ความพอเพียงของหน่วยงาน
ที่ทำงานผมเป็นตึก 6 ชั้น เขาจัดสรรให้หน่วยงานผมอยู่ชั้น 5และ 6 ต่อมาชั้น 6 มีหน่วยงานอื่นมาขอใช้ ก็ยกให้ เพราะปกติ เจ้าหน้าที่อยู่กันแต่ชั้น 5 ชั้น 6 มันร้อน ไม่มีหลังคา เป็นดาดฟ้า ธรรมดา รับแสงเต็มๆ เปลืองแอร์มาก หากอยู่ (ตามนิสัยสถาปนิกที่จบนอกมาไม่คำนึงถึงความร้อนในไทย) เมื่อหน่วยงานอื่นขึ้นไปอยู่ ผมก็ไปสำรวจวัสดุที่ต้องย้ายลงมา มูลค่ามหาศาสล เพราะบางชิ้นใช้แค่ครั้งเดียว บางชิ้นยังไม่ถูกใช้เลย ได้ยกชั้นวางเอกสารมา 1 หลัง มาวางในห้องทำงานเป็นที่วางหนังสือ และกั้นกับเสื้อผ้าที่เอาไว้เปลี่ยนยามฉุกเฉิน กันอุจาด นี่ คงต้อง สั่งระดม 5 ส.กันยกใหญ่ บางชิ้นใช้ได้ต้องนำมาใช้ บางชิ้นบริจาคได้ต้องบริจาค บางชิ้นอาจต้องขายเอาเงินมาซื้อของอื่น นี่ คือความฟุ่มเฟือยที่ช่วยกันสร้างแต่ก่อน งบประมาณหมดไปไม่รู้เท่าไร นี่ คือความไม่พอเพียง ผมว่ามีเกือบทุกหน่วยงานที่เป็นเช่นนี้ แม้แต่ที่บ้าน มีของกี่ชิ้น เสื้อผ้ากี่ตัวที่ซื้อมาไม่เคยใช้เลย หรือใช้ไม่กี่ครั้ง ไม่คุ้มกับที่ลงทุนซื้อหรือเขาให้มา มีคนอีกมากที่ต้องการของที่เราไม่ต้องการ น่าจะ 5 ส พร้อมๆกันนะ
ความเห็น (1)
น่าสนใจครับ...สำหรับคนที่มีทรัพยากรมากและแบ่งปันให้กับคนที่ขาดแคลน ...ผมเองก็ใช้วิธีนี้ แบ่งปันทรัพยากรของ กศน.อำเภอ ไปให้ กศน.ตำบล หลายแห่ง(เพราะงบประมาณไม่เพียงพอ) หลายหน่วยงานที่มีทรัพยากรเหลือเฟือควรจะคิดเช่นนี้ครับ ...ไม่ให้เลย ก็ ให้ยืม ก็ได้ครับ ส่วนของเก่าเอามาทำใหม่ ใช้ประโยชน์ใหม่ (ดีกว่ารกห้อง)ก็เป็นแนวคิดความพอเพียง เป็นความคิดที่ดีเลยครับ