การดำเนินชีวิตแต่ละคนเป็นสิ่งที่น่าศึกษา หนึ่งชีวิตเปรียบ
เหมือนหนังสือเล่ม 1 ส่วนเนื้อหาจะมีคุณค่าหรือไม่ ขึ้นอยู่กับ
การกระทำของผู้นั้น และโลกนี้ก็คือโรงละคร เราทุกคนก็เล่นไป
ตามบทบาทลีลาที่แตกต่างกันไป เมื่อการแสดงจบลงนั้นแหละ
ความเป็นตัวตนของเราก็ปรากฎขึ้นมา ถ้าผู้ใดแยกไม่ออก
ระหว่างการแสดงละครกับความเป็นตัวตนที่แท้จริงแล้ว ปัญหา
ก็จะตามผู้นั้นไปในทุกที่ทุกแห่งที่เขาปรากฎตัวอยู่เปรียบเหมือน
เงาติดตามตัวเราไปอยู่อย่างนั้น
แต่สำหรับผู้รู้จักการดำเนินชีวิตที่เพียงพอ คือการพอใจ
แต่ในสิ่งที่ตนมีและยินดีแต่ในสิ่งที่ตนได้แล้ว เขาคงนอน
ร้องเพลงสบายใจขี่อ้ายทุยเดินลุยท้องทุ่งมุ่งสู่ธรรมชาติ
เหมือนอย่างเหลาจื๊อ ปราชญ์ผู้ซ่อนตนเป็นแน่แท้
หรือท่านละมีความเห็นเป็นอย่างไรครับ ฮา ๆ เอิก ๆ .
สวัสดีค่ะ อ.ยูมิ
เป็นผู้นำท่องเวปไปทั่วทุกแว่นแคว้น
สิ่งตอบแทนแสนคุ้มค่าพาผ่องใส
เช้า-ค่ำสวดมนต์ทำให้พ้นภัย
จะทำให้บรรลุโสดาบันเอย
ธรรมะสวัสดี
สวัสดีครับ คุณภัทรานิษฐ์ เจริญธรรม
อิ อิ อิ...พึ่งย้อนทวนมาเปิดเห็น
บุญรักษานะครับ
ขอบคุณครับ