ชีวิตต้องผจญ...เพื่อโลกกว้าง

ทางที่เลือก

ทางที่เลือก..

วัดเชตวันมหาวิหาร (โดยท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี) ถ่ายล่าสุด เมื่อวันที่ ๑๗ มกราคม ๒๕๕๓ โดย ตนเอง

ในที่สุด การตัดสินใจระหว่างการไปเป็นครูที่บ้านเกิด กับการไปเรียนต่อยังต่างแดนภารตะเราจะเลือกอะไร โดยที่ใช้เวลาไม่นานก็เกิดขึ้น ไม่มีการลังเลใดๆ ทั้งๆที่เป็นคนคิดมาก แต่คราวนี้ทำไมตัดสินใจเร็ว..เพราะ ตัดสินใจแบบเสี่ยงๆโดย

หนึ่ง ได้ไปขออนุญาตพี่ชายขอให้เขาจ่ายเงินรายเดือนให้เดือนละห้าร้อยบาท และขอพี่สาวอีก ห้าร้อยบาท รวมเดือนละหนึ่งพันบาท คิดว่าจะพยายามอยู่ให้ได้ ในขณะที่ยุคนั้น ปริญญาตรี จบมาจะได้เงินเดือนๆละ หนึ่งพันเจ็ดร้อยบาท เมื่อพี่ชายยินยอม พี่สาวไม่ปฏิเสธ ก็เลยตัดสินใจเร็วขึ้น และอีกอย่างก็คิดว่าอย่างน้อยเราก็มีผู้ใหญ่โดยเฉพาะเป็นหลวงพี่ ที่มีศักดิ์เป็นหลวงอาน่าจะพอช่วยเหลือได้ในกรณีเหตุฉุกเฉินทางเศรษฐกิจ แต่เราก็ไม่ค่อยได้รบกวนอะไรท่านเลยนะถ้าจะว่าไป..แต่สิ่งที่ได้จากท่านนั้น มากกว่าเงินเสียอีก

สอง มีความรู้สึกว่า ความรู้ที่เราได้จากการเรียนมหาวิทยาลัย ไม่น่าจะเพียงพอที่เราจะนำไปใช้สอนหนังสือนักเรียนระดับมัธยมได้ เราควรจะออกไปแสวงหาความรู้จากโลกภายนอกให้มากกว่านี้ก่อนดีกว่า เพื่อจะได้นำมาสอนเด็กบ้านเรา..แม้แต่ตัวเราเองเป็นชาวพุทธ ยังไม่ค่อยรู้อะไรเลยเกี่ยวกับศาสดาของตัวเอง..แล้วก็นึกถึง คำทำนายของหมอดูชาวอินเดียหนุ่มที่เดินเข้ามาทำนายทายทักเราว่า เราจะได้ไปเมืองนอก ในขณะที่นั่งเล่นกับเพื่อนอยู่ใต้ถุนตึกคณะสังคมฯ ธรรมศาสตร์ โดยที่เรากลับหัวเราะแบบไม่สนใจกับคำทำนายนั้น

อย่างไรก็แล้วแต่ การตัดสินใจครั้งนี้ ทำให้เราไม่มีโอกาสได้กลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิดเมืองนอนอีกเลย..ดังนั้น ชีวิตก็เหมือนกับเป็นผลของความไม่รู้ของชีวิตและความไม่แน่นอนนั่นเอง

เขียนใน GotoKnow โดย ศิษย์สินธุ
ใน อินเดีย..อีกมุมหนึ่ง..

คำสำคัญ (Tags): #ตัดสินด้วยตนเอง

หมายเลขบันทึก: 390085เขียนเมื่อ 1 กันยายน 2010 19:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 03:09 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน