พุทธคยา คยา รัฐพิหาร

Bodhi Tree

ต้นพระศรีมหาโพธิ์..ไปใหม่ๆ(ปี๒๕๑๙-๒๕๒๑) หลวงอา(พระครูปลัดบุญมี)ซึ่งเป็นพระธรรมทูตประจำวัดไทยพุทธคยา ใครที่ไปจาริกแสวงบุญช่วงปี ๒๕๑๘ เป็นต้นมา คงรู้จักท่านเป็นอย่างดี ท่านเป็นหลานของปู่ ญาติดูเหมือนห่าง แต่เมื่อนับญาติกันแล้ว สำหรับคนที่รักญาติพี่น้องก็ถือว่าใกล้ เพราะแม่ของท่านนามสกุลเดียวกับเรา ท่านมักจะพาไปชมสถานที่ต่างๆในตำบลพุทธคยา เช่นบ้านนางสุชาดา และพาไปคารวะผู้ใหญ่ในมหาวิทยาลัยมคธ อย่างเช่น ดร.ฐากูร ซึ่งเป็นคณบดีคณะ Ancient Indian and Asian Studies ซึ่งมีนักศึกษาไทยไปเรียนกันมากที่สุด(ซึ่งก็คือพระไทย) และท่านก็พาไปไหว้พระที่ต้นโพธิ์ทุกวัน ด้วยอารมณ์เด็กๆคิดถึงบ้าน เหงา น้อยอกน้อยใจในชะตาตัวเอง..แต่จิตใฝ่ดีก็ยังมีมากกว่า คิดแค่นั้นแล้วก็หันไปสนใจเป้าหมายตัวเอง รอเวลาที่จะได้กลับบ้าน ก็ไปเข้าห้องเรียนตามปรกติ คิดว่าสองปีไม่นานเกินรอ ช่วงเวลานั้นเมืองไทยก็น่ากลัวด้วย สิบสี่ตุลา ยี่สิบเก้าพฤษภาทมิฬ..เหตุการณ์น้ำท่วม เหมือนฟ้าให้หนีภัย แต่"แม่"ไม่รู้อยู่อย่างไร อารมณ์ไหน เพราะ..ครอบครัวต้องดิ้นกันสุดฤทธิ์ ..

แต่อานิสงส์ที่ไปกราบไหว้พระที่ต้นพระศรีมหาโพธิ์ทุกวัน ฝากจิตฝากใจเอาไว้ที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ณ ต้นพระศรีมหาโพธิ์ อธิษฐานแต่ว่าให้ท่านช่วยปกป้องคุ้มครองลูกด้วย เพราะมาอยู่ห่างไกลญาติพี่น้อง..สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านก็ประทานให้ตามที่ปรารถนาจริงๆ...เพราะตลอดสองปี ไม่เคยเจ็บไข้อะไรหนักหนาเลย ในขณะที่เพื่อนนักศึกษาไทยบางคน อุบัติเหตุแขนหัก หรือไม่ก็ไม่สบายต้องไปนอนโรงพยบาลแขก..

หน้า "หอพักหญิง"..กับเพื่อน ในชุดนักศึกษาแขก ที่ใส่แล้วมีอาถรรพ์อยากใส่อีก

ปีแรกที่ไปอยู่พุทธคยา..

รุ่นนี้มีผู้หญิงคนเดียว นอกนั้นเป็นพระและฆราวาส..ปีที่ไป ๒๕๒๐ เริ่มแรกไปเข้าคณะ AIAS มาจากคำว่า Ancient Indian and Asian Studies Dept. ไปเรียนอยู่ได้เดือนเดียวก็ขอย้าย เพราะว่าไม่สามารถเรียนภาษาธิเบตได้ เนื่องจากสับสนกับการออกเสียงที่เดี๋ยวเหมือนภาษาบาลี เดี๋ยวเหมือนภาษาจีน แต่เขียนเหมือนภาษาแขก..งงงงงไปหมด ไม่ไหวแน่ หากขืนนั่งเรียนต่อเช่นนี้ แต่การที่เราไปนั่งในคลาสทุกวันเหมือนเป็นแม่เหล็ก แขกชอบใจมาก มาเรียนทุกวันเต็มห้อง คณะต่างๆก็มีนักศึกษาเยอะแยะมาเรียนกันทุกวัน เป็นการสร้างสีสันให้มหาวิทยาลัยดีมาก..กิจกรรมที่เกิดขึ้นในระหว่างเรียนที่นั่นคือ การแข่งขันหาแชมป์กีฬาห้าอย่าง หนึ่ง-วาดรูป สอง-ปิงปอง สาม-แบดมินตัน สี่-การัมบอร์ด แต่เราไม่ได้ซีเรียสกับการแข่งขัน ทำเฉพาะสิ่งที่ทำได้แล้วก็เลิก..

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

เคยไปอินเดียมาหลายครั้ง เป็นประเทศที่น่าสนใจริงๆ เพราะไปทั้งวัดไทย โบสถ์พราห์ม ไปดูเขาบูชาเจ้าแม่กาลี ดูพิธีกรรมต่างๆ ทึ่งมาก

[ศิษย์สินธุ]

คะท่าน อินเดียหลังจากที่ไปแล้วไปอีก ก็ยังรู้จักเขาไม่มากพอ ต้องใช้เวลาชั่วชีวิตจึงจะเข้าถึงอินเดียจริงๆ..