การพัฒนาจิต หรือ "จริต" ของครู...

การพัฒนาจริตคือการพัฒนา "จิตสำนึก" ต้องระลึกไว้เสมอในทุก ๆ ลมหายใจว่าเรามิใช่ใครเราคือ "ครู"

กาย วาจา และใจ ต้องระลึกไว้เสมอว่าคนในสังคมนี้เขาสมมติให้เรานั้นเป็น "ครู"

"ครูคือผู้ให้..." ให้ตัวอย่างที่ดี ๆ ดีทั้งกาย ดีทั้งวาจา ดีทั้งใจ ดีทั้งในและนอกห้องเรียน

ครู จึงเป็นอาชีพที่ประเสริฐ

ครู เป็นบุคคลที่สามารถเจริญกุศลได้ในทุกขณะจิต

จิตที่คิดดี พูดดี ทำดี นั้นคือ "ครูดี ครูเพื่อศิษย์"

แล้วเราจะสร้างจิตสำนึกนั้นได้อย่างไร...?

การอบรม สัมมนา หรือการพัฒนาทางวิชาการใด ๆ ไม่สามารถพัฒนา "จริต" ได้

การพัฒนาจริตต้องเริ่มต้นจากพัฒนาตนให้เป็นคนที่สมบูรณ์

คนที่จะสมบูรณ์ได้นั้นจะต้องมี "ศีล ๕" เป็นพื้นฐานของชีวิต

อย่างน้อยที่สุดไม่ขโมยเวลาของนักเรียนโดยการส่งจิต ส่งกาย ส่งวาจาออกไปนอกโรงเรียนในขณะที่ทำงาน

การประพฤติที่ดีนั้นครูจะไม่ต้องไม่มีเรื่องชู้สาว ไม่ดื่มเหล้าเมายาแล้ว เดินขาปัดขาเป๋เข้ามาสอนหนังสือ

ครูนั้นจะต้องทำตนให้เป็นคนเหนือคน ทำตนให้เหนือกว่าบุคคลที่มิใช่ครู...

ทุก ๆ การกระทำของครูนั้นจะถูกเรียนรู้โดยลูกศิษย์

ครูดี ศิษย์ดี ครูเลว ศิษย์เลว

ดังนั้นครูจึงต้องพัฒนาตัวเองด้วยศีล

ก่อนจะไปเป็นครูสอนใครจักต้องสอนตัวเองให้ได้เป็นลำดับที่หนึ่ง

สอนคนอื่นได้สอนง่าย แต่สอนตัวเองนั้นสอนยาก การสอนคนอื่นนั้นส่วนใหญ่จะสอนกันด้วยปาก แต่การสอนตัวเองนั้นยากลำบากเพราะต้องสอนด้วยใจ

อนาคตของเด็กไทยจะสดใส หากคุณครูไทยมี "จริต" ที่ดี...

---

ความเป็นครูอยู่ที่จริต