ดูคน ๒

บนรถไฟสู่ชายแดน

ชายวัยกลางคนที่หน้าตาเป็นมิตรเดินทางคนเดียว

เขาได้ที่นอนชั้นบน

ที่นอนชั้นล่างเป็นของหญิงกลางคนกับเด็กเล็กที่น่ารักสองคน ซึ่งเด็กเรียกเธอว่าอาม่า

ได้ยินเด็กชายผู้พี่เรียกน้องสาวว่าแอ็บ ส่วนน้องเรียกพี่ว่าออม

พ่อแม่เด็กได้มาส่งเด็กทั้งสองให้ไปพักช่วงปิดเทอมที่บ้านอาม่าซักสองสัปดาห์

เด็กทั้งสองเล่นกันเอง น่ารักมาก

อาม่านั่งมองเงียบๆ

ชายวัยกลางคนนั่งอ่านหนังสือ แต่ก็อดมองมาที่เด็กทั้งสองอย่างเอ็นดู

แอ็บเมียงมองมาที่ชายกลางคน พยายามส่งเสียงและทำกริยาเพื่อเรียกความสนใจ

คืนนั้นทุกคนแยกกันนอน

ชายกลางคนนอนเตียงบน

เด็กทั้งสองและอาม่านอนเตียงล่าง

ชายสูงวัยคอยมองตามเมื่อเด็กมีการเคลื่อนไหวออกนอกเตียง

และได้หลับเมื่อเด็กเข้านอน

ตอนเช้า ชายกลางคนนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างบน

เด็กหญิงแอ็บ แอบลอบมอง

เธอส่งมือให้ชายกลางคน

ชายนั้นจับมือเด็กเบาๆ

เด็กยิ้ม และหลบเข้าเตียง

พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว

ชายกลางคนลงจากเตียงมานั่งข้างล่าง มองเด็กๆ และอาม่า

เขาหยิบวิตามินซีมาอม

แอ็บมอง ยื่นมือ ... ขอ

ชายกลางคนไม่ให้

และพูดกับอาม่า

"ต้องสอนเขาไม่ให้รับของจากคนแปลกหน้า"

แล้วก็หันมาพูดกับเด็กทั้งสอง

"ไม่ให้รับหรือขอของจากคนแปลกหน้า"

พี่ออม เข้าใจ

แต่น้องแอ็บ ยังงอแงที่เล่นว่าอยากได้

ชายกลางคนไม่ให้วิตามินซีแก่เด็ก แต่ได้ชวนคุยและเล่นอย่างอื่นแทน

เมื่อถึงสถานีที่ชายกลางคนลง

ลงจากรถไฟแล้ว เขาได้เดินย้อนกลับมา

เด็งหญิงแอ็บ กำลังมองว่าเธอจะเห็นชายคนนั้นหรือไม่

ทั้งคู่ยิ้มให้กัน และโบกมือลา

 

....

ถ้าเป็นสมัยก่อน

วิตามินซีแค่นี้ เขาก็ให้กันแล้ว

แต่เดี๋ยวนี้น่ากลัวมาก

มีการตีสนิทและลักตัวเด็กกัน

เป็นเรื่องเศร้ามาก....

จึงต้องใจแข็งใจดำ

....