สัจธรรมแห่งชีวิตมนุษย์

"สัจธรรมแห่งชีวิตมนุษย์"...

วันนี้ ผู้เขียนได้อ่านบทความของ เจ้าคุณนรรัตน์ราชมานิต วัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร จากเว็บไซต์ http://dedradio.com/index.php?name=knowledge&file=readknowledge&id=12 ซึ่งให้ข้อคิดในการดำเนินชีวิตของมนุษย์เราเป็นอย่างมาก และผู้เขียนก็เห็นว่าเป็นข้อคิด เตือนใจของคนเราได้อย่างดีมาก จึงนำมาฝากให้อ่านกันดังนี้...

"คนเราเมื่อมีลาภก็มีเสื่อมลาภ

เมื่อมียศก็มีเสื่อมยศ

เมื่อมีสุขก็มีทุกข์

เมื่อมีสรรเสริญก็มีนินทา"

เป็นของคู่กันมาเช่นนี้ จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์ ถึงจะดีแสนดีมันก็ติ ถึงจะชั่วแสนชั่วมันก็ชม นับประสาอะไร พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์และเทวดายังมีมารผจญ ยังมีคนนินทาติเตียน ปุถุชนอย่างเราจะรอดพ้นจากโลกธรรมดังกล่าวแล้วไม่ได้ ต้องคิดเสียว่าเขาจะติก็ช่าง ชมก็ช่าง เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดร้อนแก่ตัวเราแลคนอื่น เราจึงทำ เขาจะนินทาว่าใส่ร้ายอย่างไรก็ช่างเขา บุญเราทำกรรมเราไม่สร้าง พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ จะต้องไปกังวลกลัวใครติเตียนทำไม ไม่เห็นมีประโยชน์ เปลืองความคิดเปล่า ๆ...

เนื่องมาจาก...ในชีวิตของผู้เขียนก็ได้ประสบมาแล้วเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่น...จากคำสอน คนเราเมื่อมีลาภก็มีเสื่อมลาภ เมื่อมียศก็มีเสื่อมยศ เนื่องจากผู้เขียนเคยถูกยุบเลิกตำแหน่งจากภาครัฐ ซึ่งมีการปฏิรูปการศึกษา จึงต้องมีการยุบเลิกตำแหน่งผู้ช่วยหัวหน้าการประถมศึกษาอำเภอ ซึ่งรัฐเล็งเห็นว่าเป็นงานที่ซ้ำซ้อนกัน จึงยุบสำนักงานการประถมศึกษาอำเภอ สำนักงานศึกษาธิการอำเภอ สำนักงานสามัญจังหวัด โดยให้ยุบรวมกันเป็นเขตพื้นที่การศึกษาในปัจจุบัน...เรียกได้ว่า “ตำแหน่งถูกยุบ” เพราะการปฏิรูปการศึกษา และในการถูกยุบนั้น เรียกได้ว่า ถ้าอยู่ได้ก็อยู่ต่อไปเป็นรองผู้อำนวยการเขตพื้นที่การศึกษา ก็ได้ หรือไม่ก็ “ลาออก” ...(ไม่รู้ชะตากรรมของตนเองในขณะนั้น)...อาจกล่าวได้ว่า "มีการเสื่อมยศ ตำแหน่ง"...

