ตามรอย...เรียงร้อยฝัน แบ่งปันบทกวี ในเวทีครูกลอน ผศ.โสภณ เปียสนิท (๒)
สักครู่เข้าบันทึกท่านอาจารย์ ผศ.โสภณ เปียสนิท ท่านให้การบ้านมา
แต่งกลอนตามภาพนี้ให้หน่อยครับ อู้ยยยย หนาว.......
ใน http://gotoknow.org/blog/mongkol38/414277#2293337
ลองด้นไป ตามคำใบ้ ว่า " ลมเพ ลมพัด "
เลยขอเก็บไว้ แฟ้ม งานอีกหนึ่งบทกลอน
ขอขอบพระคุณในความกรุณาหาที่เปรียบมิได้
ตั้งเริ่มหัด ท่านคอยชี้ คอยแนะ คอยให้กำลังใจ
สำหรับคนเคยกลัวบทกลอนในสมัยเป็นเด็ก
ครูปประถมให้แต่งกลอนต้องนอนก่ายหน้าผาก
ความเห็น (12)
โอโหแต่งเก่งนะเนี่ยพี่หญิง นึกว่าลมเพ ลมพัดโบกสะพัดพัดมาไวๆๆ ฮ่าๆๆ
อั่นแน่....แอบมาหาตัวช่วยอยู่ทางนี้เอง เอ้าเร็ว....อ.ขจิตมาต่อให้หน่อยหนึ่งแล้ว
คิดถึงจัง 
- เสียดายนะที่พลาดไม่ได้เจอ
- ฝากไว้ก่อนเถอะ..............
- แวะมาทีไรอดขำไม่ได้เลยนะนี่....คนอารมณ์ดี ๕๕๕๕๕
คุณครูใหญ่ 
มาแล้ว
- ยังอดขำไม่ได้ค่ะครู กับ ลมเพ ลมพัดโบกสะพัดพัดมาไวๆๆ ฮ่าๆๆ
- นึกอยู่ว่า ลอกการบ้าน กลอน ของ อ.ขจิต ไปส่งครู
- กลัวโดนไม้เรียวหวดก้นค่ะครู
บ้านอิงจันทร์...เริ่มหนาวเมื่อเช้านี้
เพิ่มดีกรี หนาวใหญ่เมื่อใกล้ค่ำ
อยากเข้านอนกอดซ้ายขวาขาประจำ
น้องต้นน้ำและต้นกล้า...น่าชิดเชย
สามแม่ลูกกอดก่ายให้ไออุ่น
รักละมุนยิ้มละไม.....จอมใจเอ๋ย
แม้วันวาน ผ่านเป็นอยู่ มีคู่เชย
กาลล่วงเลย มีเพียงเจ้า มิหนาวใจ
@@@โบกสะบัดคือสายลมใช่ธงไหว
ชวนให้ใจหนาวเหน็บเก็บความฝัน
คิดถึงอ้อมอกอุ่นทุกคืนวัน
เพ้อรำพันเดียวดายพ่ายลมเพ@@@
- เข้าใจและเลือกใช้คำได้ดีนะครับ จะตามมาอ่านอีกครับ
- -ปณิธิ ภูศรีเทศ
พี่อิงจันทร์ น้องต้นน้ำและต้นกล้า ที่น่ารัก
- ส่งไออุ่นของครอบครัว เย้ยลมหนาว ส่งมาตั้งไกล
- ขอบพระคุณยิ่ง นำบทกลอนมาแบ่งปันให้ ✿อุ้มบุญ✿ ได้เรียนเพิ่ม
พี่ครู 
krugui Chutima
- นำบทกลอน ภาษาสวย มาปัน เติมฝันให้สมบูรณ์แบบ
- ขอบพระคุณยิ่งค่ะ
- ก่อนหน้านี้เมื่อเข้าไปบันทึกที่มีกลอน กวี แสนไพเราะ เข้าไปแบบแอบๆ เรียบ เคียงเพราะตัวไม่มีกลอนไปร่วม เหมือนเป็นส่วนเกินพูดคนละภาษา
- แต่จริงๆแล้วความรู้สึกของเจ้าของบันทึก ในขณะนี้ ขอให้มีคนคอยเข้ามาให้กำลังใจเพียงนิด ก็ดีแล้ว เหมือนมีเพื่อนมาเยี่ยมที่บ้าน ก็มีสุขไปด้วยนะคะ
- เพียงแค่บอกจะกลับมา ก็ชื่นใจแล้วหล่ะค่ะ
- แล้วกลับมาอีกนะคะ
- ฝากบทกลอนแต่ขึ้นในตอนเช้าวันนี้ แด่เจ้าของตาลคู่....
เรียนคุณอุ้มบุญครับ
คืนวันนี้กลับมองภาพนกตัวเก่า เกิดแรงบันดาลใจ และสุนทรียารมณ์อยากร่วมสนุกต่อยอดจากที่เริ่มไว้ ได้บทกลอน "นกน้อยในดงหนาว" ขออนุญาตนำมาแจมไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ นิดเดียวเอง นะนะ
นกน้อยในดงหนาว
นกน้อยหนึ่งบินหลงในดงกว้าง
อยู่ระหว่างไพรพงในดงหนาว
ระหว่างลมเย็นจัดที่พัดพราว
คงถึงคราวโบยบินจนสิ้นแรง
เหลียวด้านซ้ายหมายตามองหาเพื่อน
หิมะเกลื่อนโปรยปรายไปทุกแห่ง
จึงหม่นเศร้าเขลาขลาดหวาดระแวง
ไม่เห็นแสงสว่างซึ่งจะพึ่งพา
ไม่มีคอนนอนอุ่นให้หนุนหลับ
ไม่อาจจับคอนที่ซึ่งดีกว่า
เห็นเพียงช่องว่างว่างตรงหางตา
ให้พึ่งพาเกาะอยู่เพียงครู่ยาม
แดดอ่อนอ่อนลิบไกลก็ไม่อุ่น
หวังอรุณเอาไว้เคยไถ่ถาม
ส่องสำลีสีสดดูงดงาม
แต่ซุกความโหดร้ายใต้ความเย็น
เมื่อโหยหิวมองหาแหล่งอาหาร
แม้เนิ่นนานเพียงใดยังไม่เห็น
ทั้งปวดข้อเจ็บไข้ไห้ลำเค็ญ
จะแสนเข็ญคับขันถึงวันใด
ชีวิตคนเปรียบไปยิ่งคล้ายนก
ที่ผินผกทุกวันอย่างหวั่นไหว
แต่ละยุคทุกยากลำบากใจ
ที่หวังไว้คงถึงสักหนึ่งวัน
คุณครูใหญ่ ไม่ทิ้งลาย
- เพียงแค่กรายมาใกล้
- ได้นำพลังแสงอันอบอุ่น
- มาให้ นกน้อย บินไปได้ ถูกทาง
- กลอนซึ้งใจจนหายหนาว นะนกน้อย