นิราศ...หวานมากมากไปไม่ดี...แต่นึกอีกทีเดี๋ยวเธอไม่นึกถึงทะเล (2)
ตอนกลางคืนเขามีงาน...
เต้นบนชายหาดทั้งสาวหนุ่ม
มีแสงสีตระการแต่ยังกลุ้ม
หัวใจคงชื่นชุ่มถ้าเธอมา...
มาถึงเมืองโบราณ...
จิ๋วแต่แจ๋วตระการงามหนักหนา
มีทั้งเมืองนอกเมืองไทยดูเพลินตา
อยากให้มาเดินดูคงเพลินใจ
หาดสวนสน…
เหมือนมีมนต์ดลใจอันยิ่งใหญ่
ทะเลสะอาดสุดลูกหูลูกตาไกล
ไม่เคยคิดถึงใครนอกจากเธอในยามนี้
ผ่านหาดแม่พิมพ์…
หาดขาวงามตัดน้ำปริ่มในหล้านี้
หาดจะสวยงดงามอย่างเต็มที่
ถ้ามีเธอคนดีอยู่แนบใจ
สุดท้ายแล้วที่สุนทรภู่
ดูแล้วดูเห็นกระจกงามสดใส
นึกถึงหน้าเลยซื้อให้หวานใจ
เป็นกระจกไว้ใช้เมื่อคิดถึง
คิดถึงมากเหลือเกิน…
จักประเมินค่ามากมายไม่อาจถึง
อาจจะเคยคิดถึงคนอื่นนานห้วงคำนึง
แต่วันนี้มีแต่คิดถึงเธอคนเดียว.
(ขอบคุณรูปภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตมากครับ)
ความเห็น (3)
ไม่เบาเลยนะน้องพี่......
สวัสดีค่ะ
มาขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกัน
ไประยองมาแล้ว แต่ไม่เคยบทกวีไพเราะออกมาเหมือนในบันทึกนี้เลยค่ะ
คุณทิมดาบแต่งกลอนได้น่าอ่าน นะครับ
ขอบคุณครับ