กุฏิที่หนูมักจะมาพักค้าง มีตุ๊กแกเป็นจำนวนมาก จำได้ว่า ณ วันที่หนูเข้ามาพักค้างวันแรก ลองนับดูก็ประมาณโหลหนึ่งได้ค่ะ เป็นเหตุให้ไม่ค่อยมีผู้ใดมาใช้มากนัก แต่สำหรับหนูแว๊บแรกที่เห็น ก็รู้เลยว่า
“ใช่ ที่นี่แหละ”
จึงได้เข้ามาพักภาวนาเป็นระยะ ๆ ตามโอกาส วันนี้หนูตั้งใจจะทำความสะอาด ด้วยบริบทของผืนป่าและขุนเขา อากาศค่อนข้างชื้น ริมระเบียงและรอบนอก มีตะไคร้น้ำเกาะอยู่ตลอดแนวไม้ กระป๋องน้ำ แปรงและครีมอาบน้ำ เป็นอุปกรณ์ทำความสะอาดเท่าที่พอหาได้ ณ วันนี้ แบบไม่ลำบากแก่ตนและผู้อื่น หลังจากเก็บของไว้ข้างในเรียบร้อย หนูกวาด ทำความสะอาดชั้นต่าง ๆ เก็บวางหนังสือประวัติครูบาอาจารย์ที่มีอยู่เดิมบนหิ้งให้เรียบร้อย แล้วก็มากวาดฝุ่นและขี้ตุ๊กแกออกเบื้องต้นก่อน
แล้วเดินไปเปิดน้ำใส่กระป๋อง หิ้วมา ณ ริมระเบียง ราดน้ำแล้วนั่งลงใช้แปรงค่อย ๆ ขัดพื้น ขัดไปเรื่อย ๆ ครั้งนี้ไม่ใช่การขัดพื้นครั้งแรก แต่สิ่งสกปรกปรกที่ปรากฏประหนึ่งสอนว่า
“นี่ขนาดเป็นสิ่งสกปรกที่มองเห็นนะ ยังขัดออกยากขนาดนี้ แล้วกิเลสภายในใจหล่ะ จะไม่ยากกว่ารึ”
พอขยับขยายพื้นที่ในการขัดพบว่า
“ขัดใหม่ ๆ สิ่งสกปรกที่อยู่ผิวนอกหยาบ ๆ หลุดลอยออกมาให้ชำระได้ง่าย หนูเอาน้ำสะอาดราดแล้วก็ไหลออก แต่มองลงไปยังมีสิ่งสกปรกเล็ก ๆ ยังติดอยู่ หนูจึงขัดต่อ ขัดซ้ำ ๆ ณ จุดเดิม”
แล้วใจก็แว๊บขึ้นมาว่า
“เหมือนตอนฝึกใหม่ ๆเลย เห็นอะไรก็ชัดเจน เห็นการเปลี่ยนแปลงในตนเองชัดมาก เวลาสะเทือนก็สะเทือนแรงมากเหมือนกัน เหมือนโดนขูดหนัก ๆ ขัดหนัก ๆ เหมือนตอนนี้”
“แต่เอ......ตอนขัดแรก ๆ ขัดแค่เบา ๆ มันก็หลุดออกมาแล้วนะ แต่พอถึงคราบที่มันฝังลึก อยู่ในเนื้อไม้นี่ ต้องออกแรงมากขึ้นนะ แต่ก็ขัดอยู่ ณ จุดเดิมแหละ แต่ต้องออกแรงมากขึ้น จะให้มันออกเร็วขึ้นก็ต้องขัดเร็วขึ้นและแรงขึ้นนะ”
“นี่ไงหล่ะ สิ่งที่ครูแนะไว้ว่า “นิสัย” ที่ครูบ่มเพาะให้มา ให้ทำไป ทำไปเรื่อย ๆ ฝึกฝน ทำซ้ำ ๆ อย่างอดทนไปเรื่อย ตามแนวทางที่ครูวางไว้ ใจจะค่อย ๆ ใสขึ้นมาเอง จะสงสัยอะไรอีก จิตใจเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้ ยังสงสัยอยู่อีกรึ ถ้าไม่ใช่เพราะวิถีที่ครูวางไว้ให้ สิ่งที่ครูหมั่นอบรมบ่มให้ มันปรากฏสู่ใจขนาดนี้ว่า เหมาะแก่จริตนิสัย เพียงใด ความโง่ของผู้มีกิเลสหนอ โง่ซ้ำซาก สงสัยไม่เลิก หาคำตอบอยู่นั่นแหละ เลยเนิ่นช้า”
นั่นแสดงว่า ตอนนี้เจอกิเลสที่ฝังลึก เหนียวแน่น ต้องออกแรงเพิ่มขึ้น ปฏิบัติเข้มงวดขึ้น ภาวนาอย่างอดทนมากขึ้น ถึงจะเข้าใจ จะกระปิดกระปอย เหลาะ ๆ แหละ ๆ ไม่ได้กินหรอกนะจะบอกให้
ขอบพระคุณโอกาส ขอบพระคุณธรรมชาติ กราบขอบพระคุณครูค่ะ
ไม่มีความเห็น