ร้านอาหารไม่มีราคา

ทุกๆ เย็นตามถนนต่างๆ ในลอนดอน จะมีคนยืนแจกหนังสือพิมพ์ฟรีอยู่ 2 ฉบับ คือ thelondonpaper กับ London Lite ทำให้รับรู้ข่าวเหตุการณ์ต่างๆ ในวันนั้นได้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับลอนดอน

วันหนึ่งขณะนั่งอ่าน thelondonpaper อยู่บนรถ ก็ได้เปิดไปเจอเรื่องแปลกในคอลัมน์ thelondonfocus ตามที่เป็นหัวข้อของนั้น คือ ร้านอาหารไม่มีราคา คำว่าไม่มีราคาในที่นี้ ไม่ได้หมายความว่า ธรรมดๆ หรือราคาถูก อย่างที่หลายคนเรียกว่าไม่มีราคา แต่เป็นร้านอาหารที่ไม่มีราคาจริงๆ คือ ไม่มีราคาบนรายการอาหารทุกรายการ ยกเว้น เครื่องดื่ม

แล้วถ้าเราไปรับประทานอาหารที่นี่ จะต้องจ่ายค่าอาหารเท่าไร???

ตลอดเดือนกุมภาพันธ์ 2552 ลูกค้าที่มาร้าน The Little Bay ย่าน Farringdon จะจ่ายค่าอาหารกี่ปอนด์ก็ได้ ตามที่เขาคิดว่าควรมีค่าเท่านั้น Peter Ilic เจ้าของร้านบอกว่า ลูกค้าจ่าย 10 ปอนด์ หรือ 100 ปอนด์ ก็จะได้รับบริการเหมือนกัน บางคนอาจจ่ายมากกว่าราคาจริง ซึ่งก็คือรายการอาหารในเมนูก่อนจะเปลี่ยนมาไม่มีราคา บางคนอาจจ่ายน้อยกว่า ทั้งหมดขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของเขา

หลายคนอาจคิดว่าร้านนี้ขายอาหารจานด่วนทั่วๆ ไป ไปเมื่อมาดูรายการในเมนู เช่น dressed foie gars terrine, leek and potato soup with caviar, crab tartlet with saffron cream, fillet steak, breast of duck and whole-bone poussin ก็คงต้องคิดหนักว่าจะจ่ายค่าอาหารพวกนี้เท่าไร ดังนั้น หลังจากพนักงานเก็บจานบนโต๊ะไปหมดแล้ว ภาพที่มักเกิดขึ้นในร้านคือ ลูกค้าจะมองโต๊ะอืนๆ ว่าเขาวางเงินไว้บนโต๊ะกันกี่ปอนด์

ความคิดนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อประเทศอังกฤษ ต้องพบกับวิกฤติเศรษฐกิจครั้งใหญ่ตั้งแต่ปลายปีก่อน จึงคงยังไม่แพร่หลายไปในประเทศไทย แม้ที่นี่เองยังมีคำถามว่า “Madness or Genius” บางคนอาจบอกว่าบ้า บางคนอาจบอกว่าฉลาด แต่เรื่องจริงก็คือ ไม่มีลูกค้าคนใดจ่ายค่าอาหารน้อยกว่าราคาจริง และลูกค้าส่วนใหญ่จ่ายค่าอาหารมากกว่าราคาจริง !!!

(เขียนเรื่องเมืองผู้ดี หนังสือพิมพ์แนวหน้า ฉบับวันที่ 14 มีนาคม 2552)