มารู้สึกตัวก็สายเสียแล้ว
วันนี้หลังจากการปฏิบัติธรรม คนที่มาปฏิบัติใหม่ ถามท่านอาจารย์ฝรั่งว่า
ทำไมท่านอาจารย์มาบวชในพระพุทธศาสนา
ท่านตอบว่าทุกข์ ศาสนาพุทธสอนเรื่องทุกข์
สาเหตุของทุกข์ และการดับทุกข์ได้ดีที่สุด
ศาสนาที่ท่านเคยถืออยู่ อธิบายไม่ชัดเจน พูดแต่เรื่องของศรัทธา ท่านฟังแล้วไม่เป็นเหตุเป็นผล ว่าแล้วท่านก็ไปหยิบการตูนมาแจกให้ทุกๆคน แล้วพูดว่า
นี่คือคำตอบของอาตมา
คำแปล
ลองคิดดูว่าถ้าชีวิตเหมือนกับตารางสี่เหลี่ยมของทางที่เราเดินอยู่
เราเกิดและตายอยู่ในตารางสี่เหลี่ยมนี้
ตอนนี้เราค้นพบว่า ภายในสี่เหลี่ยมแห่งนี้ เราสามารถหาหนทางที่จะออกจากสี่เหลี่ยมนี้ แต่เราเริ่มตระหนักว่าชีวิตนี้น้อยนัก
การค้นพบนี้จะเปล่าประโยชน์หรือเปล่าหนอ
สิ่งที่เราพูด สิ่งที่เราทำ จะมีความหมายต่อชีวิตเราอีกหรือเปล่า
เราทำสิ่งที่สำคัญที่สุดหรือยัง
เรามีความสุขจริงๆหรือเปล่า
เราตัดสินใจดีที่สุด ถูกต้องที่สุด ในเวลาที่เหลือน้อยนิดหรือเปล่า
เดินด้วยความเศร้า .....
คนส่วนมาก รวมทั้งชาวตะวันตกมีแต่คำถาม
พระพุทธเจ้ามีคำตอบให้แล้ว แต่ถึงกระนั่นเขาและเราทั้งหลายก็ยังหาไม่เจออยู่นั่นเอง
เพราะเราไม่ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์
มัวแต่ผลัดวันประกันพรุ่ง
รอเกษียณเสียก่อน รอๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้จะรออะไร
พอคิดได้ ก็เกือบจะสายเสียแล้ว
ความตายไม่รอเราครับ
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะ
แวะมาศึกษาธรรมในเช้าวันอาทิตย์ค่ะ
เราทำสิ่งที่สำคัญที่สุดหรือยัง
เรามีความสุขจริงๆหรือเปล่า
ขอบคุณเจ้าค่ะ...
ขอบคุณธรรมะดีดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
"....รอเกษียณเสียก่อน รอๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้จะรออะไร พอคิดได้ ก็เกือบจะสายเสียแล้ว ความตายไม่รอเราครับ...."
ลำดวนเป็นอย่างคำพูดนี้เลยค่ะ
ได้คิดเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขออนุญาตเขียนต่อนะคะ (ถ้าเขียนเองแค่คิดก็เหนื่อยเสียก่อนแล้ว แต่พอมีคนเขียนแล้ว จะช่วยทำให้มีแรงจูงใจค่ะ)
"เพราะเราไม่ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์
มัวแต่ผลัดวันประกันพรุ่ง
รอเกษียณเสียก่อน รอๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้จะรออะไร
พอคิดได้ ก็เกือบจะสายเสียแล้ว
ความตายไม่รอเราครับ"
จริงๆหลายคนอาจคิดได้ แต่ไม่ได้คิดต่อ คิดแล้ววางบอกตัวเองว่า เขาทำได้เพราะไม่มีภาระ แต่เรายังมี (ภาระ......ลูก 7 หลาน 14 เหลน...) ที่ต้องดูแล...
