สื่อสาร..ใกล้ชิด..หรือ..ห่างเหิน
...โทรศัพท์...เครื่องมือสื่อสารที่สร้างความใกล้ชิด...และรอคอย....
....ไม่ต้องสงสัยเลย...ไปทางไหนก็เห็นแต่คนคุยโทรศัพท์...คนที่เดินตามท้องถนน..เดินไปคุยไป...ยิ้มบ้างหัวเราะบ้าง...ในห้องประชุมก็คุย...บ้างทีก็คุยดังเสียด้วย...เสียงโทรศัพท์เรียกเข้า...กว่าจะรับก็เล็งแล้วเล็งอีก...ใครโทรมาหว่า...มองก็มองไม่เห็น..กว่าจะรับเล่นเอาคนในห้องประชุมอึดอัด...ในรถตู้โดยสารประจำทาง..แคบ ๆ ..ก็ยังมีเสียงเรียกของโทรศัพท์ที่ดังจนแสบหู..แถมคุยดังอีกต่างหาก...ประหนึ่งว่าให้เข้าถึงอารมณ์แห่งความคิดถึงประมาณนั้นเลย...แม้ค้าแม่ขายก็ไม่ใช่เล่น...ขายไปคุยไป..ลูกค้าเกรงใจ๊เกรงใจ...จะซื้ออะไรก็กลัวจะขัดจังหวะการสนทนาของคุณแม่ค้า...ไม่ซื้อก็ต้องการของนี่นา....
...คนขับรถก็คุย..ขี่จักรยานก็คุย...ขับมอเตอร์ไซด์..ก็ยังคุยโทรศัพท์...
...เวลากินก็คุย....ร้านก๋วยเตี๋ยวมากันตั้ง 3 คน แต่ละคน..ก็กินก๋วยเตี๋ยวไป..คุยโทรศัพท์ไป..ต่างคนต่างคุย..ประหนึ่งเหมือนดังว่าไม่ได้มาด้วยกัน
...พอเข้ามาในบ้าน...บ้านที่เคยมีเสียงพูดคุยหยอกล้อ..ชักช่วยกันทานโน่นทานนี่..พากันอ้วนถ้วนสมบูรณ์...ปัจจุบัน...สมาชิกในบ้านผอมลง..เนื่องจากพอเข้าบ้าน...หรือวันหยุด..ไม่ชวนกันรับประทานแล้ว...มุมใครมุมท่าน...ต่างคนต่างมีโทรศัพท์ต่างคนต่างคุย..สมาชิกในบ้านไม่คุยกันแล้ว...คุยกับใครก็ไม่รู้....
...สงสารแต่บ้านที่มีคนเฒ่าคนแก่...เห็นลูก..เห็นหลาน..อยากจะคุยกับเขาบ้าง...เขาก็ไม่คุยด้วย...คุยกับใครก็ไม่รู้...เหงาจริง ๆ ....นั่งตาละห้อย...คอยอยู่นั่นแหละ...คอยไปเถ๊อะ....ไม่ยอมว่างเจ้าแท่งสี่เหลี่ยมเสียที....
....คิดเล่น ๆ.....ในหนึ่งเดือนน่าจะมีสักวัน...ที่ปิดโทรศัพท์...แล้วเอาเวลาคืนมา..เอามาให้กับคนใกล้ตัว...ที่รอจะคุยกับเรา..ทานกับข้าวแสนอร่อยด้วยกัน..ทานผลไม้..ขนม..ด้วยกัน...หัวเราะด้วยกัน.ดู TV ด้วยกัน..ทำโน่นทำนี่ด้วยกัน...เหมือนเมื่อตอนยังไม่มีโทรศัพท์...
...หรือเราจะขาดเจ้าโทรศัพท์ไม่ได้...เสียแล้ว
...เจ้าคือมารร้าย...ที่สร้างความเดียวดายให้กับคนที่เฝ้ารอ...."คนใกล้...ที่รอคอย..อย่างเดียวดาย...เหงาจัง"....
..................เกลียดเจ้านัก...โทรศัพท์.....
ความเห็น (10)
- แหมเขียนได้ใจพี่ไปเลย
- เกรียดนัก.....เจ้าโทรศัพท์
- แต่ขาดเจ้าวันใด.....แย่แน่ๆ
- ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเจ้าโทรศัพท์เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตตั้งแต่เมื่อไร
- รู้แต่ว่าวันไหนลืมโทรศัพท์เป็นต้องวุ่นวา่ยทั้งวัน
- ลองไปนั่งใกล้ๆ คนที่เราอยากจะคุยด้วย แล้วโทรหาด้วยโทรศัพท์ซิค่ะ ถ้าเขาหันมาทำตาโตใส่ ก็บอกว่าต้องพูดผ่านโทรศัพท์ใช่ไหมถึงจะคุยด้วย
- (เคล็ดลับทำลายความเหงาแต่อาจจะเสียเงินเพิ่มค่ะ)
สวัสดีค่ะหัวหน้า
- ยังไงก็ขาดโทรศัพท์ไม่ได้อยู่ดี....แม้บ้างที่จะเบื่อมันก็ตามนะคะ
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้กำลังใจปอค่ะ
สวัสดีค่ะคุณอัมพร
- ชอบเคล็ดลับของคุณอัมพรมากค่ะ...คงต้องลองใช้บ้างแล้วซิ...
ใช้แต่พอดี...คงไม่น่าเกลียด
เครื่องมือสื่อสาร...ไม่ใช่เครื่องมือทำงาน
สวัสดีค่ะ..คุณครูป 1
จริง ๆ ด้วย....แต่หลายคนก็ทำงานไปคุยโทรศัพท์ไป....แต่ส่วนหนึ่งก็ใช้เพื่องาน...แต่การใช้โทรศัพท์เพื่องาน...มักคุยไม่นาน...
ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมกัน
- ต้องตี "ศัพท์" แล้วค่อย "โทร" ครับ...
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
สวัสดีค่ะคุณปณิธิ
จริงด้วย....(ฮา)....
เออ..หนอครูปอนี่เป็นคนช่างคิดช่างสังเกตจริง
สวัสดีค่ะ [IP: 202.28.64.1]
31 มีนาคม 2554 12:25
#2403110
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันค่ะค่ะ...