เรื่องในใจ ตอนที่ 1
เพียงตัวและจิตใจที่เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน วันนี้ทดลองใช้บล็อกครับ หลังจากที่ได้ยินมานานแล้วไม่เคยได้ใช้จริงๆ สักที ต้องขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่มอบสิ่งดีๆ นี้ให้ครับ เฮ้อ เราช่างเป็นครูคอมที่แย่จริงๆ ไม่ว่าในชีวิตที่ผ่านมาจะเคยพบเจอ Pirch QQ MSN HI5 Twiitter และก็มา Facebook นี่แหละ ก็พอ งูๆ ปลาๆ ไม่ให้ตกเทรนด์ และเพื่อตอบคำถามนักเรียนได้ อาจเป็นเพราะมีเวลาว่างน้อย ครับ วันๆ ต้องลำดับความสำคัญของงานในการปฏิบัติ บางอย่างถ้าพลาดจังหวะ เวลาและโอกาส เสียหายมาก เพราะสิ่งนี้ถ้าพลาดแล้วมันเอากลับคืนยากครับ โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับนักเรียน การเรียน การสอบ การส่งข้อมูล เพราะอะไรที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เขาเอามาให้ผมหมดครับ ไม่ว่าจะเป็นในลักษณะของ คำสั่ง หรือสั่งทางวาจา หรือขอร้องให้ช่วย จากเพื่อนร่วมงาน ก็ช่วยๆ เขาไป บางที่ก็ต้องปิดทองหลังพระเพื่อละบาป คนไม่ทราบช่างเขาแต่เราเห็น แต่ที่ว่ามาถ้ารับ ถ้าช่วยมันก็ทำให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย หรือเราอาจจะสุขน้อยกว่า ก็ดีกว่าขัดแย้งกันครับ รักกันอยู่ขอบฟ้าเขาเขียวเสมออยู่หอแห่งเดียวร่วมห้อง ชังกันบ่แลเหลียว เหมือนขอบฟ้ามาป้องป่าไม้มาบัง และที่สำคัญการที่คนได้มาอยู่ร่วมกัน ณ ที่ใดที่หนึ่ง ณ ช่วงเวลาหนึ่งนั้น แสดงว่าเราได้เคยสร้างกรรมร่วมกันมาแต่ชาติปางก่อน ฉะนั้นก็ควรสร้างกรรมดีให้เจริญงอกงามร่วมกันยิ่งๆ ขึ้นไปดีกว่า เพราะสุดท้ายไม่ว่าช้าหรือเร็วก็ต้องจากกันไป......
วันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ อีกไม่กี่วันก็ครบรอบวันเกิดแล้ว และก็จะเข้าสู่ศักราชใหม่ เลขสวยครับ 2554 น่าจะมีงานมงคล แต่ทำไงได้เมื่อไม่รู้ว่า ชาติที่แล้วเคยทำบุญร่วมกับใครไว้เป็นพันๆ ครั้งหรือเปล่า แต่สิ่งที่กำลังจะได้รับอย่างแน่นอนคือความแก่ชราที่เพิ่มขึ้นอีก 1 ปีครับ ซึ่งเมื่อครั้งหนึ่งเคยเห็นคนที่อายุมากกว่าวิตกกังวลเกี่ยวกับความแก่ชรา ก็รู้สึกรำคาญว่าอะไรกันนักกันหนา แต่วันนี้กำลังเจอเข้ากับตัวเอง อยากรู้ว่าตัวเองแก่แค่ไหนให้ถามเด็ก เอาสัก ม3 ดูนะครับ หรือไม่ก็ถ่ายรูปร่วมกันดู แต่ก็เอาเถอะ อนิจจัง วัฏสังขารา สังขารเป็นของไม่เที่ยง คิดซะว่า ธรรมดา ธรรมชาติ นิรันดร ครับ
