ชีวิตที่เหลืออยู่ของหญิงคนหนึ่ง
เป็นเวลานานมาแล้วครับจนถึงปัจจุบัน เมื่อผมผ่านไปบ้านหลังหนึ่งในท้องที่ อ.เมือง จ.พิษณุโลก จะพบเห็นป้าคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าบ้านไม้ 2 ชั้น ที่หน้าต่างทุกบานถูกปิดตาย เปิดไว้แต่ประตูชั้นล่าง ป้าคนนี้ชอบมานั่งหน้าบ้านตามลำพังคนเดียว พร้อมสุนัขสีขาวอยู่เป็นเพื่อน วันที่บันทึกภาพป้ากำลังไซร้เห็บ หมัดให้สุนัขตัวโปรด อย่างขมักเขม้น ครับ
บ้านของป้าท่านนี้มีบ้านหลังอื่นอยู่ถัดไป ในบริเวณรั้วรอบเดียวกัน ผมไม่กล้าเข้าไปไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบ จึงไม่แน่ใจว่า ป้าเลือกที่จะใช้ชีวิตเช่นนี้ด้วยตัวเอง หรือเป็นภาวะจำยอมที่หาผู้ดูแลสักคนไม่ได้ หากเป็นเพราะเหตุผลข้อสุดท้ายนี้ คุณป้าท่านนี้คงต้องนึกน้อยใจกับโชคชะตา ที่ยามมีเรี่ยวแรง ตัวเองดูแลลูกหลานได้หลายคน แต่วันนี้ไม่มีใครคอยดูแล เศร้าใจจังครับ ยิ่งเมื่อฟังเพลง "อุ๊ยคำ" ที่นี่ http://www.musicatm.com/thai/%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%84%E0%B8%B3-%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%A5-%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%8A%E0%B8%A3-4710.html ยิ่งนึกสะท้อนใจว่า วันสุดท้ายของคุณป้าท่านนี้จะเป็นอย่างไร
และประมาณวันที่ 16 กันยายน 2553 หลายคนคงได้ชม "เรื่องจริงผ่านจอ" เกี่ยวกับการขังลืมชายชรา วัย 70 ปี ที่เป็นข้าราชการบำนาญ แต่ตัวเองต้องประสบกับชีวิตที่เป็นยิ่งกว่าขอทาน ขาดการเหลียวแลจากผู้อยู่ร่วมอาศัย จนแทบจะหมดเรี่ยวแรง เพราะขาดอาหาร ต้องหาทุกสิ่งทุกอย่างที่ใกล้มือประทังชีวิต แม้แต่ "อุจจาระ" ของตนเอง และมีโรคภัยร้ายแรงเกิดขึ้น ลองเข้าไปชมนะครับ http://www.thairealtv.com/2009/index.php?option=com_content&view=article&id=613:2010-09-15-05-29-00&catid=109:16-sep&Itemid=196 และเรื่องของชายชราท่านนี้มีต่ออีกในวันที่ 23 กันยายน 2553 และอาจจะมีอีกในอนาคต เพราะรายการกำลังตามดูข้อเท็จจริงที่ทำให้ท่านต้องเป็นเช่นนี้
(ภาพสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเย็น บนลำน้ำน่าน)
อยากให้ทุกท่านที่มีญาติผู้ใหญ่ ได้โปรดช่วยดูแลให้เต็มที่นะครับ อย่างน้อยอย่าให้ท่านอยู่อย่างว้าเหว่ โดดเดี่ยว เช่นคุณป้าตามเรื่อง ครับ
ความเห็น (2)
ชราขนาดนั้น แล้วใครดูแล แกคงเหงานะ เวลาเจ็บป่วย ทำยังไง
ทำไมลูกหลานปล่อยแบบนั้น เศร้าอ่ะ.....................
ถ้าบ้านหนูอยูใกล้ยายจะไปคุยเป็นเพื่อนยาย ไปอ่านหนังสือให้ยายฟัง
วันหยุดที่ผ่านมา บ้านหลังนี้ของคุณป้า หน้าต่างทุกบานยังคงปิดสนิท เจ้าสุนัขกำลังนอนเล่นอยู่บนโต๊ะหน้าบ้าน ขณะที่คุณป้ากำลังทำภารกิจบางอย่างอยู่หลังบ้านอย่างเดียวดายเช่นเดิม
เมื่อเปรียบเทียบกับภาพต่อไปนี้ ที่แม่สูงวัยเอามาก ๆ แต่ยังคงมีลูกสาวที่สูงวัยเช่นกัน(วันที่บันทึกภาพ ลูกสาวย้อมผมให้เป็นสีดำแล้ว) คอยดูแล พาเดิน พูดคุยเป็นเพื่อน สภาพแตกต่างกันมากนะครับ เฮ้อ ! ชีวิตที่เลือกไม่ได้
จะมีสักกี่คนที่มีเวลาปรนนิบัติดูแลพ่อ แม่ในยามที่ท่านชราภาพ ดังภาพนี้ คุณนพเองคงพอทำได้กับคนใกล้ชิดเท่านั้นครับ