บันทึกความประทับใจ น้องกาฟิลด์ออกงานอยุธยามรดกโลก กับคณะครูอาจารย์โรงเรียนบ้านรำไทยกนกนาฏ๒ จ.พระนครศรีอยุธยา

ครูเปรียบเสมือนเครื่องดนตรีที่เต็มเปี่ยมไปด้วยประสิทธิภาพ แต่จำเป็นต้องหานักดนตรีที่มีจิตวิญญาณมาบรรเลงเพื่อนำเสนอความไพเราะอย่างมีประสิทธิภาพในเครื่องดนตรีชิ้นนั้นให้ออกมาประจักษ์ต่อสาธาณชน

            คณะครูอาจารย์โรงเรียนบ้านรำไทยกนกนาฏ๒ ได้พานักเรียนตัวน้อยไปออกงานอยุธยามรดกโลก เมื่อเย็นวันที่ ๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๓ น้องกาฟิลด์ก็ไปร่วมกับเขาด้วย แต่เสียดายที่คุณพ่อฟิลด์ต้องทำงานไม่สามารถไปให้กำลังใจน้องกาฟิลด์ได้ แต่คุณพ่อก็ส่งกำลังใจไปให้ลูกสาวของพ่อเสมอและตลอดเวลา คุณแม่ฟิลด์บอกกับคุณพ่อฟิลด์ว่าน้องฟิลด์รำเก่งขึ้นมากๆเลย และไม่งองแงแล้ว คุณยายก็นั่งรถจากบ้านผักไห่มาให้กำลังใจน้องกาฟิลด์ถึงหน้าเวทีเลย คุณพ่อต้องขอขอบคุณครูอาจารย์ทุกท่านในโรงเรียนบ้านรำไทยกนกนาฏ๒ ที่ให้ความเมตตา ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้จนเกิดเป็นทักษะความชำนาญให้กับน้องกาฟิลด์ ซึ่งต้องใช้ความอดทนสูงมากในการสอนเด็กๆ ทุกครั้งที่น้องกาฟิลด์ไปเรียนคุณพ่อจะไปด้วยทุกครั้งที่เป็นวันหยุดไม่ได้ทำงาน คุณพ่อจะรับรู้ได้ถึงจิตวิญญาณของคุณครูทุกท่านที่โรงเรียน คุณพ่อคิดว่าเป็นสิ่งที่คุณครูทุกท่านได้ทำด้วยความรัก เกิดความสุข ทำให้เกิดความสำเร็จ เด็กๆที่โรงเรียนนี้มีหลายรุ่น หลายเจนเนอเรชั่น แต่ทุกคนมีสิ่งที่คล้ายๆกันคือ กิริยามารยาทในความเป็นไทย ซึ่งน่าจะเป็นผลพลอยได้มาจากการประสิทธิ์ประสาทวิชามาจากครูบาอาจารย์นั่นเอง

            อีกสิ่งหนึ่งที่คุณพ่อประทับใจและชื่นชอบก็คือ ความมานะพยายามของคุณครูที่หาโอกาสให้เด็กๆตลอดเวลา ให้เด็กได้ขึ้นได้แสดง ได้มีความกล้า โดยไม่ได้ตั้งเงื่อนไขว่าต้องเก่งก่อนถึงจะได้ขึ้น คุณพ่อยังบอกกับน้องกาฟิลด์เลยว่า รำไม่สวยไม่เป็นไรลูก แต่ขอให้หนูทำอย่างเต็มที่ ทำให้ดีที่สุด ให้มันออกมาจากตัวตนที่แท้จริง อย่าไปดัดจริตมากจนเกินไป และที่สำคัญไม่ต้องแข่งดีแข่งเด่นกับเพื่อนๆ คนเรามันไม่เหมือนกันมันมีความแตกต่าง โดยส่วนตัวคุณพ่อชอบคุณครูที่นี่มากครับ เพราะครูเขาไม่เคยนำเสนอตัวเอง แต่เขาจะให้เด็กๆเป็นผู้นำเสนอ นี่แหละครับจิตวิญญาณความเป็นครูที่แท้จริง ครูเปรียบเสมือนเครื่องดนตรีชิ้นหนึ่งที่มีคุณภาพสูงอยู่แล้ว แต่เครื่องดนตรีมันเล่นตัวมันเองไม่ได้ มันนำเสนอตัวเองไม่ได้ แต่ต้องอาศัยนักดนตรีที่มีความชำนาญในการเล่นเครื่องดนตรีชิ้นนั้น บรรเลงให้ส่งเสียงท่วงทำนองออกมาจากจิตวิญญาณของผู้เล่นอย่างแท้จริง ผู้ฟังฟังแล้วก็ดื่มด่ำและรับรู้ได้ถึงคุณภาพของเครื่องดนตรีชิ้นนั้น นักดนตรีที่มีจิตวิญญาณทุกคน โดยเฉพาะนักดนตรีไทยจึงต้องให้ความเคารพเครื่องดนตรี ไหว้เครื่องดนตรี ประดุจเครื่องดนตรีนั้นเป็น ครูของเขาเลยทีเดียว

            คนทำความดีไม่จำเป็นต้องนำเสนอความดีของตนเอง ไม่จำเป็นต้องคอยออกสื่อ ประกาศในความดีของตนเอง เพราะความดีมันเป็นสิ่งที่มีกลิ่นหอมในตัวเอง ไม่ต้องเห็นรูปแค่ได้กลิ่นก็บอกได้แล้วว่าภายในจิตใจเป็นอย่างไร คุณพ่อขอชื่นชมและให้กำลังใจคุณครูที่โรงเรียนบ้านรำไทยกนกนาฏ๒ ทุกท่าน ขอให้สืบสานสิ่งดีงามนี้ไว้จากรุ่นสู่รุ่นต่อไปนะครับ