ทำไมเรื่องเรียนปริญญาเอกถึงชงัก
ระหว่างการเดินทางมีเสน่ห์เสมอ เมื่อวานเราเริ่มเดินทางกันตั้งแต่เก้าโมงเช้ากว่าจะมาถึงชลบุรีก็ประมาณสี่โมงเย็น ระหว่างที่ตลอดสิบเอ็ดชั่วโมง ทำให้ได้เห็นได้เรียนรู้ พี่ ๆ มีข้อสงสัยหลายอย่างถามติ๋ว ว่าทำไมเรื่องเรียนปริญญาเอกถึงชงักไป
บอกตามตรงนะคะว่า
“ถ้าถูกถามแบบนี้สักเมื่อสองปีที่แล้ว อาจจะมีอึ้งแล้วก็เก็บมาเศร้า”
แต่พอถูกถามครานี้ เห็นความเปลี่ยนแปลงภายในชัดเจนถึงความเงียบ ไม่เกรี้ยวกราด ในเรื่องนี้ ได้ตอบพี่เขาไปด้วยใจนิ่ง ๆ และรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าว่า “ดีใจที่ยังไม่ได้เรียนค่ะ เพราะตอนนั้นเป็นคลุมเครือในความรู้สึก ไม่รู้ว่าเรียนเพื่ออะไร เรียนเพียงเพื่อให้ได้ชื่อว่า ดร. หรือเรียนเพื่ออยากค้นหาเรียนรู้อะไรเพิ่มเติม ตอนนั้นจึงหยุดตนเองไว้ก่อน”
มาจนถึง ณ วันนี้ที่ได้หันมองตนเอง หันมองคนรอบข้าง เข้าใจว่า “ใบปริญญาที่ล้ำค่าไม่ได้อยู่ในหลักสูตรหรือ มหาวิทยาลัยไหน ๆ มันอยู่ตรงหน้างาน อยู่ในการดำเนินชีวิตนี่แหละ แค่ไม่มีใครมาตีตราว่าได้ปริญญาชื่ออะไร ต่อให้เรียนมามากมาย แต่ไม่เคยเผชิญปัญหา นั้น ๆ หรือ ไม่เกิดกระบวนการคิดในการแก้ปัญหา ก่อนได้มาซึ่งปริญญา คน ๆ นั้นจะรู้สึกถึงความด้อยค่าในตนเอง ในทางกลับกันผู้คนในหน้างาน พี่ ๆ ที่หมั่นคิดค้นแก้ไขปัญหาในการดำเนินชีวิต พี่ ๆ เหล่านั้นเหมือนได้ใบปริญญาเป็นสิบ ๆ ใบ ยิ่งแก้ปัญหาท่านก็ยิ่งดูมีความสุข ไม่มีการเบ่ง พี่ ๆยิ่งเก่งก็ยิ่งดูธรรมดา ไม่โอ้อวด ไม่ขี้โม้ แต่ถ้าสงสัยมีปัญหาปรึกษาได้ มีแนวทางให้น้องมาลอง มาปรับใช้ แล้วก็ได้ผลจริง
ณ ตอนนี้ก็พยายามถามตนเองในการลุยแก้ไขหน้างาน ตั้งโจทย์กับตนเองว่า ถ้าจะเรียนปริญญาเอกจะทำเรื่องอะไร แล้วก็ถามตนเองว่า “ทำไมต้องรอทำในหลักสูตรก็ลุยเลยซิ คิดวิเคราะห์ดูแล้ว ก็พอทำได้ มีปัญหาก็ขอปรึกษาตามสิ่งที่ติดขัด ช่วงนี้เป็น pilot study กับตนเองค่ะ” รับรู้อยู่ภายในถึงความมั่นคงอยู่ภายในเปิดใจเรียนรู้สิ่งรอบด้านมากขึ้น ขอบพระคุณนะคะสำหรับคำถาม
ความเห็น (4)
ผม ว่า อย่าใบยึดติดกระดาษเลยครับ มันไร้ค่า การเรียนผู้เรียน ป.เอก ต้องอยากเรียน
หลงใหลวิชาการ และรักการทำวิจัย แต่ คนไทยดันเรียนเพื่อ ป.โท ป.เอก เอาใบ
ปริญญา เอาฐานะและความมีหน้าตา มีตา เลยเกิด กลุ่มอาการ doctor กล้วย กัน
มาก คือ มี งานวิจัย 1-2 ชิ้นก็ ตายแล้ว ไม่ทำวิจัยอีก (ก็คนมันไม่ชอบ ทำวิจัยนี่หว่า )
ผมเอง ไม่จบอะไร ก็ทำวิจัย ไปแล้ว 8 paper ปีนี้ จะ go inter ตีพิมพ์งาน วิจัยภาษา
อังกฤษ ในวารสาร ที่มี impact factor กำลัง เขียน proposal อยู่ครับ
และอีกอย่าง กำลังเรียน enlish writing ครับ ตอนเด็กๆ ไม่น่าเบื่อภาษาอังกฤษเลย
เเวะมาทักทาย ครับ
ผมเรียนรู้ โดย ให้ครูใหญ่ เป็น ปากกล้า กล้าที่จะตั้งคำถาม กับคนรอบข้าง กับทุกเรืองราวของชีวิต ครับ
เยี่ยมเลยค่ะ พี่นาย ศุภรักษ์ ศุภเอม
กระบวนการคิดเชิงวัยไม่ได้อยู่แค่ในใบปริญญา
ขอบคุณแง่คิดงาม ๆ ให้รุ่นน้องค่ะ (^_^)
ดีใจที่แวะมาทักทายยามเช้าค่ะ และมอบคำคมค่ะ ท่าน ต้นกล้า
ปากกล้า กล้าที่จะตั้งคำถาม กับคนรอบข้าง กับทุกเรืองราวของชีวิต ครับ