หลง โกรธ

    หลงว่าตัวเลิศแล้ว                          วิชา

ผิดเท่าผิดตำรา                                 อย่าต้อง

สถาบันที่ศรัทธา                                พลาดผิด  ได้ฤๅ

ใครกล่าวตำหนิร้อง                           ว่าร้ายเกิดแผล

 โกรธกราดนำชื่อเจ้า                         ประจาน

มาเข่นมาประหาร                              หวดไห้

สับสับสับคนขาน                               ขอดค่อน    กูนา

ดุจเดชสำแดงไว้                                 จุ่งรู้จักกู

มึงนะหรือจบด้อย                               สถาบัน

มึงอย่ามาเฉิดฉัน                                เทียบฟ้า

นักปราชญ์กล่าวรำพัน                        ลมผ่าน   

หยามเหยียดเหยียบติดหญ้า               เยาะเย้ยสโมสร

 

 

เจียมตัวจึงเปล่าโต้                   ตอบคำ

ผิดฝากบทเรียนนำ                   แนะไว้

เปรตมิใช่ปราชญ์ชำ-                นาญศาสตร์    นะแม่

จงห่างเหินเผชิญใกล้               ปราชญ์เชื้อศักดิ์สูง

  ความจริงใดอย่าได้                พูดจริง

คำกล่าวหมายติติง                   อย่าต้อง

ปราชญ์ปวงปราชญ์ชายหญิง    เขาโกรธ  เกลียดนอ

จริงจริตปิดปากป้อง                 ปูดล้วนคำหวาน

 

 

แรงบันดาลใจ จากการถูกด่าประจานชื่อ ผลงาน และขุดคุ้ยสถาบันการศึกษา ในที่อบรมแห่งหนึ่ง

[กิตติพัฒน์]

• แวะมาให้กำลังใจครับคุณภาทิพ
• อย่าร้าง อย่าลา  ประกาศให้ฟ้า  รับรู้ตัวเรา
• ใครถูกใครผิด  ให้คนคิดเอา   หากหนีหน้าเขา   แม้เงาก็ตรม

 

[ภาทิพ]

      ขอบคุณแรงใจ     ที่ส่งมาให้       มากมายคุณค่า

ขอหยุดสักนิด     เพื่อพิจารณา   ปลุกแรงศัทธา   ขึ้นมาอีกหน

[โสภณ เปียสนิท]

น่าสนใจครับ แล้วจะมาอ่านโคลงบ่อยๆ นะครับ

[ภาทิพ]

ขอบคุณที่แวะมาค่ะ