ศึกษานิเทศวัดอุดมคงคาคีรีเขต (วัดดูน )

แหล่งเรียนรู้ชุมชน

วันที่ 5 มกราคม 2554 คณะครู กศน.มัญจาคีรี ได้มีโอกาสไปศึกษานิเทศแหล่งเรียนรู้และแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศของอำเภอมัญจาคีรี เปิดศักราชใหม่ก็เริ่มสำรวจกันเลยค่ะ นำทีมโดยท่าน ผอ.สุรินทร์ หว่างจิตร ครูกศน.ตำบลนางามและอาสาสมัคร กศน.ซึ่งเป็นคนในพื้นที่เป็นคนนำทาง คณะครูของเรานัดกันที่ กศน.อำเภอมัญจาคีรีเพื่อที่จะเดินทางพร้อมกันด้วยรถคันเดียวกัน(ประหยัดนำมันค่ะ)ตามนโยบายของรัฐค่ะ เราเริ่มเดินทางออกจาก กศน.อำเภอมัญจาคีรี 09.00 น. เราจะแวะเยี่ยมชมให้กำลังใจ กศน.ตำบลนาข่า และตำบลนางาม ซึ่งกำลังปรับปรุงอาคารเพื่อสร้างห้องคอมพิวเตอร์และบ้านหลังเรียน และก็กำลังดำเนินไปได้ด้วยดี แวะเสร็จทั้งสองที่แล้วก็มุ่งหน้าไปที่วัดอุดมคงคาคีรีเขต(วัดดูน) หรือวัดหลวงปู่ผางของเรานี้หล่ะค่ะ

นับได้ว่าเป็นความโชคดีของคนอำเภอมัญจาคีรีของเราที่มีพระเกจิอาจารย์ที่เก่งๆและเป็นที่นับถือของคนทั่วไปหลายองค์ด้วยกัน เช่น หลวงปู่เขี่ยม (ตำบลกุดเค้า) หลวงปู่โส (ตำบลคำแคน) หลวงปู่ผาง (ตำบลนางาม )และองค์อื่นๆอีกหลายองค์ที่เป็นที่นับถือของคนทั่วไป

พูดถึงหลวงปู่ผางตามที่ผู้เขียนได้ยินประวัติมาจากชาวบ้าน (ลืมบอกผู้เขียนเคยเป็ครูในพื้นที่ตำบลนางามมาก่อนประมาณ 6เดือนค่ะ )ก็เลยพอได้พูดคุยกับชาวบ้านบ้างว่าหลวงปู่ท่านมาจากไหน ท่านเป็นคนอำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี ชาวบ้านบอกว่าท่านเป็นนักเลงเก่าฆ่าคนมาหลายคนเหมือนกัน ต่อมาท่านเลยตัดสินใจบวชและก็เดินธุดงค์ไปเรื่อยๆจนมาถึงถ้ำกงเกวียนท่านก็ได้จำพรรษาและปฏิบัติธรรมที่นี้ และหลังจากนั้นพี่สาวของท่านก็ตามมาบวชชีและอยู่ประจำที่วัดเดียวกับท่าน (พี่สาวท่านไม่มีครอบครัว)ช่วยปรนนิบัติต่อน้องชายอยู่กับน้องชายจนตายที่นี้เหมื่อนกันกับหลวงปู่ (ไม่รู้ว่าผู้เขียนใช่คำพูดถูกหรือเปล่าขออภัยไว้ด้วยนะคะ) ขอประวัติที่เป็นหนังสืออยู่ เขาบอกว่าให้มางานที่วัดประมาณเดือนมีนาคมเขาจะพิมพ์แจกค่ะ

พอคณะครูเราไปถึงวัดก็ได้เจอเจ้าอาวาสพอดี (เห็นคนขับรถบอกว่าถือว่าเราโชคดีที่ได้เจอท่านเพราะท่านไม่ค่อยได้อยู่และคนไม่ค่อยได้เจอท่านหรอก) ท่านก็เล่าประวัติหลวงปู่ให้ฟังและก็ให้พรคณะครู จากนั้นพวกเราก็เริ่มเดินทางขึ้นเขาไปที่ถ้ำกงเกวียนที่หลวงปู่ท่านปฏิบัติธรรม ต่างคนก็ต่างเก็บภาพกัน

เดินไปในบริเวณวัดก็เสียวเหมือนกันนะคะ เสียวคุณทองคำและบรรดาครอบครัวของคุณทองคำ (ตัวอื่นจำชื่อไม่ได้ คุณทองคำที่ว่าคือจรเข้ที่เลี้ยงไว้แทนเจ้าบอด เจ้าบอดเป็นจรเข้ที่ท่านหลวงปู่เลี้ยงไว้มีนิสัยไม่ดุ ไม่เกเร เสียชีวิตเพราะกินเหมือนใยสังเคราะห์ที่คนมาเที่ยวโยนลงไปในบ่อ ตอนตายเขาก็ผ่าท้องดูถึงรู้ ต้อนนี้ร่างเจ้าบอดยังอยู่ที่วัดถ้าสนใจก็แวะมาดูได้นะคะ) เดินกันไปแต่ก็ไม่เจอคุณทองคำและตัวอื่นเห็นเจ้าอาวาสบอกว่าเขาพักผ่อนอยู่แถวกุฏิแม่ชี

สุดท้ายลงจากเขาก็ร่วมกันรับประทานอาหาร ยังมีเมนูพิเศษที่ขาดไม่ได้ที่ทางวัดเขาจัดให้ก็คือส้มตำอร่อยมากค่ะ พออิ่มพักผ่อนตามอัธยาศัยพักหนึ่งก็เขาไปดูต่อในวิหารของหลวงปู่ รวมของดีๆไว้เยอะมาก เก็บรูปภาพกันเสร็จก็กลับบ้านกันอย่างมีความสุขและอิ่มบุญตามๆกัน มีรูปมาให้ดูด้วยนะคะ