รู้รักษ์เวลา

     "จงยึดกุมเวลาของวันนี้ไว้ให้มั่น  อย่าปล่อยให้มันผ่านไปโดยไม่มีประโยชน์"

                                                                              จากภาพยนตร์ฝรั่งเศส

 

     คนส่วนใหญ่มักจะละเลยเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนาที วินาที แต่ทว่า นับตั้งแต่อดีตจวบจนกระทั่งปัจจุบันหรือแม้แต่ในอนาคต ประวัติศาสตร์อันยาวไกลล้วนเกิดจากการสะสมตัวของวินาทีทั้งสิ้น ทรายเม็ดเล็ก ๆ จับตัวกันเป็นภูเขา น้ำหยดเล็ก ๆ รวมตัวกันเป็นท้องทะเลอันกว้างใหญ่ จะเห็นได้ว่าสิ่งที่เล็กที่สุดก็ยังสะสมรวมตัวกันเป็นสิ่งมหึมาได้ กาลเวลาก็เช่นกัน ดังนั้น เราจึงควรถนอมรักษาเวลาให้มาก ๆ อย่าปล่อยให้วันเวลาอันมีค่าล่วงพ้นไปอย่างเปล่าประโยชน์ และวันที่น่ารักที่สุดก็คือ "วันนี้"  วินาทีที่มีค่ามากที่สุดก็คือ "เดี๋ยวนี้" ในเสี้ยววินาทีที่เราลังเลนั้น "ปัจจุบัน" ก็จะกลายเป็น "อดีต"ไปทันที เพราะฉะนั้นเราจึงต้องกุม "ปัจจุบัน"เอาไว้ให้ดี

     ถ้าเราถนอมรักเวลา เราก็จะรู้จักใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ ทำงานทุกอย่างด้วยความตั้งใจ ไม่ชักช้ายืดยาด ไม่เพ้อฝันลม ๆ แล้ง ๆ  การทำงานด้วยความไม่ตั้งใจ แม้จะใช้เวลาและพลังงานไปมากมายหลายเท่าตัว แต่ก็ไม่อาจทำงานให้ดีได้

     "ดวงตะวันลับฟ้า พรุ่งนี้ก็ยังโคจรขึ้นมาใหม่" ใบไม้ร่วงหล่นไปแล้วก็ยังมีวันงอกขึ้นมาใหม่เขียวสดใสอีกครา  แต่กาลเวลานี่สิ ล่วงลับไปแล้วไม่เคยหวนกลับคืนมา เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ควรใช้ชีวิตในวัยเยาว์อย่างไร้ค่า เมื่อมีอายุมากขึ้นจะได้ไม่เศร้าเสียใจในภายหลัง