เมื่อเราต้องมานั่งเรียนกับพื้น
เรื่องเล่าจาก...ปทุมธานี
ในกระบวนการทำ R2R เป็นภาพสะท้อนที่พี่กุ้ง R2R - Fa หัวใจงามส่งมาให้หลายวันแล้ว เพิ่มสบโอกาสที่จะได้นำมาแบ่งปันบันทึกไว้
บรรยากาศการประชุม R2R ครั้งที่ 2
5พฤศจิกายน 53
วันนี้ย้ายห้องประชุมจากชั้น 7 มาเป็นห้องประชุมอาคารเภสัชกรรม ชั้น 4 เนื่องจากเสียงเรียกร้องอยากนั่งเรียน นอนเรียนในบรรยากาศสบายๆ สไตล์ R2R
ช่วงแรก ห้องที่จัดเตรียมไว้ยังไม่ใช่รูปแบบที่ต้องการ เนื่องจากการสื่อสารการจัดห้องกับป้าต้อยผิดพลาดเล็กน้อย แต่อาจารย์กระปุ๋มบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยปรับห้องใหม่ตอนหลังจากพักรับประทานอาหารว่าง
ใจไม่ดีเหมือนกัน วันนี้คนเข้าประชุมน้อยลงกว่าเดิมมาก ไม่แน่ใจว่าคนจะมาเพิ่มหรือเปล่า
แต่พอเริ่มสายหน่อย คนเริ่มทยอยกันเข้ามา รวมแล้วประมาณ 70 กว่าคน ล้วนแล้วแต่แต่เป็นคนน่าเดิมๆ แสดงว่าทุกคนยังสู้ไม่ถอย ค่อยเริ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อย เอาน่าสู้ๆๆๆ .......
อาจารย์กระปุ๋มเริ่มเรียกความสนใจ โดยการเชิญทีม FA ที่ไปร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่บ้านผู้หว่าน มาเล่าบรรยากาศที่ได้ไปมาว่าเป็นอย่างไร กันบ้าง
ติ๊ก วิสัญญีคนสวย เริ่มก่อน ตาม้วย เดชา เจ้าพ่อห้องผ่าตัด เริ่มเล่นมุก คนข้างหลังถ้าได้ยินเสียงให้ลุกขึ้น หลายคนเริ่มลุกขึ้น เจ้าเดรีบเดินไปหาแล้วเรียกให้เดินตามมาข้างหน้า ไม่มีใครหลงกลยอมเดินตามมา เจ้าเด ทำเป็นงอน ไม่ยอมพูดต่อ โยนไมล์ให้พี่กุ้งเล่าบรรยากาศที่ไปมาแทน
พี่กุ้งเริ่มเล่าเรื่อง แต่ไม่วายดึงเจ้าเด เจ้าน้องจอมเกเร มาร่วมแจมเป็นระยะ ไม่ว่า จะเป็นเรื่อง ลับคำถามวิจัยให้แหลมคม โดยให้เจ้าเด มาขยายความ และเขียนบทคัดย่ออย่างไรที่เรียกว่า นุ่งผ้า แก้ผ้า ซึ่งก็เรียกเสียงฮาได้พอควร จนกระทั่งถึงตอนว่าทีมFA จะตามงานอย่างสร้างสรรค์ได้อย่างไร
เจ้าเด ถือโอกาสโยนคำถามลงผู้ร่วมประชุมแสดงความคิดเห็น ว่าอยากให้ตามงานอย่างไร
เสียงส่วนใหญ่จากห้องประชุม อยากให้มีการกำหนดเวลาที่ต้องส่งงาน เพื่อเป็นการกระตุ้นไปในตัว เจ้าฟิ่วเสนอให้ตามงานแบ่งเป็น 2ช่วง ช่วงแรกบอกให้รู้ตัว ช่วงที่2 กำหนดวันส่งงาน เป็นอันว่าเป็นโอกาสดีของทีมFA ที่จะตามงานได้ ตามความต้องการของแต่ละคน
หลังจากนั้น อาจารย์เริ่มเข้าสู่บทเรียน แต่ก่อนจะเรียน อาจารย์ให้เขียนถึงความรู้สึกว่าจากครั้งแรกที่ผ่านมา ไดทำอะไรไปบ้าง
ก็มีทั้งได้เริ่มลงมือทำไปบ้าง บงคนยังไม่มีเวลาได้ทำ แต่พอสรุปภาพรวมได้ว่า ทุกคนยังมีใจและมีความรับผิดชอบที่จำทำวิจัยอยู่
อาจารย์เริ่มให้ดูว่า วันนี้ต้องทำอะไรบ้าง โดยเปิดแต่ละบทของงานวิจัยให้ทุกคนดูและให้เริ่มลงมือทำและบอกว่าไม่รู้อะไรให้ปรึกษา FA
ทุกคนขะมักเขม้นจดหัวข้อกันใหญ่ แล้วเริ่มลงมือเขียนโดยงงๆ ทั้งที่รู้และไม่รู้ แต่อาจารย์บอกให้เขียนได้เลย จนเวลาผ่านไป ถึงเวลาพักรับประทานอาหารเที่ยงโดยไม่รู้ตัว ทุกคนยังไม่อยากเลิก จนอาจารย์บอกให้หยุดพักกินข้าวกันก่อน เจ้าแจงกับเจ้าแจ๋วกินเป็นคนสุดท้ายของห้อง
ขณะพักทานข้าว สังเกตเห็นทีมหมอฟันนั่งกันคนละมุมทานข้าวไป ทำงานไปอย่างจริงจัง น่ารักจริงๆ
ทีมFAเองได้นั่งทานข้าวไปคุยกันไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ว่าจะทำกันอย่างไรต่อไป โชคดีได้พี่หัวหน้าพยาบาลมาร่วมนั่งทานข้าวด้วยทำให้ได้ข้อคิดดีๆจากการทนข้าวในครั้งนี้
หลังรับประทานอาหารกลางวันทุกคนเข้ามาทำงานต่ออย่างไม่ท้อถอย ทีมศัลยกรรมกระดูกชวนหมอเข้ามาช่วยด้วย
จนเวลาผ่านไป 14.30 น. อาจารย์ให้แต่ละคนขึ้นไปนำเสนอผลงาน อาจารย์บอกเขียนได้แค่ไหนเอาแค่นั้นซึ่งทำให้ผู้วิจัยไม่รู้สึกกดดันมาก
ทีมศัลยกรรมนำเสนอเป็นทีมแรกจะดูแลเรื่องบรรเทาความเจ็บปวดของผู้ป่วยในรูปแบบต่างๆ
อาจารย์ช่วยให้ข้อเสนอแนะบางอย่างและชื่นชมให้กำลังใจ ทำให้ผู้นำเสนอยิ้มแก้มปริก่อนจะลงไป
ต่อจากนั้นก็มีอีกหลายคนที่ได้นำเสนอ ปิดท้ายด้วยทีมศัลยกรรมกระดูก ทุกคนที่ได้นำเสนอล้วนชื่นมื่นได้รับข้อเสนอแนะให้ไปปรับแก้
ก่อนจะปิดการประชุมอาจารย์ให้ทุกคนที่เหลืออยู่แสดงความรู้สึกว่าวันนี้ได้เรียนรู้อะไร
ทุกคนล้วนแสดงความรู้สึกที่เป็นบวก ทำให้อาจารย์และทีม FA ชื่นใจไปตามๆกัน
ขอบคุณอาจารย์ที่มาช่วยให้ชาวโรงพยาบาลปทุมธานีอยากทำงานวิจัย
ขอบคุณทีมFA น้องๆพี่ๆ ที่ช่วยให้การประชุมแต่ละครั้งสำเร็จด้วยความสุขและรอยยิ้ม
ความเห็น (2)
ดูเป็นงานเป็นการกันดีจังครับ ร่วมแรงร่วมใจ
มาอ่านเรื่องดี ๆ ครับ