เด็กโต 7 คน ของบ้านอุปถัมภ์เด็ก ไปใช้ชีวิตในแหล่งก่อสร้าง
ด้วยเด็กโตของบ้านอุปถัมภ์ คัดเด็กที่เรียนหนังสือในระดับมัธยมศึกษา ไปเรียนรู้การใช้ชีวิตในแหล่งก่อสร้าง โดยให้ลงไปนอนในบ้านพักของกรรมกรก่อสร้าง ที่เขาใช้ชีวิตอยู่ในบ้านพัก ทั้งอาบน้ำ กินอาหาร และนอน
เด็กโตที่เติบโตมาในบ้านอุปถัมภ์ มาจากครอบครัวที่บางคนแม่ขายบริการทางเพศ เลี้ยงลูกมาด้วยความรักความตั้งใจ บางคนมาจากครอบครัวที่พ่อแม่หย่าร้าง แล้วตามหาใครไม่เจอเลย บางคนพ่อแม่เด็กตายหมดแล้ว บางคนเป็นเด็กต่างาติที่ต้องอพยพมาอยู่เมืองไทย สามารถใช้เงินอย่างสะดวกสบายมาก ไม่เคยเห็นชีวิตที่ลำบาก และเด็กเองก็อยู่ที่บ้านอุปถัมภ์เด็กมาตั้งแต่เล็กๆ ไม่เคยลำบากเหมือนเด็กในแหล่งก่อสร้าง
แต่มีเด็กโตของเรา มาอยู่ก่อนแล้ว และอยู่ได้ ปรับตัวเข้ากับชีวิตและงานที่ตัวเองรับผิดชอบแล้ว
ครูจิ๋งกึ่งบังคับกึ่งให้เลือก แต่ทุกคนต้องมาใช้ชีวิตในแหล่งก่อสร้างอย่างน้อย 1 อาทิตย์ เพื่อให้ด็กได้มีการปรับตัวเอง และพร้อมทุกสถานการณ์ที่ต้องเรียนรู้ และต้องอยู่ให้ได้ถ้าไม่มีทางให้เลือกอีกแล้ว
ครูเอ็มที่ดูแลกลุ่มเด็กโต ลงไปใช้ชีวิตกับเด็กด้วยในแหล่งก่อสร้าง
เด็ก เด็ก กำลังสิ่งที่ตัวเองต้องปฏิบัติตัว และจะสอนอย่างไรกับน้องๆที่
กำลังรอให้พี่ๆ สอนให้
เด็กลูกกรรมกรก่อสร้าง ต่างตื่นเต้นกับการมาของพี่ๆทุกคน
ที่มาใช้ชีวิตในแหล่งก่อสร้าง
นับว่าเป็นการเปิดโอกาสให้บรรดาเด็กๆ ทั้งหลายที่กำลังเติบโตเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาวในวันข้างหน้า กระตุ้นให้เด็กและเยาวชนคนรุ่นใหม่ได้มีโอกาสแสดงฝีมือและความสามารถในการดูแลน้องๆที่ยังเล็กและช่วยตัวเองได้น้อย เป็นการปลูกจิตสำนึกในการดูแลคนอื่นเขาบ้าง เพราะที่ผ่านมาอยู่ในฐานะผู้รับ แต่...วันนี้เด็กๆทั้ง 7 คน ได้มีโอกาสตอบแทนแสดงตนเป็นผู้ให้บ้าง น่าชื่นชมยินดี ที่บรรดาเด็กๆได้ทำประโยชน์ในช่วงปิดภาคเรียน
ขอบคุณมากค่ะ ครูมิ้น ที่แวะมาให้กำลังใจ
ในการทำงานบางครั้งก็ขอแค่ได้ทำตามความคิดที่อยากให้เด็กได้รับประสบการณ์ที่สำคัญในชีวิต
อย่างน้อยประสบการณ์เหล่านี้จะใช้ประโยชน์ในอนาคต
สำหรับคนทำงาน ทีมงานสำคัญมากพอๆๆกับตัวเด็กเหมือนกัน
แค่คิดแต่ขาดคนปฏิบัติ เด็กคงไม่มีโอกาสในการเรียนรู้
บางครั้งแค่เห็นเด็ก ได้รับโอกาส
แล้วกลับมาเล่าให้ฟัง ว่า สนุกมาก
อยากไปอีก คนทำงานอย่างพวกเราก็ยิ้มไม่หุบแล้ว
เพราะบางอย่างมันยากเกินไป และต้องเสี่ยงเหมือนกัน