แค่เพียงรอยยิ้ม
แค่เพียงรอยยิ้ม
วันหนึ่งขณะที่มาร์คกำลังเดินกลับจากโรงเรียน เขาเห็นเด็กชายคนหนึ่งหอบข้าวของมากมาย และหนังสือของเขาตกลงบนถนน ตามด้วยเสื้อกันหนาว 2 ตัว ไม้เบสบอล ถุงมือ และเครื่องบันทึกเทปอันเล็ก ๆ มาร์คจึงวิ่งไปหาเขาเพื่อช่วยเก็บข้าวของเหล่านั้นเมื่อได้รู้ว่าเขาทั้งสองกลับทางเดียวกันมาร์คจึงช่วยเขาถือของบางอย่าง ขณะที่เดินไปด้วยกันนั้น มาร์คได้รู้ว่าเด็กชายคนนั้นชื่อบิลล์ เขาชอบเล่นวีดีโอเกม เบสบอลและชอบวิชาประวัติศาสตร์แต่เขาเรียนได้ไม่ดีในวิชาอื่น ๆ นอกจากนนี้บิลล์เพิ่งจะเลิกกับแฟนสาวมาหมาด ๆ พวกเขามาถึงบ้านของบิลล์ก่อน และเขาได้เชิญมาร์คให้เข้าไปเพื่อดื่มโค้กและดูทีวีด้วยกัน บ่ายวันนั้นผ่านไปด้วยเสียงหัวเราะและการพูดคุยแบ่งปันเรื่องราวต่าง ๆ แล้วมาร์คจึงกลับบ้านของเขา เขาทั้งสองได้พบกันเรื่อย ๆ ที่โรงเรียน กินอาหารกลางวันด้วยกันเมื่อมีโอกาส จนกระทั่งพวกเขาจบชั้นมัธยมต้นต่อมาเขาสามารถเข้าโรงเรียนมัธยมปลายที่เดียวกัน พวกเขายังมีโอกาสพบปะกันเป็นบางครั้ง ในที่สุดปีสุดท้ายก็มาถึง .. 3 สัปดาห์ก่อนถึงวันสำเร็จการศึกษา บิลล์มาหามาร์คเพื่อคุยบางอย่างกับเขาบิลล์เริ่มด้วยการย้อนไปถึงวันแรกที่เขาพบกันเมื่อหลายปีก่อน “นายรู้ไหมว่า ทำไมเราถึงได้แบกข้าวของมากมายในวันนั้น” เขาถามมาร์ค “นายคงคิดไม่ถึง เราทำความสะอาดตู้เก็บของของเราเพราะไม่อยากทิ้งอะไรไว้ เราแอบซ่อนยานอนหลับของแม่และตั้งใจว่าจะกลับไปที่บ้านและฆ่าตัวตาย ... แต่หลังจากที่ได้คุยกับนาย เราก็คิดได้ว่าถ้าหากเราฆ่าตัวตาย เราก็คงไม่มีโอกาสดี ๆ แบบนี้และคงพลาดสิ่งดีอีกหลายอย่างที่จะเกิดตามมา นายรู้ไหม มาร์ค เมื่อนายช่วยเราถือหนังสือเหล่านั้น นายได้ทำมากกว่าที่นายตั้งใจไว้ นายได้ช่วยชีวิตของเราไว้ด้วย”
ความเห็น (1)
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาอ่านบันทึก "แค่เพียงรอยยิ้ม" สามารถเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสได้เลยค่ะ...
- ขอบคุณบันทึกดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