สมจริงอย่างคนโบราณเขาว่า โง่ย่อมมาก่อนฉลาด
เมื่อวานนี้ (23 กันยายน) ผมไปซื้อของเข้าบ้าน ที่คาร์ฟู สาขาปู่เจ้าสมิงพราย ซื้อของเสร็จ ก็ขับรถกลับบ้าน พอถึงบ้าน จอดรถเข้าบ้านเพื่อเอาของลง ขณะเปิดประตู ผมทำท่าใหนไม่รู้ ดึงมือเปิดด้านคนขับหักคามือ สันนิฐานว่ามันคงถึงกาลเวลาที่ต้องไปกระมัง ผมต้องกระเถิบตัวมาลงอีกด้านหนึ่งของประตูหน้า
วันรุ่งขึ้นคือวันนี้ ผมคิดไม่ตกว่าจะไปซ่อมที่ใหน ไปอู่แถวบ้านก็คงไม่แคล้วโดนต้ม เพราะผมโดนบ่อยมาก ถ้าไม่รีบซ่อมก็จะลำบาก เปิดขึ้น เปิดลงทุลักทุเล คิดอยู่ครึ่งวัน ตัดสินใจไปศูนย์โตโยต้า ซึ่งอยู่ตรงข้ามโรงเรียนนายเรือ ถึงแพงหน่อยแต่เราก็ได้มาตรฐาน ช่างเข้ามาสอบถาม พอรู้ความประสงค์ เขาให้ผมรอเพื่อไปเช็คอะไหล่ในสโตร์
โชคร้ายครับ อะไหล่ไม่มี ต้องรอวันหนึ่งหรือสองวัน เพราะต้องสั่งอะไหล่มาจากกรุงเทพฯ ผมคิดในใจว่าแย่แน่คราวนี้ เพราะกว่าอะไหล่มา ผมคงใช้รถคันนี้ไม่ได้ ช่าง เขาคงสังเกตเห็นว่าผมสีหน้าไม่ค่อยดี ก็เลยบอกผมว่า
ระหว่างที่ยังไม่ทำประตู ลุงก็ใช้รถคันนี้ตามปกตินั่นละ เพราะมันก็ยังวิ่งได้เครื่องไม่ได้เสียอะไร
ผมยิ้มแหย ๆ บอกเขาว่า "... ก็จริงอยู่ แต่ช่างลองคิดว่า มันจะทุลักทุเลขนาดใหน ถ้ามีคนไปด้วย เวลาผมจอดคนที่นั่งคู่กับผมมา เขาต้องเดินไปเปิดประตูด้านคนขับให้ผม เพราะผมเปิดเองไม่ได้ แต่ถ้าผมไปคนเดียว จอดรถเสร็จผมต้องตะเกียกตะกายมาลงฝั่งตรงข้าม ลำบากตายโหง
ช่างมองหน้าผมด้วยสีหน้างง ๆ ฟังผมนะลุง รถคันนี้ลุงใช้ไปตามปกติ ขับไปได้ทุกที่ ปิดกระจก เปิดแอร์ให้เย็นช่ำ ถ้าไปหลายคน ลุงก็ไม่ต้องให้คนอื่นมาเปิดประตูให้พอจอดเสร็จ ลุงก็ลดกระจกด้านที่ลุงนั่ง แล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูจากด้านนอก เท่านี้ก็หมดเรื่อง
ผมรีบขับรถกลับบ้าน อยู่ต่อไปคงอายเขามากกว่านี้ จอดรถที่บ้านเสร็จเรียบร้อยผมบอกตัวเองว่า สมนึกนะสมนึก เดินทางไปทำงานมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ทุกอย่างรอบตัวรู้ไปหมด อนิจาต้องมาตายน้ำตื้นเรื่องประตูรถนี่เอง เชื่อแล้วที่คนโบราณเขาว่าไว้ โง่ย่อมมาก่อนฉลาดจริง ๆ
ใน การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ในการทำงานกศน.
