จะเสพสุข สนุกสนาน อีกนานไหม วันและวัย ล่วงลับ ไม่กลับหลัง
มัวร้องเพลง ชมไพร สุขใจจัง วิมานที่ วาดหวัง อาจพังทลาย
เกิดมาแล้ว ต้องสร้างสรร ใช่ฝันเฟื่อง ปล่อยเวลา เปล่าเปลือง นั้นเรื่องง่าย
ใช้เวลา ให้คุ้มค่า คือทุ่มกาย ทนลำบาก เพื่อสบาย เมื่อปลายมือ
"เหนื่อยตาย" สิชาวโลก เขายกย่อง หากจะต้อง "อดตาย" ไม่อายหรือ
เถอะ เร่งสร้าง พลังแรง แกร่ง-ฝึกปรือ ด้วยงานคือ นิยาม ความเป็นคน
**********************************************************
แม้เป็นเพียง ตอไม้ ที่ผุกร่อน ยังแทรกซ้อน สิ่งหนึ่ง ซึ่งอบอุ่น
คือชีวี สีเขียว เรียวละมุน ที่ค้ำจุน โลกไว้ ให้ร่มเย็น
ชีวิตใช่ เดียวดาย และไร้หวัง ชีวิตยัง มีสุข ในทุกข์เข็ญ
มีคนให้ มีใครรับ ปรับเปลี่ยนเป็น โลกที่เห็น ก็สดสวย ด้วยเกื้อกูล
ใช่ครับ "แม่นมาก"
อนาคต จะขอเป็น
คน "ชุมพร" ด้วยคน
ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า
คนชุมพรจะยอมรัมั๊ย
นี่คือปัญหาที่ต้องคิด
มีสุขมากๆ นะครับพี่
สวัสดีค่ะ
เข้ามาอ่านบทกลอนเพราะๆตอนดึกค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนทำงานนะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