ค่ำคืนวันที่ 30 เมษายน 2554 ได้มีโอกาสไปนับถอยหลัง วันแรงงานสากล ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ร่วมกับกลุ่มสังคมเพื่อนของโครงการเสริมสร้างความเข้มแข็ง ขบวนการแรงงาน เพื่อส่งเสริมสุขภาพและสวัสดิการสังคมจึงได้ทราบประวัติวันแรงงานสากลตามที่รศ.ดร.ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ เล่าว่า
เริ่มวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ.2439 คนงานอเมริกัน ในครชิกาโก้ เรียกร้องต่อนายจ้างและรัฐบาลว่า ให้คนงานทำงานวันละ 8 ชั่วโมง พักผ่อนนอนหลับ 8 ชั่วโมง ศึกษาหาความรู้ 8 ชั่วโมง การประท้วงครั้งนี้มีคนงานทั่วรัฐอิลีนอยด์ เข้าร่วมประมาณ 80,000 คน
ในวันที่ 3 พฤษภาคม คนงานที่โรงงานแมคคอร์มิค ซึ่งผลิตเครื่องจักรกลการเกษตรขัดแย้งกับ คนงานส่วนหนึ่งร่วมประท้อง อีกส่วนหนึ่งไม่ร่วมประท้วง ตอนเย็นคนงานที่ทำงานเลิกกะ เดินออกจากโรงาน เผชิญหน้ากับคนงานที่ประท้วง ทะเลาะโต้เถียงกัน ตำรวจเข้าคุ้มกันฝ่ายทำงาน และปราบปรามผู้ประท้วง ตายไป 2 คน
ข่าวการตายผู้ประท้วง 2 คน จุดอารมณ์โกรธให้กับผู้ประท้วงจากโรงงานอื่นๆ การประท้วงจึงเข้มข้นและร้อนแรง โดยเฉพาะการประท้วงที่ตลาดเฮย์มาร์คเก็ต กลางนครชิคาโก้
มีผู้โยนระเบิดทำลายการชุมนุม มีผลให้ตำรวจตายทันที 1 คน ทำให้ตำรวจโกรธแค้นยิงใส่ผู้ชุมนุม ในความโกลาหลอลหม่านนั้น สุดท้ายแล้วทำให้ตำรวจตายเพิ่มอีก 7 คน ส่วนผู้ชุมนุมบาดเจ็บล้มตายหลายสิบคน
ทางตำรวจจึงจับกุมผู้นำประท้วง 8 คน ไปขึ้นศาล และศาลภายใต้แรงกดดันของกลุ่มธุรกิจที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดของนครชิคาโก้ ตัดสิน แขวนคอผู้นำ 7 คน จำคุกตลอดชีวิต 1 คน จากนั้นก็ตามกวาดจับผู้นำแรงงานอีกหลายร้อยคน แล้วนำไปขังคุก เหตุการณ์ครั้งนี้ ได้จุดไฟประท้วงให้แก่ขบวนการแรงงานทั้งอเมริกาและยุโรป
ต่อ มาปี 2441 สหพันแรงงานอเมริกันได้ยื่นหนังสือไปที่ประชุมแรงงานสังคมนิยมสากลครั้งที่ 2 ที่นครปารีส ขอให้ประชุมประท้วงและประนามการฆ่าผู้นำแรงงานแห่งนครชิคาโก้ และเสนอให้ประชุมรณรงค์ ให้แรงงานทั่วโลกมีระบบสาม 8 ที่ประชุมมีมติเห็นด้วย และกำหนดให้วันที่ 1 พฤษภาคมของทุกปี เป็นวันแรงงานสากล จึงได้มีการจัดงานวันแรงงานครั้งแรกในสหรัฐอเมริกาเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2443
ท่านอาจารย์ขัตติยาได้แต่กลอนแด่แรงงานไว้ดังนี้
แด่มือที่สร้างโลก
ด้วยใจมั่นมือแกร่งที่สร้างโลก
ถูกสับโขกขูดรีดทั้งฉ้อฉล
ทุนชีวิตไม่เคยคิดเป็นค่าคน
กดต่ำจนโกยกำไรไม่นำพา
เพราะแรงงานเราผองพี่น้องกัน
รวมพลังมุ่งมั่นแก้ปัญหา
ฟ้าสีทองจักไม่เกินไขว่คว้า
ใช้ปัญญาเกิดฐานสร้างเพื่อชีวี
ไม่มีใครในโลกที่ไม่สู้
แล้วจะอยู่อย่างทนงในศักดิ์ศรี
ต้องรู้สิทธิจังหวะเคลื่อนร่วมราวี
เพื่อเรียกคืนศักดิ์เสรี “ความเป็นคน”
“ ขัตติยา ”