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ
แบบนี้เขาเรียกว่าไม่ใช่เรื่องไม่รู้นะคะ แต่เป็นเพราะกังวลกับสิ่งที่เสียไป "เรื่องง่าย ๆ ทั้งที่รู้แต่ลืม เพราะไปคิดแต่เรื่องยาก ๆ"
อ่านแล้วขำค่ะ
สวัสดีครับครูคิม
จริงด้วยเรื่องง่าย ๆ อย่างนี้บางครั้งทำให้เราละเลยในสิ่งที่ควรจะทำไป ตอนนั้นสติของผม ไปจดจ่อกับเรื่องของความเสียหายของที่เปิดประตู อยากจะแก้ไขให้เร็วที่สุด จนทำให้หลงลืม กังวลแต่เพียงว่าจะเปิดอย่างไร มันก็เท่านั้นเอง ลูกสาวเข้ามาอ่าน ถามผมว่าพ่อไม่อายหรือ ที่เราเรื่องอย่างนี้ให้คนอื่นฟัง ผมบอกว่า พ่อไม่อายหรอก เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องจริง บางครั้งเรื่องง่าย ๆ คนเรากลับคิดไม่ออก เพราะในใจคิดแต่เพียงว่า จะทำให้เปิดประตูรถจากข้างในออกไปได้อย่างไร เหมือนปลาตายน้ำตื้น นักการเมืองบางคนหว้งโกงจากโครงการบางโครงการ ใจก็จดจ่อว่าทำอย่างไรถึงจะได้เงินก้อนนี้มา จนลืมว่าได้ทิ้งหลักฐาน ทำให้ต้องเข้าไปนอนในคุกในตะรางก็มี ทั้งนี้เพราะเขาทำในเรื่องไม่จริง ผมยังสอนเขาต่อไปว่า จำไว้นะลูก ถ้าสิ่งใหนเป็นเรื่องจริง เราไม่ต้องไปกลัวใคร เพราะสวรรค์มีตา
ขอบพระคุณครูคิมมากครับ ที่ได้ติดตามเรื่องมีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้างชองผมมาโดยตลอด ขอให้มีความสุขในฐานะปุถุชนคนธรรมดานะครับ
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วก็อดขำไม่ได้ จริงด้วยค่ะบางครั้งเราก็ลืมคิดไป เรื่องง่ายๆแท้ๆก็ไปคิดเสียใหญ่โต
เข้าทำนอง "สร้อยคอที่หาย" สมัยเรียนมัธยม...พอจำได้ไหมคะ
สวัสดีครับคุณGrudara
คนเราเมื่อพบกับเหตุการณ์ที่เป็นปัญหาสำหรับตัวเอง สิ่งแรกที่เขาคิด คงคิดว่าปัญหาที่กำลังเผชิญอยู่จะแก้ไขอย่างไร ใจจึงจดจ่ออยู่กับการแก้ปัญหา จนมองข้ามวิธีการง่าย ๆ ไป อย่างที่ผมพบนี่ไงละครับ ขอบพระคุณมากนะครับ
+ สวัสดีค่ะ...
+ พออ่านแล้วมานึกทบทวนตนเอง...มีเหมือนกันค่ะที่เป็นแบบนี้
+ น่ารักดีค่ะ...หนูคิดว่าสิ่งแบบนี้มีโอกาสเกิดขึ้นกับทุกคนค่ะ เพียงแต่อาจคนละเหตุ
+ หนูประทับใจอีกอย่างคือ ท่านคิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่น่าอาย...เพราะจริงแล้วเตือนเราได้มากทีเดียวค่ะ...ว่าเมื่อไหร่ที่มีเหตุ...เราหยุดตั้งสติและคิดก่อน...นำไปใช้กับเรื่องอื่นได้ด้วยค่ะ
สวัสดีครับหนูแอมแปร์
ผมเชื่อว่ามีอีกหลายสิ่งหลายอย่างในโลกนี้ ที่กว่าเราจะใช้มันได้ เราก็ลองผิดลองถูกมาตั้งหลายครั้ง และถ้าครั้งใดเราผิดพลาด ก็ไม่เรื่องน่าอาย เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในโลก อาจผิดพลาดได้ เมื่อวานนี้ผมยังเห็นเต่าหกล้มเท้าชี้ฟ้าเลย หนูไม่ต้องกลัวความผิดพลาดนะ เพราะผิดเป็นครู แต่คนที่ผิดในเรื่องเดียวกัน ผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่างหากที่ไม่น่าให้อภัย ขอบพระคุณที่เข้ามาแลกเปลี่ยนกันครับ