ผญา

ภูมิปัญญาอีสาน

 

 

ไผว่าเมืองอีสานเศร้า

อยากจูงแขนนำไปเบิ่ง

เทิงภูเขาป่าไม้เกี้ยว

ดอกกระเจียวบ่ ...มุ่นปี้

แม่น้ำชียังบ่แห้ง...แลงเช้าพระถั่งโปง

 ดงภูพานป่าไม้แน่น

แปนแต่เดิ่นบ้านผู้สาว

ดาวกับเดือนยังงามหลาย

บ่าวซายแคนพิณเอิ้น

เจริญไปล้ำหน้า กลับไปสายามพ่อแม่

คิดแหนแหมห่วงบ้าน  ย่านลืมถิ่มอ่อมบักหอย

                                  ช.ศรีนอก