แล้วเมื่อไหร่.....?

วัยเยาว์
 ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ฉันยังเด็กเกินไปที่จะคิด   ชีวิตฉันเพิ่งเริ่มต้น ทุกวันนี้ยังต้องแบมือขอเงินพ่อแม่และฉันไม่เหลือพอที่จะเก็บ ฉันกำลังเล่นสนุก  วันหนึ่งเมื่อฉันโตขึ้นฉันจะเก็บเงิน
วัยรุ่น
ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ฉันยังเรียนหนังสืออยู่  พ่อแม่ให้เงินสำหรับพอใช้ในแต่ละวันเท่านั้น
ฉันยังเก็บเงินไม่ได้หรอก  นอกจากนั้นฉันยังมีเรื่องอื่นๆ  ที่ต้องใช้เงินอีกเมื่อฉันเรียนจบ
และถ้าฉันหาเงินได้เอง ฉันจึงจะเก็บ
วัย 20
ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ฉันเพิ่งเรียนจบ   ขอเวลาฉันได้พักสมองบ้าง และฉันยังไม่พร้อมที่จะผูกมัดเรื่องนี้ ฉันยังต้องการแสวงหาความสนุก ในขณะที่ฉันสามารถทำได้   ยังมีเวลาเหลืออีกมากที่จะคิด
ถึงตอนนั้นเมื่อฉันพร้อมฉันก็จะเก็บ
วัย 30
ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้... ฉันเพิ่งมีครอบครัวและต้องรับผิดชอบหลายอย่าง
ค่าใช้จ่ายลูกเดี๋ยวนี้แพงเหลือเกิน   และฉันยังต้องผ่อนหนี้เงินกู้บ้านอีกด้วย  ทุกวันนี้แทบจะชักหน้าไม่ถึงหลังอยู่แล้ว  ถ้าวันข้างหน้าฉันหาเงินได้มากกว่านี้และลูกๆ โตแล้วฉันจึงจะเก็บ
วัย 40
ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ลูกฉันเริ่มเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย  เดี๋ยวนี้ค่าหน่วยกิตและค่าต่างๆ แพงมาก  ไหนยังต้องผ่อนหนี้เงินกู้ที่ซื้อรถยนต์ให้ลูกอีก  ฉันกลัวพวกเขาลำบากตอนนี้ยอมรับว่าค่าใช้จ่ายสูงจริงๆและเป็นเวลาที่ยากที่จะเก็บเงิน  แต่อีกสักระยะเมื่อพวกเขาเรียนจบ การเงินคงจะคล่องตัวขึ้นถึงตอนนั้นฉันจึงจะเก็บ
วัย 50
ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้... ตอนนี้ลูกๆเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว หลายคนกำลังจะแต่งงาน
ฉันอยากให้พวกเขาเริ่มต้นชีวิตที่ดี  นอกจากนี้ฉันยังต้องไปช่วยญาติบางคน ซึ่งตอนนี้พวกเขากำลังต้องการความช่วยเหลือ  เหตุการณ์มันไม่ได้เป็นไปตามที่ฉันคิดไว้เลย มันติดขัดไปหมด โชคดีเมื่อไหร่ฉันคงจะเก็บเงินได้
วัย 60
ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ฉันนึกว่าสถานการณ์น่าจะดีขึ้น ฉันอยากเกษียณอายุก่อน
แต่ฉันไม่สามารถทำได้  ฉันกำลังพยายามจ่ายเงินติดค้างจำนองบ้านที่เหลือและหนี้สินอื่นๆ
แต่ทุกอย่างยังประดังเข้ามา ไหนจะลูกเอยหลานเอย  ไอ้โน่นไอ้นี่มาลงที่ตัวฉันหมด ถ้าภาระฉันหมดเมื่อไร
ฉันภาวนาว่าฉันน่าจะเก็บได้
วัย 70
ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ฉันแก่เกินไปที่จะเก็บ   เงินบำนาญของฉันก็มีไม่มากพอ
บิลค่ายาและค่าดูแลรักษาพยาบาลระยะยาวทำให้ฉันเป็นห่วงอยู่  ฉันไม่อยากไปเป็นภาระของลูกๆ เขา
ฉันน่าจะเก็บตอนที่ฉันมีและควรเก็บได้   ตอนนี้มันสายเกินไป......ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้จริงๆ.....
ให้คนอีกหลายคนได้เก็บเงินตอนที่เขาสามารถเก็บได้

                หากทุกคนใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยโดยไม่รู้จักการวางแผนก็ยากที่จะมีเงินไว้ใช้จ่ายเมื่อจำเป็น  รู้จักการใช้อย่างพอเพียงเพื่อเพียงพอแล้วจะสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างเป็นสุข