเกินปล่อยใจ
กาแฟดีวันละแก้วสองแก้ว
ละเลียดแล้วร่ำลาน้ำตาไหล
โอ้กระไรใครหนอใคร
ทิ้งเราให้ดื่มด่ำเพียงเดียวดาย
แวะมาอีกรอบ มาฝากสูตรกาแฟค่ะ คัดลอกมาจาก ที่นี่
หนูเคยไปทางใต้สั่ง..เอสเปรสโซเย็น
ได้กาแฟดำไม่ใส่นม..ก็งงค่ะ
แบบว่าบ้านหนู..เอสเปสโซคือ
กาแฟสดที่ใส่นม...นิดเดียว
พวกที่ไปด้วยมันขำกันใหญ่
จำใจกินไป..คล้ายโอเลี้ยงล่ะคะ
หึ หึ เชื่อว่าพี่วิธานเริ่มสบายใจขึ้นแล้วล่ะครับ