และสิ่งที่ได้จากอายุที่เพิ่มขึ้นคือ experience ครับ ซึ่งก็คือ ประสบการณ์ ที่เขาตั้งชื่อ window XP ก็มาจากคำนี้เเหละครับ อย่างที่คนเขาบอกว่าอาบน้ำร้อนมาก่อน และสิ่งนี้ไม่สามารถใช้เงินหาซื้อได้ตามศูนย์การค้า เมื่อต้องการมัน ต้องสั่งสมมาเรื่อยๆ รับครั้งเดียวไม่ได้ บางอย่างที่ตอนเด็กไม่รู้ ตอนนี้ก็รู้แล้ว เช่นเรื่องของใจ ที่มันค่อยๆ เย็นลงเรื่อยๆ ไม่เหมือนตอนวัยรุ่นที่มันมีพลังกำลังทะยานถึงขีดสุด พร้อมที่จะทำอะไรก็ได้ อย่างที่วัยรุ่นสมัยนี้เขาทำกัน จึงได้รู้ว่าคิดเป็นผู้ใหญ่ คิดเป็นเด็กเป็นยังไง
ชีวิตก็ผ่านพ้นไปวันๆอีกแล้ว แต่ในแต่ละวันนั้นมีค่าถ้าเราทำให้มันมีค่า มีความสุข ทุกคนมีเวลาเท่ากัน แต่ก็มีหลายคนบอกว่าไม่มีเวลา งานยุ่ง บางคนโทรศัพท์จนไม่มีเวลาให้คนรอบข้าง บางคนดูแลแต่ตัวเองจนลืมพ่อแม่ หรือคิดยากมากที่จะมอบความรักให้พ่อแม่เพราะเห็นเป็นโครงการใหญ่ จนคิดไม่ออก เคยได้ยินไหมคำว่า"วันพ่อนี้จะทำอะไรให้พ่อจะซื้ออะไรให้พ่อ" พ่ออาจไม่ต้องการอะไรมากมายก็ได้ เพียงมองใกล้ๆ......เช่น ก้มลงมองที่เท้า ดูว่ารองเท้าที่พ่อใส่น่าจะเปลี่ยนหรือยัง.......
ความเห็น (4)
เวลาผ่านไป ประสบการณ์ก็ผ่านเข้ามาครับ
เป็น อะไรที่น่าอ่านมากจริงๆ ความรู้สึกนึกคิดนี่ ขออนุโมทนาในบุญกุศลเจตนาด้วยจริงๆ หลวงพี่ก็อยากจะให้กำลังใจในการต่อสู้เพื่อชีวิต ของน้องณัฐเอก ความเป็นจริงแล้ว ก็เหมือนกับที่เราได้เขียนบรรยายไว้ ไม่เพียงเท่าไร ชีวืตเราก็ผ่านไป มีสักครั้งหรือไม่ที่เราได้ค้นพบตัวตนเราเอง และทำเพื่อตนเองและคนที่เรารักกันแล้ว หรือยัง และสิ่งที่เป็นประโยชน์ ต่อเพื่อมนุษย์ บางครั้งเราต้องทำด้วยน้ำตา และปิดทองหลังพระ ไม่มีคนรู้ แต่เราก็ต้องทำ เพราะทำแล้ว มันเป็นประโยชน์แก่หลายๆคน
เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆๆๆ อย่าเพิ่งท้อ เพราะคนเรากว่าจะทำให้คนอื่นเข้าใจมันยากกว่าอะไรทั้งนั้น อ้อ ก่อนอื่นก็สุขสันต์วันเกิดด้วยนะน้อง ขอให้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน การเรียนหรือแม้แต่เรื่องที่หล้วอย่าลืมคำว่า สู้ๆๆๆๆๆๆๆ สวัสดีครับ
สวัสดีจ่ะ เอก
เป็นคนเรียบ ๆ แต่เวลาพูดหรือทำอะไร โดนใจพี่ต้อยมาก ๆ ครับ นิ่งแต่แน่น ในการทำงานการเรียน เป็นครูคอม มันหนื่อย จริง ๆ อะไร ก็คอม ๆๆๆๆๆ
อะไรมันเสียหายไปแล้วเอามาคืนไม่ได้จริง ๆ นะ ยิ่งโตขึ้น แล้วมีน้องใหม่มาเรื่อย ๆ มาขอคำปรึกษาเรายิ่งต้องโตขึ้น ต้องมีความใจเย็นจริง ๆ
ปิดทองหลังพระไปก่อนนะน้อง อดทน อดทนอีกนิด บายนะคะ