บางคนบอกว่า รอรอเกษียณเสียก่อน จริงแบบที่คนบ้านไกลเขียน เพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทและรักเขามาก ได้เตือนเรื่อยๆกระทั่งก่อนไกล้วันที่เขาประสบอุบัติเหตุตาย แต่พอตายสิ่งที่เขาห่วงมากมาตลอดก็ยังคงดำเนินชีวิตได้เป็นไปตามกรรมที่มี ปกติสบายอยู่ แต่ตัวเขาเองทุกข์ มีห่วงมาตลอดชีวิต(ทั้งๆมีเงินสดเหลือกินทั้งชาติ >40 ล้าน) กระทั่งที่ตายเพราะความห่วง ขับรถ รีบกลับ คงหลับใน เสียใจจริงๆ ..มีเพื่อนรักอีกคนที่เจอแบบเดียวกัน เป็นสิ่งที่ meepole เห็นและรับรู้มาตลอดจึงเศร้า และใช้เป็นอุทธาหรณ์บอกหลายๆคน อย่ารอ มารจะมาเป็นอุปสรรคให้มีอันเลื่อนไปเสมอ..
อันที่จริงแล้วเราสามารถเริ่มต้นง่ายๆจากที่บ้านได้ก่อน จากสวดมนต์ นั่งทำจิตให้สงบ แผ่เมตตา ไม่เกิน1-2 ชั่วโมงแล้วแต่เวลาที่กำหนด จากตรงนี้จะทำให้เริ่มอะไรหลายๆอย่างได้ พอน้ำเริ่มกระเพื่อมน้อยลง นิ่งมากขึ้น ก็จะเริ่มเห็นอะไรๆ ชัดเจนขึ้น วางได้มากขึ้น ก็จะเริ่มรู้อย่างจริงจังด้วยสำนึกจริงว่าอะไรคือ โอกาสดีที่ได้เกิดเป็นมนุษย์ และควรใช้โอกาสนั้นอย่างไร
สวัสดีค่ะคนบ้านไกล
- ขอบคุณบันทึกดีๆที่ช่วยเตือนสติค่ะ
-ขอบคุณคุณครูดาหลาที่แวะมาให้กำลังใจอยู่เสมอๆ
ลูกสาวที่อเมริกาเป็นอย่างไรบ้างครับ
อากาศตอนนี้ดีขึ้นมากๆ เข้าฤดูใบไม้ผลิแล้วครับ
ต้นไม้เริ่มออกดอกแล้วครับ
ทำขนมก็อร่อย ถ่ายรูปก็เก่ง ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันเลยครับ
อย่างนี้ เขาเรียกว่าพรสวรรค์ ภรรยาผมชอบทำกับข้าวมาก
เมื่องสองสามวันก่อน ได้ตำราทำขนมแป้งจี่
เธอจะลองทำดูครับ
คุณหนูรีรู้วิธีทำหรือเปล่าครับ
ถึงคุณดาวลูกไก่
ภรรยาผมจบจากเชียงใหม่รุ่นที่สี่กระมัง
เวลาผมไปเที่ยวมหาวิทยาลัยเชียงใหม่
เจอเพื่อนๆของเธอ ตอนนี้เป็นอาจารย์กันเสียเป็นส่วนมาก
ชอบไปกินอาหารหน้ามหาวิทยาลัย ตรงหัวมุมถนน จำชื่อร้านไม่ได้
อร่อยมากๆครับ
ถึงคุณครูลำดวน
อย่ารอให้ปลดเกษียณเสียก่อนเลยครับ ค่อยๆหาครูบาอาจารย์
ทำวันละเล็กละน้อย เพื่อนบ้านผมเคยพูดให้ฟังว่า
อย่ารอวันที่จะแก่ พยายามทำตัวให้เป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่เสมอ
แก่นี้มันไม่ดีเลย จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย
ขอบคุณอาจารย์ที่มาให้ดอกไม้อยู่เสมอๆครับ
