ณ ชิงช้า ตอน ความฝัน
ริมเฉลียง หน้าบ้านสวน อากาศเย็นๆ กับกาแฟร้อนๆ ...
"ตอนเด็กๆ ป้าฝันอยากเป็นนักร้อง..." ป้า เริ่ม
"ครับ" ผม ก้มหน้าอยู่กับถ้วยกาแฟ
"แต่ไม่มีใครส่งเสริม หนับหนุน เค้าว่าเต้นกินรำกินเป็นอาชีพไม่ได้" ป้า เล่าต่อ
"เอ่อ... แต่ผมว่าได้เงินมากกว่าที่ผมทำอยู่อีก"
"อืม... แต่ป้าไม่เคยทิ้งความฝัน..." ป้า จิบกาแฟแล้วพูดต่อ
"...ป้าก็ได้ร้องเพลงบ้าง บางโอกาส"
"อ้อ..."
"บางทีก็งานแต่ง บางทีก็งานเกษียณอายุ" ป้า ยิ้มเล็กๆ ให้กับความฝัน
"แล้วแกล่ะ เด็กๆ ฝันอยากเป็นอะไร..."
"อืม ... จำไม่ได้แล้วครับ แต่ตอนนี้อยากเป็นนักเขียน" ผม ตอบ
"วันนี้อากาศดี... เรามาส่านต่อความฝันกันหน่อยมั๊ย" ป้า ชวน
"อ้อ...."
"แกก็เขียนเรื่องของแกไป ป้าก็ร้องเพลงของป้าไป" ป้า พูดยิ้มๆ
"..." ผม พยักหน้ายิ้มเล็กๆ แทนคำตอบ
หากมองจากภาพมุมสูง ระยะไกล ... จะเห็นชายหนุ่มนั่งจิบกาแฟ จิ้มคีย์บอร์ด
ที่ข้างๆ ยืนไว้ด้วยหญิงมีอายุ ขยับปากร้องเพลงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
(โชคดีแล้ว ที่คุณไม่ได้ยินเสียง...อิอิ)
ทุกคนมีความฝัน บ้างฝันไปแล้ว บ้างกำลังฝัน...
บ้างกำลังตามหาฝัน บ้างก็กำลังทำตามฝัน...
ถ้าคุณมี... อย่าหยุดฝัน (อ้อ.. ไม่ต้องฝันถึงผม เพราะมีคนทำแล้ว...อิอิ)
มีความสุขมากมายครับ
vrt
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะ
โชคดีที่ได้มาอ่าน.. อย่างกับว่า ได้ยินเสียงด้วยน้า.. อิ อิ
มีความสุขมากๆ นะคะ 