*****************************
ปล่อยใจ เถอะค่ะ
ก็เพราะใจฝึกจนเป็นคนดื้อ
ไม่ยอมถือคำสั่งที่หวังไว้
จึงเจ็บเศร้าเหงาท้อใจหนอใจ
ที่เป็นไปเพราะเราไม่เข้าใจ .........เอ จบจนได้เหมือนกัน
สวัสดีครับ
"ใจเอ๋ยใจ ไยต้องดื้อ ถือรักมั่น
ใจเอ๋ยใจ ไยผูกพัน อยู่ไฉน
ใจเอยใจ คิดหักห้าม บ้างนะใจ
ใจเอ๋ยใจ หยุดรักไว้ ได้ไหมเอย"
เศร้าจังคร๊า...........
* ใจเจ้ากรรม มาถลำไปรักคนผิด
* โอ้ว่าใจหนอใจ ผ่าได้เหมือนฟักเหมือนแฟง....
* ใจพี่ มีแต่ซื่อ แต่ใจน้องนั่นหรือ เปรียบเถาวัลย์
* ใจนางเหมือนอย่างทางรถ ช่างคดเหลือจะคะเน
* .....................
ใจหนอใจ ใจใคร ช่างอออดอ้อน
ใจมาวอน เพียงว่า น่าสงสาร
ใจหนอใจ ทำไม ไม่ทนทาน
ใจยอมหวาน ต้องไหว ให้มีแรง
"อ้อนใจดี"
"คนอะไรครูภาษาไทยหรือเนื้อกลอย
ดูซิอ้อนดีใช่ย่อย ดูอ้อนใจ
ฉันครูสังคมยังอ้อน ไม่เท่าไหร่
น้องเป็นหมอยังอ่อนใจ ได้ดีจัง"
ใครหนอใครทำให้พี่จรรย์เจ็บ
ใครหนอใครเก็บใจพี่จรรย์ไว้
ใครหนอใครทำพี่จรรย์ต้องร้องไห้
ใครหนอใครรู้แล้วไซร้ให้ส่งคืน
"ตัดบัวยังเหลือใย ตัดความรักใยจะไม่คนึงหา แต่ละวันหมุนผ่านเนิ่นช้า ยังคอยคอยหาสุดจะห้ามใจ"
สำนวนดีไม่เบา ขอบคุณค่ะ
นั่นซีคะ ไม่มีใครรักเราเท่ากับตัวเราเอง
ขอบคุณค่ะ
ไม่มีใครทำให้พี่เจ็บหรอกค่ะคุณยาย
ก็แค่อินกับเรื่องของน้องคนหนึ่ง ที่เตือนแล้วไม่เชื่อ ก็เลยแต่งกลอนให้เขา
สุดท้ายกลัวจะเป็นการซ้ำเติม เลยไม่ได้ให้เขาอ่าน แต่มาลง Go to Know แทน
และตอนนี้เขาก็อาการดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