สำหรับผู้เขียนในช่วงที่ถูกยุบเลิกตำแหน่งนั้น ทำให้ตนเองได้ผลของสัจธรรมในความเป็นจริงต่อชีวิตของผู้เขียนเป็นอย่างมาก...โดนกระทำจากผู้บังคับบัญชา จากผู้ร่วมงาน ก็มาก... จึงทำให้ปัจจุบัน ผู้เขียนมีชีวิตที่แข็งแกร่ง ต่อสู้งาน โดยมีความอดทนเป็นที่ตั้ง...ทำให้ผ่านพ้นวิกฤตแห่งห้วงกรรมในขณะนั้นออกมาได้...(ถ้าไม่เกิดกับชีวิตใคร ก็จะไม่ทราบหรอกว่า...มันเจ็บปวดปานใด)...ในช่วงที่ชีวิตเกิดการวิกฤตนั้น ผู้เขียนก็พลิกวิกฤตนั้นให้เป็นโอกาส โดยตั้งใจทำงานให้กับส่วนราชการ ทำทุกอย่างเท่าที่ความสามารถเราจะทำได้...ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ปัญหาใด ๆ ทั้งสิ้น...พร้อมกับเรียนรู้และพัฒนาตนเองจากการเรียนรู้ e – Learning ของ ก.พ. จึงทำให้ผู้เขียนทราบถึงความเปลี่ยนแปลง ข้อมูล ข่าวสาร ที่เรียกว่า “ทันเหตุการณ์ของระบบภาครัฐในปัจจุบันก็ว่าได้”...

ทำให้เห็นว่า...คนเรานั้น “ไม่พ้นในกฎแห่งกรรม” ทำกรรมดี ก็ได้ดี...ทำกรรมชั่ว...ก็ได้ชั่ว...ทุกวันนี้... นับได้ว่าคนเรา เมื่อมีสุขได้สักพัก ก็จะมีทุกข์ และเมื่อมีทุกข์สักพัก ก็จะมีสุข เป็นปรัชญาของชีวิต ถ้าเปรียบเทียบกับเครื่องคอมพิวเตอร์ ที่ตั้งฐานรหัสไว้ มีค่า = 0 และ = 1 ไว้ เมื่อใดเป็น 1 สักประเดี๋ยวก็จะเป็น 0 เมื่อเป็น 0 สักประเดี๋ยวก็จะเป็น 1 เป็นวัฏ วงเวียนต่อไป และก็ไม่พ้นอีกนั่นแหล่ะว่า...เมื่อมีการสรรเสริญ ชื่นชม สักพัก ก็จะมีเรื่องนินทาตามมา เมื่อพ้นเรื่องนินทา อีกสักพักก็จะมีเรื่องสรรเสริญ ชื่นชม ยินดี นี่คือ... สัจธรรมแห่งชีวิตมนุษย์จริง ๆ...

เขียนใน GotoKnow โดย บุษยมาศ
ใน คำคม

คำสำคัญ (Tags): #การจัดการความรู้#ชีวิตมนุษย์#สัจธรรม#สัจธรรมแห่งชีวิตมนุษย์#บุษยมาศ

หมายเลขบันทึก: 408602เขียนเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2010 10:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 3 เมษายน 2016 15:48 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (8)

ว.วังชัย

เขียนเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2010 10:00 น. ()

จริงๆครับอาจารย์ ถ้าเราไม่ยึดติด เราก็สบายใจ ไม่มีความกังวล คนเราถ้าบริหารชีวิตตนเองได้ คนนนันถือว่ายอดเยี่ยม

อาจารย์ไม่อยากมีความทุกข์ไหมครับ ผมมีวิธีแก้ คือ ให้เราคิดเสมอว่า ความทุกข์คือสุขน้อย ดังนั้น ตลอดชีวิตเราก็จะมีเฉพาะ

สุขมาก กับสุขน้อย ครับผม

บุษยมาศ

เขียนเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2010 10:12 น. ()

สวัสดีค่ะ...อาจารย์ ว.วังชัย...

ค่ะ...ทุกวันนี้ ก็ไม่ยึดติดกับสิ่งที่เรามีอยู่ แค่รู้ว่ามีความสุข สุขกาย สุขใจ ก็เพียงพอแล้วค่ะ...และก็คิดว่าตนเองทำดีที่สุดแล้ว ต่อตนเอง ต่อครอบครัว ต่อหน้าที่ ต่อสังคม...เพียงเท่านี้เองค่ะ ก็พอเพียงสำหรับชีวิตเราแล้ว...
ใช่เลยค่ะ มีทุกข์ ประเดี๋ยวก็จะมีความสุข...มีสุข ประเดี๋ยวก็มีทุกข์ค่ะ...(สุขมาก กับสุขน้อยค่ะ)...
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ...