ก็แค่...เหงา
ยามใดใจฉัน..มันอ่อนล้า
คือเวลาที่ฉัน..นั้นอ่อนไหว
โอบกอดตัวเอง...ไม่ต้องเกรงใจใคร
ไม่เห็นเป็นไร....ก็แค่นี้
..ไม่ว่าจะต้องเจอกับเรื่องใด..
ดีหรือร้าย..คงไม่อาจหลีกหนี
ใจฉัน..ก็คงเหมือนเดิม..ทุกที
ที่จะมี..ความเหงา..ดั่งเงากาย
บนทางเดิน...ที่เคยล้มลงไป
ทำให้ใครบางคน...หล่นหาย
เหลือเพียงตัวเรา...ที่เปล่าดาย
กับมากมาย..ความหมาย..ให้จดจำ
ในวันนี้...มีลมหนาวพัดมา
ในวันหน้า...ก็จะมีที่ฝนพร่ำ
หมุนวน..มั่นคง..ดุจกงกรรม
และตอกย้ำให้คนเหงา..ก้าวต่อไป
..ชีวิตยังต้องดำรงอยู่..
แม้ไม่รู้...จะต้องเดินไปถึงไหน
แต่ก็ยังยิ้มอยู่...สู้ต่อไป
โอบกอดความเหงาไว้....ไม่เศร้าเลย
กิ่งไผ่...ใบหลิว
คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 406729เขียนเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2010 21:30 น. ()ความเห็น (4)
คนเหงา...ที่ใจกล้าแกร่ง
ไม่ท้ออ่อนแรงเข้มแข็งขืนไว้
ไม่ยอม...ทนเศร้าหม่นหมองร้องไห้
ถึงอยู่เดียวดายยืนหยัดก้าวเดิน
วันนี้...เหน็บหนาวเจ็บจนใจร้าว
กอดเพียงภาพเงาหลอกใจให้เพลิน
อยู่ไป...เพียงวันหวังสู้เผชิญ
บนหนทางเดินดำเนินต่อไป...และต่อไป
สวัสดีค่ะ
มูนแวะมาเยี่ยมค่ะ มาดึกอีกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าด้วย บ่นๆ อิ อิ
แต่ก็ยังยิ้มอยู่...สู้ต่อไป
โอบกอดความเหงาไว้....ไม่เศร้าเลย
เหงาเพียงร่างกาย อย่าให้จิตใจเหงา ก็มีชัยไปแล้วเกินครึ่ง
เป็นตัวของตัวเองน้า.. เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
มูนเองก็มีภาระกิจประจำวันไม่ค่อยว่างเลย
โชคดีที่ว่า งานในวันเวลาราชการ ได้เป็นตัวของตัวเอง
และสามารถใช้เวลาคิดเองได้เต็มที่ อีกทั้งไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง
ทำให้ได้ใช้ชีวิตที่เป็นธรรมชาติอย่างแท้จริง
ขอให้ พี่กิ่งไผ่.. มีความสุขกายสบายใจ เสมอๆ น้า..
น้องBy Jan
- ในบางครั้ง เราไม่รู้นะว่าตัวเองเหงา ก็แค่มันเงียบๆ ซึมๆ
- แต่พอออกมาเป็นกลอน ตัวเองยังตกใจนะคะว่า นี่เรารู้สึกแบบนี้จริงหรือ หรือเป็นเพราะทางกลอน
- ขอบคุณน้องมากนะคะที่แวะมาเยี่ยม
...น้องมูนสไมด์...
- ดีใจค่ะที่น้องสาวแวะมาเยี่ยมอีกครั้ง
- เรื่องหนึ่งที่พี่ไม่เคยบอกใครนะ พี่เขียนบล็อกบทกวี เพราะงานมันเยอะ แล้วเครียดค่ะ
- การได้เขียนอะไรๆออกไปจากความรู้สึกตอนนั้นๆ ช่วยผ่อนคลายได้เยอะเลยนะ บางครั้งเขียนไม่ออก ได้นั่งอ่านเรื่องเก่าๆที่เราเขียนไว้ คล้ายๆสำรวจความรู้สึกของตัวเองนะคะ
- และก็คำถามเดิม...เมื่อไหร่พี่จะได้แวะไปเยี่ยมบล็อกน้องมูนบ้างล่ะคะ...รออยู่น๊า