คุณmee pole เป็นคนมีบุญ สามารถเห็นสภาวะธรรมได้ชัดเจน
ขอบคุณที่มีช่วยต่อยอดให้อยู่เสมอๆครับ
เมื่อวันเสาร์ได้พบท่านอาจารย์ดร พระมหาจรรยา สุทธิญาโณ ลูกศิษย์ท่านปํญญา ได้หนังสือ พระธรรมนำชีวิตของท่านมาอ่าน กำลังจะเริ่มอ่านครับ
เรื่องตายนี่ตอนนี้ รุ่นน้องบอกว่ามีงานศพเป็นประจำ ส่วนมากเป็นของพ่อแม่เพื่อน เพราะอายุมากแล้ว นานๆที จึงจะมีเพื่อนร่วมรุ่นเสียที พวกเขาก็ระวังสุขภาพ กินอาหารดีขึ้น เลิกกินเหล้า สูบบุหรี่ แต่จะอ่านที่ผมเขียนในบล๊อกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะไม่ส่งข่าวมาให้ทราบเลย
ขออนุโมทนาในบุญในกุศลที่คุณ Mee Pole ไปช่วยคนน้ำท่วมด้วยครับ
อาจารย์ ดร.พระมหาจรรยา บอกผมว่าเป็นโอกาสทองของรัฐบาลที่จะได้ทำความดีมาแล้ว แต่รัฐบาลก็ช่วยชาวภาคใต้ช้ามาก มิหน่ำซ้ำยังไปขอให้ชาวบ้านที่ประสพปัญหาให้ออกเงินบริจาคอีก พวกทหารยังทำได้ดีเสียกว่า เร็วเสียกว่าคณะรัฐบาล
พรรคประชาธิปัตย์จะกลายเป็นอดีตไปเสียแล้วกระมังครับ
สวัสดีค่ะ
- ดีใจที่ได้รู้จักค่ะ อ่านบันทึกครบทุกบันทึกแล้วค่ะ
- บันทึกนี้เป็นบันทึกเตือนใจ เตือนสติได้ดีมากๆ
- ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
สวัสดีค่ะ
meepole ยังมีบุญน้อยอยู่ค่ะ หวังว่าสักวันหนึ่งเมื่อผลบุญมาสนองคงได้พบในสิ่งที่ตั้งใจคืออจ.ผู้สอนสมาธิวิปัสสนา ที่ใจเรารับเข้ามาได้
ตอนอายุยังน้อยไม่เคยคิดถึงความตายเพราะคิดว่ายังอีกนาน
ตอนกลางคนเริ่มคิดกังวลบ้างเพราะเริ่มเห็นคนไกล้ตัวค่อยๆจากไป ค้นหาคำตอบอยู่พอควรว่าอะไรทำให้กลัว หรือกังวล ถ้าไม่ค้นหา ไม่พบ คงไม่ไช่วิถีแห่งคนพุทธ
คำตอบคือกลัวตกนรก(แล้วแต่ความเชื่อ การรับรู้ของแต่ละคน) ก็หาต่อว่าทำยังไงจึงตกนรก แล้วก็ได้คำตอบ ก็มองว่าหากไม่ต้องไปนรกแล้ว ทำไมจึงยังกลัว เลยได้คำตอบว่าเพราะเรายึดมั่นถือมั่น จริงๆเราไม่ได้กลัวตายแต่กลัวการจาก กลัวการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ทำให้รู้สึกห่วงกังวลจึงกลัวการจาก
จากการศึกษา การสนทนา การอ่านและการนำมาทบทวน ใคร่ครวญ ทำให้เข้าใจอะไรได้มาก และยิ่งเราสร้างกรรมดี ทำกุศลมากเท่าใด ก็จะยิ่งไม่กลัวตาย เพราะเชื่อว่าทำในสิ่งที่ควรทำเท่าที่โอกาสให้มานั้นเต็มที่แล้ว และยิ่งรู้ว่าต้องตายในวันใดวันหนึ่ง (เพราะเกิดจึงต้องตาย) ก็ทำให้เรารอสิ่งที่แน่นอนนั้นด้วยความมีสติ ไม่ประมาท และต้องทำความดีอย่างสม่ำเสมอทุกๆวันด้วยศรัทธาและปัญญา เท่าที่ทำได้ ตอนนี้กับความตายจึงเฉยๆค่ะ และการที่ได้บริจาคร่างกายแล้ว ทำให้การตายดูง่าย สบาย ไม่วุ่นวายดีค่ะ
