ถ้าเพลงไม่ดังอัตโนมัติ คลิ๊กฟังเพลงที่เครื่องเสียงตัวบนนะคะ
หนุ่มลุ่มตาปี จะดำเหลือที่ก็แต่ผิวกาย
ส่วนหัวใจบอกรักใครไม่เคยเปลี่ยนแปลง
เมื่อยามน้ำนอง ชีวิตพี่ล่องอยู่แต่ในแพ
ถ้าหากว่ารักพี่แท้ขอให้แพไปจอดบ้านดอน
ยามดึกวังเวงได้ยินเสียงเพลงจั๊กจั่นเรไร
พอรุ่งอโณทัยถึงเคียนซาเห็นหน้าบังอร
น้ำเหนือเชี่ยวกรากพี่จำต้องจากด้วยใจอาวรณ์
พี่อยากจะจอดแพนอนแต่ขอลาก่อนบ้านเดอนยังไกล
แดดเอื่อยลอยมายามสนธยาข้าจะจอดนอนไหน
ตกค่ำร่ำไรมองดูแสงไฟสองฟากสลอน
ตกดึกหนาวใจจะเหลียวกอดใครแทนผ้าห่มนอน
เมื่อพี่ถึงบ้านดอนจะซื้อทองหมั้นมาฝากขวัญใจ
แพจอดบ้านดอนมิได้อาวรณ์เพราะได้เงินมา
เที่ยวเตร่เฮฮาได้ไปพบหน้แม่สาวชาวกรุง
มาพูดจู๋จี๋ พอรู้ว่าพี่เป็นหนุ่มล่องซุง
กลิ่นตัวหอมฟุ้งไอ้หนุ่มล่องซุงยังเหลือแต่ตัว
ป่าอยู่ดงดอนผู้หญิงงามงอนมิเคยจีบผู้ชาย
เข็ดแล้วลวดลายใครหลงงมงายกับแม่ทูลหัว
เข้าใกล้หอมฉุยเธอชอบยืนคุยกันตัวต่อตัว
สืบรู้ดีชั่วแม่ช่อดอกบัวลูกผัวเธอยัง
ต้องกลับดงดอนจะหมั้นงามงอนเห็นจะไม่มีหวัง
เจ็บแล้ววันหลังจะไม่ขอเฝ้าอีสาวชาวกรุง
หลงแม่ทูลหัวพี่ต้องหมดตัวแล้วไอ้หนุ่มล่องซุง
ถึงบ้านดอนนอนมุ้งไอ้หนุ่มล่องซุงเหลือแต่ค่ารถไฟ
สวัสดีครับพี่ตาล
แวะมาฟังเพลงครับ...
สวัสดีค่ะ ครูอิงจันทร์ มาเยี่ยมหนุ่มล่องซุงค่ะ
บ้านครูภาทิพอยู่ริมคลอง ใกล้กับโรงเลื่อย
สมัยเด็ก ๆ จะเห็นซุงลอยเป็นแพ ซุงต้นใหญ่มาก ๆ
เดี๋ยวนี้ไม่เห็นซุงแล้วค่ะ เห็นขอนไม้ ซากไม้ ซากหิน ดินโคลน ฮือๆ
มาล้วครับ.....เพลงดีเหมือนเดิมนะครับ....
สวัสดีค่ะคุณครูภาทิพภาทิพ