วันที่ไม่สบาย

วันอังคารตอนบ่ายๆ หลังร่ำลาคุณย่าที่ รพและสอนแนะออด พยาบาลคนใหม่ของคุณย่า(อันนี้แต่งตั้งเอง)เป็นที่เรียบร้อย  ก็ออกเดินทางจากนครปฐมเข้ากรุงเทพญโดยรถตู้ ขึ้นที่ Big C ไปถึงหมอชิต ราคา 80 บาท  ดินฟ้าอากาศดูหลัวๆชอบกล 4 โมงเย็นก็แลดูเหมือน 6 โมง  ได้รถเชิดชัยทัวร์ กท.-เชียงรายเที่ยว 17.40 น  ระหว่างอยู่บนรถสุดทรมานกายมาก จะเป็นเพราะเราอ่อนเพลียจากการเดินทางและไม่ได้นอนเต็มอิ่ม 2-3 วันที่ผ่านมาประกอบกับ เหม็นกลิ่นไอน้ำมัน  กลิ่นห้องน้ำ เสียงคุยกันของโชเฟอร์สำรองบนรถทัวร์   ได้แต่สวดมนต์ไปหลายจบดับทุกข์  ถึงพิษณุโลกลงรถได้ก็โล่ง ดีที่ผู้มารับเตรียมวิคส์มาให้พร้อม ช่วยบรรเทาอาการได้เล็กน้อย หลับผ่านไป 1 คืน และรุ่งขึ้นอีกวัน ร่างกายเรามันบอกไม่ไหวแล้วลูกพี่..ตกเย็นพอได้น้ำค้างหน่อยๆก็จับไข้  ตัวร้อนมากแต่เราหนาวมากๆ กินพาราไปสองเม็ด แล้วก็มุดอยู่แต่ในผ้านวมผืนใหญ่ที่สุดในบ้านจนรุ่งเช้า  ด้วยความเชื่อที่ว่าเป็นหวัดนอนมากๆก็หาย  แต่ก็ใช่ เพราะตอนเช้ารู้สึกดีขึ้น  แม้ไม่มากนัก  นอนต่ออีกครึ่งวันก็ลุกมาทำกิจกรรมได้บ้าง  แต่พอตอนเย็นก็ชักไม่ค่อยดี กินข้าวต้มแล้วกินยาพาราและวิตามิน c นอนต่อได้จนสว่าง   ปากขมไปหมดแต่พอขากเสลดแข็งๆออกมาได้ก้อนโตก็รู้สึกโล่งดีมากๆ  คุยกับคนข้างๆกายว่าเสลดนี่มันเม็ดเลือดขาวที่มันต่อสู้กับเชื้อโรคใช่มั้ย ตอนนี้เชื้อโรคมันแพ้แล้ว  เรารู้สึกสบายขึ้นมาก  เพียงแต่ยังอ่อนแรงอยู่อีกนิดหน่อย   เป็นว่าไม่สบายคราวนี้เพราะไม่ได้พักผ่อนและเราแพ้กลิ่นน้ำมันเป็นหลัก แต่ก็หายได้เพราะนอนเยอะนั่นเอง ขอบคุณเม็ดเลือดขาวที่แข็งแรงของเรา....

[บุษรา]

• สวัสดีค่ะ
• สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ
• ขอบคุณค่ะ