หากเราเชื่อแบบคนพุทธ ที่ใครทำกรรมใดยอมได้กรรมนั้น มีทั้งคนชอบปิดทองหน้าพระ ปิดทองหลังพระ แต่คงดีกว่าจะไม่ช่วยกันปิดทองเลย เพราะสิ่งที่เราหวังคือองค์พระที่งดงาม ส่วนแผ่นทองจะมาจากใหน จิตของผู้นำมาย่อมรู้ และความปิติย่อมแตกต่างกัน และแน่นอนหากแผ่นทองนั้นมาจากทรัพย์ที่บริสุทธ์ ผู้ติดจิตบริสุทธิ์ เมื่อติดเสร็จความอิ่มเอิบใจย่อมแตกต่างจริงๆ
ขอบคุณค่ะ ที่ทำให้มีโอกาสมาลปรร.กันเสมอๆ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับธรรมมะยามเช้านี้
ขอน้อมนำมาปฏิบัติค่ะ
สวัสดีครับคุณยาย
สบายดีหรือเปล่าครับ
สวัสดีครับคุณอุ้ม
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมอยู่เสมอๆครับ
ผมกับพยาบาลมีความสัมพันธ์กันดี เพราะพี่สาวเป็นพยาบาล
เจอเพื่อนๆพี่ๆของพี่สาวเป็นประจำ
ตอนนี้ส่วนมากมักเจอกันที่วัดครับ ไม่ไปทำบุญก็ไปปฏิบัติธรรม
- P'Ple ได้อ่านแล้ว..นะคะ ...ด้วย...ความขอบคุณ
......ถ้า "ชีวิตเหมือน" กับ.... ตารางสี่เหลี่ยม ของ ทาง ที่เราเดินอยู่
เราเกิดและตายอยู่ในตารางสี่เหลี่ยมนี้ ตอนนี้เราค้นพบว่า ภายในสี่เหลี่ยมแห่งนี้ เราสามารถหาหนทางที่จะออกจากสี่เหลี่ยมนี้ แต่เราเริ่มตระหนักว่าชีวิตนี้น้อยนัก การค้นพบนี้ จะเปล่าประโยชน์หรือเปล่าหนอ
***** สิ่งที่เราพูด
***** สิ่งที่เราทำ จะมีความหมายต่อชีวิตเราอีกหรือเปล่า
- เราทำสิ่งที่สำคัญที่สุดหรือยัง
- เรามีความสุขจริงๆหรือเปล่า
- เราตัดสินใจดีที่สุด ถูกต้องที่สุด ในเวลาที่เหลือน้อยนิดหรือเปล่า
เดินด้วยความเศร้า .....
- Thank you ..... "So much... Too much... Very much"
เริ่มออม ธรรมะ ก่อน สุข สงบ พบทางธรรม ก่อน
เริ่มเลย เริ่มทันที มิมีคำว่า สาย ขอบพระคุณค่ะ
...
อยากจะเล่าว่า สองคืนก่อนปูฝันว่า ตัวเองกะเพื่อนกำลังจะตกเครื่องบินจมดิ่งลงเล
แล้ววาระนั้น ดูเหมือนว่าคงจะตายแน่ๆ และปูก็เริ่ม สวดมนต์ ทันที ...
เพราะจำได้ว่า วาระสุดท้ายก่อนสิ้นลม เป็นช่วงสำคัญที่สุด เราควรคิดดีๆ สำคัญมาก
พอรู้สึกตัว ดีใจ ว้าว ไม่น่าเชื่อว่า เราเก็บไปฝัน ว่าได้ มรณานุสสติ เลยทีเดียว สาธุค่ะ